اختلال کم توجهی یا بیش فعالی در زنان یکی از آن اختلالات ناخوشایندی است که اغلب مخصوصا در مورد زنان نادیده گرفته می شود. تعداد زنانی که دچار اختلال کم توجهی یا بیش فعالی تشخیص داده نشده هستند، نسبت به مردان بیشتر است و آن زنانی که تشخیص می گیرند هم معمولا خیلی دیر به مرحله تشخیص می رسند. نشانه های اختلال کم توجهی یا بیش فعالی به طرق مختلفی در زنان تظاهر می کند.
همچنین به آن، دوره های قاعدگی، هورمون ها و کلیشه های زنانه را نیز اضافه کنید. بنابراین جای تعجب نیست که احتمال اشتباه گرفتن نشانه های این اختلال با نشانه های یک روز نا آرام دیگر در زنان نسبت به مردان بیشتر باشد. تنها راه واقعی برای تشخیص از طریق پزشکتان است. اما جزئیات مطرح شده در ذیل می توانند در درک بهتر اینکه چه موقع و چطور با پزشک خود صحبت کنید نیز به شما کمک می کنند.
علائم اختلال کم توجهی یا بیش فعالی
علائمی که تقریبا همه دارند
قبل از اینکه به طور ویژه به تاثیرات اختلال کم توجهی یا بیش فعالی بر روی زنان بپردازیم یک بررسی اجمالی روی این بیماری میکنیم. اختلال کم توجهی یا بیش فعالی(ADHD) به طور معمول در دوران کودکی خودش را بروز می دهد. اما بسته به شدت علائم ممکن است تا دوران بزرگسالی فرد محسوس نباشد. بسیاری از افراد بدون درک این موضوع که درگیر این اختلال هستند سال ها زندگی می کنند. به طور معمول این اختلال با توجه به پایین بودن گستره توجه، مشکل در تمرکز، بیقراری، نوسانات روحی و تکانشی بودن یعنی بدون فکر و ناگهانی دست به کاری زدن مشخص می شود.
علائماین اختلال در کودکان عبارتند از:
- فراموشکاری
- مدام در حال حرکت و جنب و جوش بودن
- مشکل در دقت و تمرکز
- پرخاشگری با دیگران
- نافرمانی و رفتار سرکشانه
- داشتن شخصیت اخلالگر و پر سر و صدا
برای افراد بالغ علائم کمی متفاوت هستند و حتی می توانند شبیه به یک نوع فرسودگی روانی باشند.
این علائم شامل موارد زیر می باشند:
- بی نظمی
- عدم توانایی در مدیریت زمان
- به آسانی تحریک پذیر هستند و زود از کوره در می روند
- عدم توانایی در مدیریت کارها به صورت همزمان و عدم موفقیت در به انجام رساندن چند کار با هم
- آستانه تحمل پایین
با اینکه همه این علائم ممکن است ترسناک و مخرب به نظر برسند اما اغلب افراد می توانند علائم خود را مدیریت کرده و در صورت لزوم سازنده و متمرکز باشند.
علائم مخصوص زنان
متاسفانه به این دلیل که زنان اغلب به میزان زیادی تحت تاثیر استرس مزمن قرار دارند، اختلال کم توجهی یا بیش فعالی می تواند به شکل مقاوم تر و با علائم مبهم خود را نشان دهد. به گزارش گروه غیرانتفاعی کودکان و بزرگسالان دچار اختلال کمبود تمرکز یا بیش فعالی، یک زن ممکن است این اختلال را در خود تشخیص ندهد تا زمانی که یکی از فرزندانش تشخیص بگیرد.
علائم در زنان می توانند شامل موارد زیر باشند:
- اضطراب
- افسردگی
- بی توجهی به جزئیات
- عزت نفس پایین
- خستگی مداوم
- مشکلات خوابیدن
زنان دچار این اختلال معمولا بیشتر از این که مشخصه های بیش فعالی را نمایش دهند، خصوصیات بی دقتی و بی توجهی را از خود بروز می دهند. این افراد ممکن است فراموش کنند برنامه های خود را دنبال کنند یا ممکن است در مدیریت کارها و وظایف شخصی خود به طور همزمان دچار مشکل شوند.
در نتیجه ممکن است آنها نسبت به خودشان احساس بدی پیدا کرده و با استرس یا اضطراب مرتبط با مسئولیت های اجتناب ناپذیر خود دست و پنجه نرم کنند. ما در دنیایی زندگی می کنیم که سودآوری را تشویق می کند و برای آن اهمیت زیادی قائل است، حتی به قیمت سلامت عاطفی افراد. افراد همیشه به دنبال کمک به مدیریت استرس خود نیستند.
به این دلیل که ممکن است از نظر دیگران سالم به نظر نرسند یا به عبارتی به این دلیل که ممکن است انگ بیمار بودن به آنها زده شود. زنان بار بزرگ مسئولیت انتظارات اجتماعی را بر عهده دارند که آنها را ملزم می کند که بین خانواده و کار تعادل به وجود آورند. اغلب بار این مسئولیت بیشتر به عهده زنان است تا مردان.
خطرات اختلال کم توجهی یا بیش فعالی تشخیص داده نشده در زنان
اگر این اختلال درمان نشود می تواند به میزان قابل توجهی سلامتی و شادی یک زن را تحت تاثیر قرار دهد. حتی اگر یک زن یاد بگیرد که علائم خود را مدیریت کند، ممکن است مجبور باشد با استرس دائم دست و پنجه نرم کند که این امر با در معرض خطر قرار دادن سلامتی اش در طولانی مدت می تواند به فشار خون بالا، بیماری های قلبی، مشکلات گوارشی و دیگر ناراحتی های فیزیکی منجر شود.
بیایید به اندازه یک یا دو نفس عمیق مکث کنیم. قطعا همه اینها کمی مبهم به نظر می رسند اما اینجا جایی است که یک تشخیص مناسب وارد عمل می شود. تشخیص گرفتن، دسترسی به ابزارهای لازم را که در مقابله با این مشکل به فرد کمک می کنند را فراهم می نماید. بنابراین اگر دچار اختلال کم توجهی یا بیش فعالی باشید چطور باید بفهمید؟ اگر دارای علائم مشابهی باشید شاید بخواهید که با پزشک خود صحبت کنید.
قاعدگی
علائم گاهی به این عنوان که این رفتار، معمولی است نادیده گرفته می شوند. مخصوصا در زنانی که غالبا بیش از حد احساساتی و مضطرب به نظر می رسند. همه افراد دچار استرس می شوند اما برای افراد دچار این اختلال این استرس، جدی تر از فقط یک مرحله دشوار در کار است بلکه قسمتی از زندگی روزانه این افراد می باشد. این علائم همچنین می توانند در سیکل قاعدگی تغییر کنند. چون در این دوران سطح هورمون ها نوسان دارد.
در طی دوران پیش از قاعدگی زمانی که سطح استروژن پایین است نوسانات روحی و افسردگی مثل علائم اختلال کم توجهی یا بیش فعالی معمولا بدتر می شوند. این امر می تواند باعث شود که تشخیص این اختلال در زنان حتی سخت تر شود. به این دلیل که ممکن است علائماختلال کم توجهی یا بیش فعالی با عوارض سندروم پیش از قاعدگی (PMS) اشتباه گرفته شود.
اختلال کم توجهی یا بیش فعالی و اضطراب
اگر احساس می کنید که مدتهاست نمی توانید کارهایتان را بدون یک جور اضطراب غیرقابل تحمل انجام دهید این امر می تواند ناشی از اختلال کم توجهی یا بیش فعالی یا یک نگرانی روانی دیگر باشد. بر اساس گزارش انجمن اضطراب و افسردگی آمریکا حدود ۵۰ درصد از بزرگسالان مبتلا به این اختلال درگیر اختلال اضطراب نیز هستند.
از آنجایی که علائم این اختلال معمولا با اضطراب مزمن همراه است، تشخیص اینکه چه زمانی یک فرد دچار این اختلال به سایر مشکلات روانی دیگر نیز مبتلا می باشد، کار دشواری است. ممکن است درمان های این اختلال با درمان های مربوط به اضطراب و افسردگی تداخل پیدا کنند. به این صورت که مثلا بعضی از داروهای مخصوص این اختلال میتوانند اضطراب را بدتر کنند. شما می توانید با مشورت با یک پزشک، بهترین برنامه درمانی را مطابق با نیازهای خود انتخاب کنید.
در رابطه با این مشکل چه کار باید بکنید؟
اشکال مختلفی از درمان می توانند به زنان در مدیریت علائم اختلال کم توجهی یا بیش فعالی کمک کنند. در برخی موارد محرک های کافئین دار ساده مثل قهوه می توانند مفید واقع شوند. کودکان اغلب می توانند با درمان رفتاری علائم خود را مدیریت کنند. اما برای بزرگسالان ممکن است دارو در نهایت بهترین گزینه باشد.
محرک هایی که شامل متیل فنیدات یا آمفتامین هستند مثل آدرال یا ریتالین رایج ترین داروهای تجویزی هستند که برای درمان اختلال کم توجهی یا بیش فعالی مورد استفاده قرار می گیرند. این داروها برای بسیاری از افراد می توانند نجات بخش باشند. ولی مانند هر داروی دیگری، این داروها نیز ممکن است برای همه مناسب نباشند. مهم است که قبل از اینکه تصمیم بگیرید که آیا این بهترین راه برای شما هست یا خیر تمام موارد را با پزشک خود بررسی کنید.
داروهای ضد افسردگی
داروهای ضد افسردگی هم کمک کننده هستند و تاثیرات آنها از فردی به فرد دیگر متفاوت است و مدت زمانی که دارو روی افراد اثر می گذارد نیز در افراد مختلف فرق می کند. همچنین ممکن است در صورتی که داروهای محرک مناسب شما نباشند پزشک استفاده از داروهای غیر محرکی مثل استراترا را پیشنهاد کند.
برای اینکه ببینید چه درمانی برای بدن شما و زندگیتان بهتر عمل می کند لازم است چندین آزمایش صورت گیرد و شما کاملا آزاد هستید که وقتی کارها خوب پیش نمی رود یا دارویی موثر نیست در مورد آن اظهار نظر کنید. در حالیکه درمان شناختی رفتاری بیشترین تاثیر را روی کودکان دارد مشاوره نیز می تواند یک گزینه درمان مناسب برای بزرگسالان باشد.
در حالی که شما مهارت های کاربردی مدیریت علائم اختلال کم توجهی را یاد می گیرید، این مهارت ها می توانند به شما در شناخت ریشه اضطراب و استرس عملکردتان نیز کمک کنند. بنابراین می توانید شروع به کنترل آنها از درون خود کنید. پس به دنبال درمانگری باشید که در درمان اختلال کم توجهی یا بیش فعالی تخصص داشته باشد. بله یک چنین درمانگرهایی وجود دارند!!