در مورد فیبروئید ها چه می دانید؟ فیبروئیدهای رحمی غده های غیر سرطانی در رحم هستند که در طول سال های باروری یک زن اتفاق می افتند. همچنین به عنوان لیومیوم، میوم یا فیبرومیوم شناخته می شوند. اندازه فیبروئیدها متفاوت است. آنها می توانند به اندازه ای کوچک باشند که با چشم دیده نشوند یا به اندازه ای بزرگ باشند که به اندازه یک توپ فوتبال باشند و باعث درد شوند. که در بخش عمومی الو دکتر به بررسی علل و عوارض آن می پردازیم.
علت فیبروئیدهای رحمی
علت فیبروئید رحمی بطور کامل شناخته نشده است اما اغلب به دلیل عوامل ژنتیکی یا هورمونی اتفاق می افتد. فیبروئیدها مربوط به استروژن هستند و معمولا قبل از بلوغ و بعد از یائسگی اتفاق نمی افتند. با این حال، به دلیل افزایش تولید استروژن در طول بارداری، آنها تمایل به تکثیر شدن دارند؛ و به دلیل کاهش تولید استروژن بعد از یائسگی، فیبروئیدها کم می شوند. چاقی مفرط نیز با افزایش احتمال ایجاد فیبروئیدها ارتباط دارد.
بیشتر بدانید: راه هایی برای پیشگیری از ابتلا به فیبروئید رحمی
بررسی واقعیت
• از هر پنج زن یک زن ممکن است در طول سال های باروری اش فیبروئید داشته باشد.
• تقریبا نیمی از زنان هندی تا سن ۵۰ سالگی فیبروئید دارند.
• فیبروئید در زنان زیر سن ۲۰ سال کمیاب است.
انواع فیبروئیدها
فیبروئیدها بر اساس موقعیت قرارگیری شان طبقه بندی می شوند. انواع فیبروئیدها عبارتند از:
فیبروئیدهای اینترامورال (داخلی): آنها در داخل دیوار ماهیچه ای رحم ظاهر می شوند.
فیبروئیدهای ساب سرو زال (خارجی): اینها به طرف خارج رحم رشد می کنند.
فیبروئیدهای ساب موکوزال (زیر مخاطی): اینها در حفره رحمی رشد می کنند.
فیبروئیدهای سرویکال (دهانه رحم): این فیبروئیدها در دهانه رحم حضور دارند و می توانند بارداری و زایمان را دشوار کنند.
بیشتر بدانید: روش طبیعی رها شدن از شر فیبروئید رحم
علائم
فیبروئید رحمی در ۲۵ تا ۳۰ درصد از زنان دیده شده است، در حالی که ۵۰ درصد از این موارد هیچ علائمی از خود نشان نمی دهند. علائم فیبروئید به موقعیت و سایز فیبروئیدها بستگی دارد.
علائم قاعدگی
• خونریزی شدید یا طولانی مدت
• گرفتگی عضلاتی شکمی
• کم خونی حاصل از قاعدگی شدید
علائم زمانی که فیبروئیدهای بزرگ به مثانه یا رکتوم فشار می آورند
• یبوست
• درد در کمر
• درد در طول مقاربت به نام دیسپارونی
• ورم در شکم
• ادرار مکرر
فیبروئیدها چگونه تشخیص داده می شوند؟
فیبروئیدها اغلب از طریق معاینه فیزیکی مشخص می شوند. این آزمایش ها شامل موارد زیر هستند:
- سونوگرافی ترانس واژینال
- ام آر آی لگن
- هیستروسکوپی
عوارض فیبروئیدها
- کم خونی خطرناک به دلیل خونریزی شدید
- سقط جنین مکرر
- فیبروئیدهای بزرگ ممکن است روی مثانه و میزنای فشار آورند و منجر به آسیب کلیه شوند
- نازایی
چه چیزی به کنترل فیبروئیدها کمک می کند؟
اقدامات مختلفی وجود دارد که می تواند به کنترل فیبروئیدها کمک کند:
- تغییر رژیم غذایی
- اجتناب از مصرف گوشت قرمز و غذاهای پر کالری
- مصرف غذای با فلاونوئید بالا مانند سبزیجات
- مصرف تن ماهی یا قزل آلا
- مدیریت استرس
- کاهش وزن
درمان فیبروئید ها
برای فیبروئیدهایی که نشانه ای ندارند معمولا به درمان نیاز نیست، درحالی که برای مواردی که بیماری علائمی از خود نشان داده است، درمان بر اساس علائم و موقعیت فیبروئیدها انجام می شود. معمولا جراحی به عنوان یک گزینه درمان برای زنانی که با نازایی مواجه هستند مطرح می شود. برای مدیریت درد، کنترل خونریزی و کاهش اندازه فیبروئیدها هم داروها توصیه می شوند.
آمبولیزاسیون فیبروئید رحمی:
در این روش رساندن خون به فیبروئیدها قطع می شود و منجر به کوچک شدن و از بین بردن فیبروئید می شود.
روش هیستروسکوپی: این روند به هیچ جراحی و برشی نیاز ندارد. در این روش ابتدا حفره رحمی با وسیله ای به نام هیستروسکوپی به تصویر کشیده می شود. سپس، وسیله هایی برای خارج کردن فیبروئیدها استفاده می شود که از طریق مهبل و دهانه رحم وارد رحم می شوند. این روش برای خارج کردن فیبروئیدهای ساب موکوس و اینترامورال استفاده می شود.
روش های لاپاراسکوپی:
در این روش یک برش کوچک روی شکم ایجاد می شود تا به فیبروئیدها دسترسی پیدا شود و سپس به وسیله لاپاراسکوپی از بین می روند. این روش برای خارج کردن فیبروئیدهای اینترامورال و ساب سروز استفاده می شود.
اگر شما با علائم فیبروئید روبرو هستید، بلافاصله با یک متخصص زنان تماس بگیرید و درمورد مراقبت های سلامتی با او مشورت کنید.
بیشتر بدانید: درمان فیبروئیدهای رحمی با آمبولیزاسیون
چه زمانی فیبروئید ها به درمان نیاز است؟
نشانه ها و علائم متعددی وجود دارد که نیاز برای درمان را نشان می دهد:
- قاعدگی های شدید یا دردناک که باعث کم خونی می شوند
- خونریزی بین دوره های قاعدگی
- افزایش رشد فیبروئید
- نازایی
- درد لگن