گل گاو زبان گیاهی طبی است که تقریبا تمامی اجزای آن، اعم از گل‌ها و برگ‌ها و دانه‌های آن به عنوان دارو استفاده می‌شوند. همچنین دانه‌های این گیاه را برای تهیه روغن مورد استفاده قرار می‌دهند.
دکتر محمدحسین صالحی سورمقی، متخصص فارموگنوزی، در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری سلامانه گفت: «گل‌گاوزبان حاوی ترکیبات بنفش رنگی است که از نظر علمی این ترکیبات، مواد آنتوسیانینی هستند و از مهم‌ترین خواص دارویی این گیاه می‌توان به آرام‌بخش بودن آن اشاره کرد.»
او با اشاره به اینکه میزان مصرفی این گیاه در بزرگسالان حدود ۵ تا ۸ گرم معادل یک قاشق غذاخوری سرپر است، گفت: «برای تهیه دمنوش این گیاه می‌توان ۵ تا ۸ گرم از گل این گیاه را در یک لیوان آب جوش ریخت و آن را به طور غیرمستقیم روی حرارت (حرارت غیرمستقیم مانند بخار کتری یا سماور) قرار داد تا بعد از ۱۵ تا ۲۰ دقیقه دم بکشد».
دکتر صالحی با بیان اینکه آنتوسیانین‌ها در برابر حرارت مقاوم نیستند و در اثر حرارت زیاد، خیلی سریع از بین می‌روند، افزود: «گل‌گاوزبان نباید به طور مستقیم روی حرارت باشد و زیاد حرارت بیند. عطر، طعم و خاصیت آن در اثر دم کردن طولانی‌مدت از دست می‌رود. با ۱۰ دقیقه جوشاندن این گیاه، بیش از ۵۰ درصد از خاصیت آن از بین می‌رود. هر چه بیشتر بجوشد آنتوسیانین‌های آن نیز بیشتر تخریب میشود».
او در ادامه افزود: «برای اینکه رنگ گل گاوزبان خوش‌رنگ‌تر شود و خاصیت آرام‌بخشی آن افزایش یابد بهتر است کمی لیموعمانی به آن بیفزایید. به ازای یک قاشق گل‌گاوزبان، یک لیموعمانی را بشکنید، دانه‌های تلخ آن را خارج کنید و سپس پرهای لیموعمانی را در لیوان آب جوش همراه با گل‌گاوزبان بریزید و بگذارید دم بکشد. می‌توانید مقداری هم نبات به این نوشیدنی بیفزایید تا سردمزاجی گل‌گاوزبان گرفته شود».
او در پایان با تأکید بر اینکه گل‌گاوزبان نباید به‌طور مدام و هرروزه مصرف شود، گفت: «گل گاوزبان را نباید هر روز مصرف کرد چراکه ممکن است در افراد مختلف باعث افزایش یا کاهش فشارخون شود. کسانی که تمایل به نوشیدن دمنوش این گیاه دارند می‌توانند پس از یک هفته تا ۱۰ روز، مصرف آن را برای یک هفته قطع کنند یا اینکه یک روز درمیان آن را بنوشند».