عفونت گوش خارجی، نوعی عفونت بیرونی گوش و کانال گوش که بخش خارجی گوش را به پرده آن وصل می کند، است. این نوع عفونت از نظر پزشکی به عنوان آماس گوش خارجی شناخته می شود. یک نوع متداول آماس گوش خارجی تحت عنوان گوش شناگر مورد اشاره قرار می گیرد. این نوع عفونت گوش خارجی اغلب بر اثر قرار گرفتن در معرض رطوبت رخ می دهد و در کودکان، نو جوانان و بزرگسالانی که زمان زیادی را به شنا کردن می گذرانند، متداول است. بیماری گوش شناگر دلیل حدود 2.4 میلیون از ویزیت های پزشکی سالانه در ایالت متحده آمریکا ست.
چه چیزی باعث عفونت گوش خارجی می شود؟
شنا کردن (یا احتمالا حتی حمام کردن و دوش گرفتن های بیش از حد) می تواند منجر به عفونت گوش شود. آبی که داخل کانال گوش قرار می گیرد می تواند محلی برای پرورش باکتری ها شود.
عفونت گوش خارجی همچنین می تواند زمانی رخ دهد که لایه پوستی نازکی که بر کانال گوش خط می کشد، جراحت یابد. خراندن های شدید، استفاده از هدفون یا قرار دادن گوش پاک کن در گوش می تواند به این پوست ظریف و حساس آسیب برساند.
بیشتر بدانید: با این خواراکی ها قدرت شنوایی خود را افزایش دهید!
زمانی که این لایه پوستی آسیب دیده و ملتهب شود می تواند پایگاهی را برای باکتری ها فراهم کند. سرامن (چرک گوش) دفاع طبیعی گوش در مقابل عفونت است، اما قرار گرفتن مداوم در معرض رطوبت و خاراندن گوش می تواند آن را خالی از سرامن کند که در این صورت احتمال دارد عفونت بیشتری ایجاد گردد.
نشانه های عفونت گوش خارجی چیست؟
علائم و نشانه های عفونت بیرونی گوش شامل موارد ذیل می گردد:
- ورم
- قرمزی
- حرارت
- احساس درد و ناراحتی در گوش
- ترشحات چرکی
- خارش
- تخلیه پیش از حد مایعات
- خفیف یا کم شدن قدرت شنوایی
درد شدید در صورت، سر یا گردن می تواند حاکی از آن باشد که عفونت به طور قابل توجهی پیشرفته است. همچنین علائم همراه با تب و ورم گره های لنفاوی ممکن است عفونت های پیشرفته ای را نشان دهند. اگر گوش درد را با هر یک از علائم بیان شده تجربه کردید، باید فورا به پزشک خود مراجعه کنید.
چه افرادی در خطر عفونت گوش قرار دارند
شناگران بیشترین فاکتور خطر را برای ابتلا به این بیماری دارند، به خصوص افرادی که در آب هایی با سطح باکتری بالا شنا می کنند. با این حال استخر هایی که به اندازه کافی آغشته به کلر هستند، کمتر احتمال دارد که باکتری را شیوع دهند. دوش گرفتن ها یا تمیز کردن های خیلی زیاد گوش نیز می تواند فضا را برای عفونت باز کند. هرچه کانال گوش باریک تر باشد، بیشتر احتمال دارد که آب در داخل آن به دام بیافتد و گوش بچه ها معمولا کانال کوچک تری نسبت به بزرگسالان دارد. استفاده از هدفون یا سمعک نیز علاوه بر آلرژی های پوستی، اگزما و سوزش پوست همچنین خطر عفونت بیرونی گوش را افزایش می دهد. بیماری گوش شناگر واگیردار نیست.
درمان های عفونت بیرونی گوش
عفونت خارجی گوش ممکن است به خودی خود و بدون درمان بهبود یابد، اما قطره های گوش آنتی بیوتیک رایج ترین شیوه درمان برای آن و زمانی ست که خود بهبود نیافته است. این قطره ها می توانند توسط پزشک تان تجویز گردند. پزشک همچنین ممکن است قطره های آنتی بیوتیک ترکیب با استروئید ها رابرایتان تجویز کند تا التهاب را در کانال گوش کاهش دهد. این قطره ها معمولا به دفعات در یک روز و بین 7 تا 10 روز استفاده می گردد.
بیشتر بدانید: بررسی وضعیت سلامتی از طریق جرم گوش
اگر دلیل عفونت بیرونی گوش شما قارچ ها باشند، پزشک قطره های ضد قارچ را برایتان تجویز خواهد کرد. این نوع عفونت در افرادی که دیابت و یا سیستم ایمنی ضعیفی دارند، بیشتر دیده می شود. برای کاهش علائم، اهمیت دارد تا زمانی که عفونت ها بهبود نیافته اند، آب را از گوش خود دور نگه دارید.
دارو های مسکن بدون نسخه ای نظیر ایبوپروفن یا آستامینوفن را نیز می توانید برای کاهش گوش درد هایتان استفاده کنید. در موارد شدیدتر ممکن است پزشک برای شما دارو های مسکن نسخه ای تجویز نماید.
درمان های خانگی برای عفونت خارجی گوش
مهم ترین بخش درمان های خانگی برای عفونت بیرونی گوش، پیشگیری از آن است. تا حد امکان خشک نگه داشتن گوش، خطر بروز عفونت در آن را کاهش می دهد. سایر توصیه هایی که باید در ذهن خود نگه دارید عبارتند از:
- استفاده از گوش گیر های پنبه ای یا نرم برای جلوگیری از اینکه در طول دوش گرفتن و حمام آب به داخل گوش برود.
- استفاده از کلاه شنا
- اجتناب از خاراندن داخل گوش حتی با گوش پاک کن های پنبه ای
- اجتناب از اینکه جرم گوش را خودتان بردارید
- استفاده از قطره های گوش مخلوط با ایزوپروپیل الکل و یا سرکه بعد از شنا کردن تا به خشک کردن آب اضافی کمک شود ( این ترکیب حاوی 50 درصد ایزوپروپیل الکل، 25 درصد سرکه سفید و 25 درصد آب مقطر است)
- بستن سر و گوش بعد شنا با حوله و خشک کردن آن