انواع مختلف تصویربرداری ارتوپدی چیست و چگونه برای سی تی اسکن آماده شویم؟

تصویربرداری ارتوپدی چیست؟ رادیولوژی از فن  آوری تصویربرداری برای کمک به تشخیص و درمان بیماری  های مختلف درون بدن استفاده می کند. از بیماران مبتلا به مشکلات ارتوپدی اغلب درخواست می شود تا تصاویری از بدن خود تهیه کنند تا پزشکان بتوانند آسیب یا بیماری را بهتر بفهمند. دانستن مزایا و محدودیت  های رادیولوژی برای بیمارانی که به دنبال نقشی فعال  تر در سلامت خود هستند، می تواند مفید باشد.

انواع تصویربرداری ارتوپدی

اشعه ایکس

اشعه  های ایکس (رادیوگراف ها) رایج  ترین تکنیک تصویربرداری تشخیصی است که در دسترس عموم قرار دارند. حتی اگر به آزمایشات پیچیده تری نیز نیاز داشته باشید، احتمالا ابتدا اشعه ایکس تهیه می شود. بخشی از بدن تان که قرار است تصویربرداری شود، بین دستگاه اشعه ایکس و فیلم عکاسی یا حسگر اشعه ایکس قرار می گیرد. در حالی که دستگاه به طور خلاصه امواج الکترومغناطیسی (تشعشع) را از طریق بدن شما می فرستد، و فیلم را نوردهی می کند تا ساختار داخلی شما را منعکس کند باید بی  حرکت بمانید. سطح تشعشع رادیواکتیو اشعه ایکس مضر نیست، اما اگر باردار هستید، اقدامات احتیاطی ویژه  ای انجام خواهد شد.

استخوان ها، برخی تومورها و دیگر مواد متراکم، سفید یا نورانی به نظر می رسند، زیرا تابش را جذب می کنند. بافت های نرم و کم تراکم و شکستگی های استخوان ها اجازه عبور تشعشعات را می دهند و باعث می شوند که این قسمت  ها در فیلم اشعه ایکس تاریک  تر به نظر برسند. احتمالا اشعه ایکس از چندین زاویه به شما برخورد خواهد کرد. اگر شکستگی ای در یک عضو داشته باشید، ممکن است پزشک برای مقایسه، یک اشعه ایکس از عضو سالم شما بخواهد. تصویربرداری اشعه ایکس احتمالا در مدت ۱۰ دقیقه تمام خواهد شد. تصاویر به سرعت آماده می شوند. آن  ها یا بر روی فیلم اشعه ایکس چاپ می شوند و یا به صورت سی دی تهیه می شوند تا بر روی کامپیوتر قابل مشاهده باشند.

در برخی شرایط، ممکن است در حالی که اشعه ایکس گرفته می شود، به یک مفصل، ماده کنتراست یا رنگ تزریق شود. این روش، که “آرتروگرام” نامیده می شود، به ایجاد طرح کلی خطوط خارجی ساختارهای بافت نرم در مفاصل کمک می کند. اشعه ایکس ممکن است جزئیات را به اندازه یک تصویر تولید شده به وسیله تکنیک  های پیچیده  تر نشان ندهد. با این حال، آن  ها رایج  ترین ابزار تصویربرداری مورد استفاده برای ارزیابی یک مشکل ارتوپدی هستند و به آسانی در اغلب دفاتر پزشکان در دسترس هستند.

تصویربرداری ارتوپدی با سی تی اسکن

پرتو نگاری کامپیوتری (CT)یک ابزار تصویربرداری است که اشعه  های ایکس را با تکنولوژی کامپیوتری ترکیب می کند تا تصویری دقیق  تر و مقطعی از بدن شما تولید کند. سی  تی  اسکن به پزشک شما این امکان را می دهد که اندازه، شکل و موقعیت ساختارهایی مانند اندام  ها، بافت  ها، یا تومورهایی که در داخل بدن شما هستند را ببیند. اگر باردار هستید قبل از انجام سی  تی  اسکن به پزشک خود بگویید.

تا جایی که ممکن است بی  حرکت بر روی یک میز که در مرکز سی تی اسکنر استوانه ای شکل می لغزد، دراز می کشید. این فرآیند بدون درد است. یک لامپ اشعه ایکس به آرامی دور شما می چرخد و عکس  های زیادی را می گیرد. یک کامپیوتر، تصاویر را برای تولید یک دید واضح و دو بعدی در صفحه نمایش ترکیب می کند.

اگر مشکلی با یک ساختار کوچک و استخوانی دارید و یا ضربه شدیدی به مغز، نخاع، سینه، شکم و یا لگن تان وارد شده است، ممکن است به سی  تی  اسکن نیاز داشته باشید. گاهی اوقات ممکن است رنگ یا ماده کنتراستی به بدن تان وارد شود، تا بخش  های ویژه  ای از بدن تان بهتر ظاهر شوند. سی  تی  اسکن، بیشتر از یک اشعه ایکس معمولی طول می کشد. این کار می تواند در یک بیمارستان یا یک مرکز تصویربرداری سرپایی انجام شود.

MRI

تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI)یک تکنیک تصویربرداری تشخیصی دیگر است که تصاویر مقطعی از بدن شما تولید می کند. برخلاف سی تی اسکن ، ام آر آی بدون تشعشع کار می کند. دستگاه MRI از میدان های مغناطیسی و یک کامپیوتر پیشرفته برای گرفتن تصاویری با وضوح بالا از استخوان  های شما و بافت های نرم استفاده می کند. اگر ایمپلنت، گیره فلزی و یا اشیا فلزی دیگری در بدن خود دارید، قبل از این که اسکن MRI انجام شود، به پزشک خود بگویید.

تا جایی که ممکن است بی  حرکت بر روی یک میز که به داخل اسکنر MRI لوله ای شکل می لغرد، دراز می کشید. MRI در اطراف شما یک میدان مغناطیسی ایجاد می کند و سپس امواج رادیویی را به قسمت  هایی از بدن شما می فرستد تا تصویربرداری کنند. امواج رادیویی باعث می شوند تا بافت  های شما بلرزند.

یک کامپیوتر میزانی را که در آن قسمت  های مختلف بدن شما (تاندون  ها، رباط  ها، اعصاب و غیره) این ارتعاشات را قطع می کنند، ثبت می کند و داده  ها را به یک تصویر دقیق و دو بعدی تبدیل می کند. در حالی که تحت تصویربرداری MRI قرار دارید هیچ دردی احساس نخواهید کرد، اما ممکن است که دستگاه پر سر و صدا باشد.

MRI ممکن است برای کمک به تشخیص رباط های پاره شده زانو و غضروف ها، کافهای روتاتور پاره شده، دیسک های فتق، استئونکروز، تومورهای استخوانی و سایر مشکلات مورد استفاده قرار گیرد. این کار ممکن است از ۳۰ تا ۶۰ دقیقه طول بکشد. اسکن MRI نیز مانند سی  تی  اسکن، می تواند در بیمارستان یا در مرکز تصویربرداری سرپایی انجام شود.

اسکن استخوان

برای انجام اسکن استخوان، مواد رادیو اکتیو رقیقی به رگ تزریق می شود و در سراسر بدن پخش می شود. با استفاده از یک ماشین به نام شمارشگر گایگر، پزشک می تواند این مواد را ردیابی کرده و ناحیه دچار التهاب را در استخوان یا بخشی از بدن تشخیص دهد. در حالی که اسکن استخوان می تواند در تعیین التهاب مفید باشد، اما یک تست بسیار غیر اختصاصی است و توجه پزشک را تنها بر روی بخشی از بدن که اسکن شده است، متمرکز می کند.

تصویربرداری ارتوپدی با DEXA

اسکن چگالی استخوان، که جذب اشعه ایکس با انرژی دوگانه (DXA) یا تراکم سنجی استخوان نیز نام دارد، یک شکل پیشرفته از تکنولوژی اشعه ایکس است که برای اندازه  گیری کاهش تراکم استخوان مورد استفاده قرار می گیرد. DXA استاندارد تثبیت  شده امروزی است که برای اندازه  گیری چگالی معدنی استخوان (BMD) استفاده می شود.

اشعه ایکس(رادیوگراف) یک آزمایش پزشکی است که به پزشکان در تشخیص و درمان مشکلات پزشکی کمک می کند. تصویربرداری با اشعه ایکس شامل در معرض “تابش یونیزه کننده” قرار دادن بخشی از بدن به مقدار کم و برای تولید تصاویری از داخل بدن است. اشعه ایکس از قدیمی  ترین و رایج ترین نوع تصویربرداری های پزشکی است.

DXA  اغلب برای پایین ستون فقرات و باسن انجام می شود. گاهی در کودکان و برخی افراد بزرگ  سال، کل بدن اسکن می شود. وسایلی محیطی که از اشعه ایکس یا فراصوت استفاده می کنند، گاهی برای نمایش جرم استخوان (بیشتر در ساعد)، به کار می روند. در برخی مواقع سی  تی  اسکن با نرم افزار خاص می تواند برای تشخیص یا پایش جرم پایین استخوان (QCT) مورد استفاده قرار گیرد. این ابزار دقیق است اما معمولا کم  تر از اسکن DXA  مورد استفاده قرار می گیرد.

کاربردهای متداول DXA چیست؟

DXA اغلب برای تشخیص پوکی استخوان، یعنی شرایطی که اغلب زنان بعد از یائسگی را تحت  تاثیر قرار می دهد، مورد استفاده قرار می گیرد اما ممکن است در مردان و به ندرت در کودکان نیز به کار رود. پوکی استخوان شامل از دست رفتن تدریجی استخوان و همچنین تغییرات ساختاری است و باعث می شود که استخوان  ها نازک  تر و شکننده تر شوند.

DXA همچنین در ردیابی اثرات درمان پوکی استخوان و شرایط دیگر که موجب از بین رفتن استخوان می گردند، نیز موثر است. آزمون DXA می تواند خطر فرد برای گسترش شکستگی را نیز ارزیابی کند. خطر شکستگی در اثر سن، وزن بدن، سابقه شکستگی قبلی، تاریخچه خانوادگی شکستگی  های ناشی از پوکی استخوان و مشکلات سبک زندگی مانند سیگار کشیدن و مصرف بیش از حد الکل افزایش می یابد. این عوامل در هنگام تصمیم  گیری در مورد نیاز بیمار به درمان در نظر گرفته می شوند.

آزمایش چگالی استخوان به شدت توصیه می شود، اگر:

• زنی پس از یائسگی است و استروژن مصرف نمی کند.
• فرد دارای سابقه شخصی یا وراثتی شکستگی لگن یا سیگار کشیدن است.
• زنی در موقعیت پس از یائسگی و بلند قد(بیش از ۵ فوت یا ۷ اینچ) و یا لاغر (کم تر از ۱۲۵ پوند) است.
• یک مرد با شرایط بالینی مربوط به آسیب دیدگی استخوان مانند ورم مفاصل، نارسایی مزمن کلیه و یا بیماری کبد.
• فرد داروهای شامل کورتیکوستروئید مانند پردنیزون، داروهای مختلف ضد تشنج مانند دیلانتین و برخی از باربیتورات ها یا داروهای جایگزین تیرویید با دوز بالا که موجب آسیب دیدگی استخوان می شوند، مصرف می کند.
• فرد دیابت نوع ۱ (که قبلاً جزئی یا وابسته به انسولین گفته می شد)، بیماری کبد، بیماری کلیه و یا سابقه خانوادگی پوکی استخوان دارد.
• داشتن گردش بالای استخوان، که به شکل کلاژن بیش از حد در نمونه های ادرار نشان داده می شود.
• مشکل تیروئید مانند پرکاری تیروئید داشته باشد.
• یک بیماری پاراتیروئید مانند هیپرپاراتیروئیدیسم داشته باشد.
• پس از ضربه خفیفی، دچار شکستگی شده است.
• عکس اشعه ایکس از شکستگی یا علائم دیگر پوکی استخوان دارد.

ارزیابی شکستگی مهره (VFA)، معاینه پرتونگاری با دوز کم ستون فقرات است که برای بررسی شکستگی های مهره ای در دستگاه DXA انجام می شود و ممکن است برای بیماران مسن تر توصیه شود، به خصوص اگر:

• بیش از یک اینچ از قد خود را از دست داده اند.
• درد غیرقابل توضیح داشته باشند.
• اگر اسکن DXA خوانش های مرزی را نشان دهد.
• تصاویر DXA ستون فقرات، نقص بدنی یا شکستگی را نشان می دهند.

فلوروسکوپی

فلوروسکوپی مطالعه ساختارهای بدن در حال حرکت است. این آزمایش بیشتر شبیه فیلم “اشعه ایکس” است و اغلب در حالی که یک رنگ کنتراست از بخشی از بدن عبور می کند، بررسی می شود. یک پرتو ایکس پیوسته، از قسمتی از بدن عبور می کند و به یک مانیتور فرستاده می شود بنابراین بخشی از بدن و حرکت آن را می توان به طور دقیق مشاهده کرد. فلوروسکوپی به عنوان یک ابزار تصویربرداری، به ارائه دهندگان خدمات درمانی اجازه می دهد که بسیاری از قسمت های بدن، از جمله دستگاه اسکلتی، گوارشی، ادرار، عروقی، تنفسی و تولید مثل را بررسی کنند. فلوروسکوپی ممکن است برای ارزیابی مناطق ویژه  ای از بدن مورد استفاده قرار گیرد. این مناطق شامل استخوان  ها، روده، ماهیچه  ها، رگ  ها و مفاصل هستند.

رادیولوژی مداخله ای

رادیولوژی مداخله ای یک تخصص پزشکی است که شامل اجرای یک سری روش های تصویربرداری برای تهیه تصاویر داخل بدن است. رادیولوژی مداخله  ای به دقت این تصاویر را برای تشخیص جراحت و بیماری، و انجام یک سری از رویه  های پزشکی مداخله  ای تفسیر می کند. رادیولوژی مداخله ای با استفاده از تکنیک  های تصویربرداری ای نظیر اشعه ایکس، اسکنMRI (تصویربرداری تشدید مغناطیسی)، فلوروسکوپی( یک روش اشعه ایکس که امکان دیدن اندام  های داخلی در حال حرکت را فراهم می کند)، سی تی اسکن (پرتونگاری کامپیوتری) و سونوگرافی انجام می شود.

رادیولوژی مداخله ای طیف وسیعی از روش  ها مانند درمان تومورها، گرفتن بیوپسی اعضای بدن یا قرار دادن استنت با وارد کردن وسایل ریز و لوله های پلاستیکی نازک (گیرنده) از طریق شریان یا ورید به بدن را انجام می دهد. از تصاویر برای هدایت گیرنده و ابزارها به محل دقیق انجام عمل یا روش درمانی ویژه استفاده می شود. این امر نیاز به جراحی سنتی (باز) یا سوراخ کلیدی (لاپاروسکوپی) را کاهش می دهد، زیرا می توان درمان را از طریق یک لوله پلاستیکی کوچک در ابعاد یک کاه انجام داد. ادامه پیشرفت تکنولوژی به این معنی است که گستره شرایطی که می تواند با رادیولوژی مداخله ای درمان شود بیشتر می شود.

تصویربرداری ارتوپدی با سونوگرافی

سونوگرافی به ویژه در بررسی تاندون  هایی مانند تاندون آشیل که درست در زیر پوست قرار دارند، بسیار مفید است. مزیت سونوگرافی این است که انجام آن نسبتا ساده است. و عیب آن این است که کیفیت تصویر ممکن است به اندازه MRI دقیق نباشد، و این وضوح گاهی به تخصص شخصی که تصویربرداری را انجام می دهد، بستگی دارد. اگر پزشک شما هر نوع تصویربرداری را تجویز کرد، در صورت امکان آزمایش را در همان بیمارستانی که پزشک تان توصیه می کند انجام دهید. این کار ممکن است به پزشک اجازه دهد که بدون این که نیاز به مراجعه به مطب داشته باشید، آزمایش را به راحتی بررسی کند.

توموگرافی کامپیوتری (CT یا CAT) اسکن استخوان ها

اسکن استخوان یک آزمایش تصویربرداری هسته  ای است که به تشخیص و ردیابی چند نوع بیماری استخوانی کمک می کند. اگر درد اسکلتی غیرقابل توضیح و یا عفونت استخوان و آسیب دیدگی استخوانی که نتوان بر روی یک اشعه ایکس استاندارد دید، داشته باشید، ممکن است پزشک شما اسکن استخوان را تجویز کند. اسکن استخوان نیز می تواند یک ابزار مهم برای تشخیص سرطانی باشد که به استخوان محل اصلی تومور، مانند سینه یا پروستات، سرایت کرده است.

سی  تی  اسکن استخوان چیست؟

(سی تی اسکن اسکلت)

پرتونگاری کامپیوتری(سی تی اسکن یا سی ای تی اسکن) یک روش تصویربرداری تشخیصی غیرتهاجمی است که از ترکیبی از اشعه ایکس و تکنولوژی کامپیوتری برای تولید افقی، یا محوری تصاویر (که اغلب برش نامیده می شوند) بدن استفاده می کند. سی  تی  اسکن، تصاویری دقیق از قسمت  های مختلف بدن از جمله استخوان  ها، ماهیچه  ها، چربی ها و اندام ها را تولید می کند. سی تی اسکن ها نسبت به اشعه ایکس استاندارد، جزئیات بیشتری را نمایش می دهند.

در اشعه ایکس استاندارد، یک پرتو از انرژی به سمت قسمت مورد مطالعه بدن هدف گیری می شود. صفحه ای در پشت بدن، تغییرات پرتو انرژی را بعد از عبور از پوست، استخوان، ماهیچه و دیگر بافت ها ثبت می کند. در حالی که اطلاعات زیادی را می توان از یک اشعه ایکس استاندارد به دست آورد، اما جزئیات زیادی در مورد اعضای داخلی و دیگر ساختارها به ما نمی دهد. در پرتونگاری کامپیوتری، پرتو ایکس در محور دایره  ای به دور بدن حرکت می کند. این روش تصاویر مختلفی از یک عضو و یا ساختار مشابه به ما می دهد. اطلاعات اشعه ایکس به کامپیوتری که داده  های اشعه ایکس را تفسیر می کند، فرستاده می شود و آن را در شکل دوبعدی نمایش می دهد.

سی تی اسکن را می توان با یا بدون “کنتراست” انجام داد. کنتراست به ماده  ای اطلاق می شود که از طریق دهان و یا به وسیله یک خط تزریق وریدی (IV)وارد بدن می شود. این ماده باعث می شود که اندام و یا بافت ویژه تحت مطالعه به وضوح بیشتری دیده شود. آزمون کنتراست ممکن است به ناشتا بودن (برای مدتی پیش از آزمون) نیاز داشته باشد. پزشک شما این را قبل از انجام آزمون به شما اطلاع خواهد داد.

سی تی اسکن استخوان نسبت به اشعه  های ایکس استاندارد استخوان، می تواند اطلاعات مفصل تری در مورد بافت و ساختار استخوان فراهم کند، در نتیجه اطلاعات بیشتری در رابطه با آسیب  ها و یا بیماری  های استخوان ارائه می دهد. روش  های مرتبط دیگری که ممکن است برای تشخیص مشکلات استخوان مورد استفاده قرار گیرند شامل اشعه  های ایکس استخوان  ها، تصویربرداری تشدید مغناطیسی استخوان، اسکن استخوان و تراکم سنجی استخوان است.

این آزمون به چه منظور به کار می رود؟

پزشکان سی  تی  اسکن را به دلایل زیادی تجویز می کنند:

• سی تی اسکن می تواند مشکلات مفاصل و استخوان ها، مانند شکستگی پیچیده استخوان و تومور را تشخیص دهد.
• اگر شما شرایطی مانند سرطان، بیماری های قلبی، آمفیزم و یا توده  های کبد داشته باشید، سی تی اسکن می تواند آن را تشخیص دهد و یا به دکترها کمک کند تا تغییرات را مشاهده کنند.
• سی تی اسکن ها، صدمات درونی و خونریزی، مانند آن هایی که ناشی از تصادف خودرو هستند را نشان می دهند.
• آن ها می توانند به یافتن تومور، لخته خونی، مایع اضافی و یا عفونت کمک کنند.
• پزشکان از آن ها برای هدایت برنامه  های درمانی و روش  های درمانی ای مانند نمونه  برداری، جراحی و اشعه درمانی استفاده می کنند.
• پزشکان می توانند سی تی اسکن ها را مقایسه کنند تا بفهمند که آیا درمان های ویژه اثرگذار هستند هستند یا نه. برای مثال، اسکن یک تومور، در طول زمان می تواند نشان دهد که آیا شیمی  درمانی یا تشعشع درمانی اثربخش بوده است یا خیر.

خطرات سی تی اسکن چیست؟

ممکن است بخواهید از پزشک خود در مورد میزان تشعشع مورد استفاده در طول روند سی تی اسکن و خطرات مربوط به مشکل ویژه خود سوال کنید. این ایده خوبی است که سابقه قبلی قرار گرفتن در معرض تشعشع مانند سی تی اسکن ها و دیگر آزمایشات اشعه ایکس را ثبت کنید و به پزشک خود نشان دهید. خطرات مربوط به قرارگیری در معرض تشعشع ممکن است مربوط به تعداد فزاینده آزمایش  های اشعه ایکس و / یا درمان طولانی مدت باشد.

اگر باردار هستید و یا مشکوک به بارداری هستید، باید به پزشک تان اطلاع دهید. قرار گرفتن در معرض تابش در طول دوران بارداری ممکن است منجر به نقص  های مادرزادی شود. اگر نیاز به سی تی اسکن استخوان  دارید، اقدامات احتیاطی ویژه  ای برای به حداقل رساندن میزان تشعشع در جنین انجام خواهد شد. اگر از نمایش کنتراستی استفاده شود، خطر واکنش آلرژیک وجود دارد. بیمارانی که نسبت به برخی داروها حساس هستند باید به پزشک خود اطلاع دهند. شما باید به پزشک خود اجازه دهید که بداند آیا تا به حال واکنشی به ماده کنتراست و یا هر گونه مشکل کلیوی داشته اید یا خیر. گزارش حساسیت به غذاهای دریایی، منع مصرفی برای کنتراست ید دار ایجاد نمی کند.

بیماران مبتلا به نارسایی کلیه یا سایر مشکلات کلیوی نیز باید درباره بیماری شان به پزشک خود اطلاع دهند. در برخی موارد، کنتراست ها می توانند منجر به نارسایی کلیه شوند. همچنین بیماران مبتلا به دیابت نوع ۱ باید قبل از اینکه تزریق داروی بی  هوشی را انجام دهند، به پزشک خود هشدار دهند، چرا که ممکن است موجب یک شرایط نادر به نام اسیدوز متابولیک شود. اگر متفورمین مصرف می کنید، از شما خواسته می شود که در زمان انجام آزمایش مصرف آن را متوقف کنید و ۴۸ ساعت بعد از تزریق، آن را مصرف نکنید. ممکن است قبل از این که بتوانید دوباره متفورمین را شروع کنید برای بررسی عملکرد کلیه، یک آزمایش خون نیاز باشد. بسته به شرایط پزشکی خاص شما ممکن است خطرات دیگری نیز وجود داشته باشد. دقت کنید که پیش از انجام این روش درباره هر گونه نگرانی با پزشک خود صحبت کنید.

چگونه برای سی تی اسکن آماده  شوم؟

اگر آنژیوگرافی توموگرافی کامپیوتری (CTA) به وسیله رادیولوژی جانس هاپکینز تجویز شد، هنگام مراجعه به پزشک، دستورالعمل خاصی به شما داده می شود..

احتیاط:

اگر باردار هستید و یا فکر می کنید که ممکن است باردار باشید، لطفا قبل از زمانبندی آزمون با پزشک خود مشورت کنید. پزشک تان گزینه های دیگر را بررسی می کند.

لباس پوشیدن:

ممکن است از شما خواسته شود که لباس خود را عوض کنید. اگر این چنین باشد، یک لباس برای شما آماده خواهد شد. یک کمد برای قرار دادن وسایل شخصی در اختیارتان قرار می گیرد. لطفا تمام جواهرات و اشیای قیمتی خود را در خانه بگذارید.

نمایانگر کنتراست:

سی تی اسکن اغلب با و بدون نمایانگر کنتراست انجام می شود. در مقابل، نمایانگر کنتراست توانایی رادیولوژیست برای مشاهده تصاویر داخل بدن را بهبود می بخشد. برخی از بیماران نباید نمایانگر کنتراست بر پایه ید را دریافت کنند. اگر شما مشکل عملکرد کلیه دارید، لطفا زمانی که به مرکز تصویربرداری مراجعه می کنید، به متخصص اطلاع دهید. ممکن است قادر به انجام اسکن بدون مصرف نمایانگر کنتراست یا انجام آزمون تصویربرداری جایگزینی باشید.

از شما خواسته می شود فرم رضایت نامه ای را امضا کنید که خطرات و اثرات جانبی مرتبط با نمایانگر کنتراست که از طریق یک خط لوله کوچک به رگ تزریق می شود را شرح داده است. رایج ترین نوع سی تی اسکن با کنتراست، مطالعه تطبیقی دو گانه است که علاوه بر تزریق وریدی کنتراست از شما خواسته می شود، آن را بنوشید. هر چه کنتراست بیشتری وارد بدن شود، تصویر بهتری از دستگاه گوارش تان ارائه می شود.

حساسیت:

برخی افراد نسبت به مواد مختلف حساسیت دارند. بیشتر اوقات، واکنش خفیف است. این می تواند منجر به التهاب یا خارش شود. در موارد بسیار کمی، کنتراست ممکن است موجب واکنش مرگبار شود. به همین دلیل، سرویس دهنده سلامت شما ممکن است بخواهد تا بعد از سی تی  اسکن برای مدت کوتاهی شما را تحت نظر داشته باشد. درباره هر گونه حساسیت غذایی، غذاهای دریایی، یا ید به پزشک خود بگویید. اگر دیابت دارید و داروی متفورمین مصرف می کنید، پزشک تان باید مطلع شود. او به شما اطلاع می دهد که آیا قبل یا بعد از آزمون باید داروی خود را مصرف کنید یا نه. اگرچه این موارد نادر هستند، اما مواد کنتراست می توانند منجر به مشکلات کلیوی شوند. پزشک شما باید قبل از انجام آزمون بداند که مشکلات کلیوی دارید یا خیر.

خوردن و نوشیدن:

اگر پزشک تان یک سی  تی  اسکن بدون کنتراست را تجویز کند، می توانید بخورید، بنوشید و قبل از آزمون، داروهای تجویز شده خود را مصرف کنید. اگر پزشک شما یک سی  تی  اسکن با کنتراست را تجویز کرد، سه ساعت قبل از سی  تی  اسکن، چیزی نخورید. مایعات شفاف بنوشید. همچنین می توانید داروهای تجویز شده خود را قبل از آزمایش مصرف کنید.

دیابتی ها:

دیابتی ها باید سه ساعت قبل از زمان اسکن یک صبحانه یا نهار سبک بخورند. بسته به داروی مصرفی دیابت، ممکن است نتوانید به مدت ۴۸ ساعت پس از سی تی  اسکن آن را مصرف کنید. اگر سی  تی  اسکن به وسیله رادیولوژی جانز هاپکینز داشته باشید، دستورالعمل  های دقیقی به شما ارائه می شوند.

داروها:

همه بیماران می توانند داروهای تجویز شده خود را طبق معمول مصرف کنند.

در طی سی  تی  اسکن چه اتفاقی می افتد؟

سی تی اسکن ممکن است به صورت سرپایی و یا در بیمارستان انجام شود. ممکن است دستورالعمل ها بسته به شرایط شما و روش پزشک تان تغییر کند.

به طور کلی یک سی  تی  اسکن شامل مراحل زیر است:

از شما خواسته می شود که لباس مخصوص بیماران را بپوشید. اگر این چنین باشد، یک لباس به شما داده می شود. یک کمد برای قرارگیری تمام وسایل شخصی در اختیارتان قرار می گیرد. تمام جواهرات و اشیای قیمتی خود را در خانه بگذارید. اگر اسکن با کنتراست، تجویز شده باشد، یک خط تزریق وریدی (IV)در دست و یا بازویتان قرار داده می شود. برای کنتراست بلعیدنی، مایع کنتراست به شما خورانده می شود.

شما روی یک میز اسکن که به درون یک ماشین گرد و مدور اسکن می لغزد، دراز می کشید. ممکن است از لوازمی برای جلوگیری از حرکت (در طول فرآیند) استفاده شود. متخصص در اتاقی دیگر که کنترل های اسکنر در آن قرار دارند، خواهد بود. با این حال، او به طور مداوم از درون پنجره ای شما را تحت نظر دارد. بلنگوی داخل اسکنر برای برقرار ارتباط با شما فعال است. ممکن است دکمه ای در اختیار داشته باشید که به وسیله آن متخصص را از مشکلات احتمالی با خبر کنید. متخصص مداوم مراقب شما خواهد بود و همیشه با او در ارتباط هستید.

هنگامی که اسکنر دور شما می چرخد، اشعه ایکس به مدت کوتاهی از بدن عبور خواهد کرد. شما صدای کلیکی را خواهید شنید، که طبیعی است. اشعه ایکس جذب شده توسط بافت  های بدن توسط اسکنر تشخیص داده می شود و به رایانه منتقل می شود. کامپیوتر اطلاعات را به یک تصویر تبدیل خواهد کرد تا توسط رادیولوژیست تفسیر شود.

مهم است که در طول انجام آزمایش هوشیار باشید. ممکن است از شما خواسته شود که در طی آزمایش نفس خود را در زمان های مختلف نگه دارید. اگر برای آزمایش شما نمایانگر کنتراست مورد استفاده قرار می گیرد، ممکن است زمانی که نمایانگر به صورت وریدی تزریق می شود، کمی احساس درد کنید. این اثرات شامل احساس ترشح، مزه شور یا فلزی در دهان، سردرد ناگهانی، یا حالت تهوع و استفراغ است. این اثرات معمولا چند لحظه بیشتر طول نمی کشد.

اگر هر گونه مشکل تنفسی، تعریق، بی حسی و یا تپش قلب را احساس می کنید باید به متخصص اطلاع دهید. زمانی که روند تکمیل شد، از اسکنر خارج می شوید. اگر خط تزریق وریدی برای مدیریت کنتراست وارد شده باشد، برداشته می شود. در حالی که خود روش سی تی اسکن باعث هیچ درد و ناراحتی ای نخواهد شد، اما دراز کشیدن مداوم، به خصوص اگر به تازگی آسیب دیده اید و یا جراحی ای داشته اید، ممکن است موجب ناراحتی و یا درد شود. متخصص از تمام معیارهای راحتی ممکن استفاده کرده و برای به حداقل رساندن هر گونه ناراحتی و یا درد، روند را در سریع  ترین زمان ممکن، تکمیل خواهد کرد.

بیشتر بدانید؛ ام آر آی، مناسبترین روش تصویربرداری نیست

بعد از سی  تی  اسکن، چه اتفاقی می افتد؟

اگر در طی آزمایش شما نمایانگر کنتراست مورد استفاده قرار گرفته است، ممکن است برای یک دوره زمانی، هرگونه عوارض جانبی و یا واکنش هایی، مانند خارش، تورم، التهاب، یا دشواری تنفس را داشته باشید. اگر بعد از بازگشت به خانه متوجه هر گونه درد، قرمزی، و یا تورم در محل انجام آزمایش شدید، باید به پزشک خود اطلاع دهید زیرا می تواند نشانگر عفونت یا نوع دیگری از واکنش باشد.

در غیر این صورت، پس از سی  تی  اسکن از استخوان هیچ نوع ویژه  ای از مراقبت مورد نیاز نیست. می توانید رژیم غذایی و فعالیت های معمول خود را ازسر بگیرید، مگر اینکه پزشک تان به شما توصیه کند که نوع دیگری عمل کنید. پزشک تان ممکن است بسته به موقعیت ویژه شما دستورالعمل  های اضافی یا متناوبی را توصیه کند.

نتایج

پزشکی که در خواندن تصاویر تخصص دارد(رادیولوژیست)، در اسکن به دنبال شواهدی از عملکرد غیر عادی استخوان خواهد بود. این مناطق به صورت “نقاط تیره تر” و “نقاط روشن تر” که در آن مناطق ردیاب ها جمع  شده و یا پراکنده شده اند، ظاهر می شوند. اگر چه یک اسکن استخوان به غیر عادی بودن متابولیسم استخوان بسیار حساس است اما در تعیین علت دقیق ناهنجاری زیاد مفید نیست. اگر اسکن استخوانی داشته باشید که نقاط تیره ای را نشان  دهد، ممکن است برای مشخص کردن دلیل، نیاز به آزمایش بیشتری داشته باشید.

سی تی اسکن چگونه کار می کند؟

آن  ها از یک پرتوی باریک اشعه ایکس که دور بخشی از بدن شما می چرخد استفاده می کنند. این کار مجموعه  ای از تصاویر را از بسیاری از زوایای مختلف تهیه می کند. یک کامپیوتر از این اطلاعات برای ایجاد یک تصویر مقطعی استفاده می کند. مانند یک تکه نان، این اسکن دو بعدی یک “برش” از داخل بدن شما نشان می دهد. این فرآیند برای تهیه چند برش دیگر تکرار می شود. فرایندهای رایانه  ای این اسکن ها را روی یکدیگر قرار می دهند تا تصویر دقیقی از اعضا، استخوان و یا رگ  های خونی شما ایجاد کنند. برای مثال، یک جراح می تواند از این نوع اسکن برای بررسی همه زوایای یک تومور به منظور آماده  سازی برای یک عمل جراحی استفاده کند.

سی تی اسکن با کنتراست چیست؟

در یک سی  تی  اسکن، مواد چگال مثل استخوان  ها به راحتی قابل  تشخیص هستند. اما بافت  های نرم مشاهده نمی شوند. آن  ها ممکن است در تصویر کم رنگ به نظر برسند. برای کمک به واضح ساختن آن ها، ممکن است نیاز به یک رنگ خاص به نام ماده کنتراست داشته باشید. آن  ها پرتوهای ایکس را مسدود می کنند و در اسکن، سفید ظاهر می شوند و رگ  های خونی، اندام  ها یا ساختار های دیگر را برجسته می کنند. مواد کنتراست معمولا از ید یا سولفات باریم تشکیل می شوند. شما ممکن است این دارو را به سه روش دریافت کنید:

• تزریق: داروها به طور مستقیم به رگ تزریق می شوند. این کار برای کمک به واضح ساختن تصویر رگ های خونی، مجاری ادراری، کبد، و یا کیسه صفرا انجام می شود.
• خوردنی: نوشیدن یک مایع همراه با مواد کنتراست می تواند اسکن دستگاه گوارش شما را بهبود بخشد.
• تنقیه: اگر هدف، اسکن روده است، ماده کنتراست را می توان از طریق روده وارد کرد.

بعد از سی تی اسکن باید مایعات زیادی بنوشید تا به کلیه  ها کمک کنید تا مواد را از بدن خارج کنند.