دیر انزالی اختلال عملکرد جنسی است که تا 4 درصد از مردان را درگیر خود می کند. دیر انزالی(DE)، یک شرایط پزشکی رایج است که در آن مرد، به لحاظ رسیدن به ارگاسم، مشکل پیدا می کند. این حالت نباید با اختلال در نعوظ (عدم توانایی مرد در رسیدن به نعوظ) یا کاهش میل جنسی (تمایل پایین جنسی) اشتباه گرفته شود، اگر چه هر دو، گاهی ممکن است در بروز دیر انزالی نقش ایفا کنند.
انزال با تأخیر، نه تنها موجب نومیدی مرد می شود که می تواند زندگی شریک جنسی وی را نیز بغرنج کند. در حالی که هر مرد سالمی در عرض چند دقیقه به ارگاسم می رسد، این شرایط برای یک مرد بیمار، احتمالا 30 دقیقه یا بیشتر به طول می انجامد. در طی این مدت، شریک زندگی این فرد ممکن است، رطوبت واژن یا مقعد خود و حتی انرژی لازم برای برقراری رابطه جنسی را از دست بدهد.
خوشبختانه، روش هایی برای تشخیص و درمان DE وجود دارد. برخی از این تکنیک ها به زمان نیاز دارند، اما اغلب می توانند عملکرد جنسی فرد را بهبود بخشند و سرعت نعوظ و انزال آلت تناسلی وی را افزایش دهند. طبق بررسی های انجام شده در سال 2016 که در مطالعات آندرولوژی و ارولوژی منتشر شده است، انزال با تاخیر 1 تا 4 درصد از مردان را تحت تأثیر قرار می دهد.
علائم دیر انزالی
معمولا انزال تأخیری کاملاً مشهود است، به خصوص از جانب خود فردی که این مشکل را دارد. در بعضی موارد، ممکن است مرد احساس کند که در آستانه اوج لذت جنسی است اما قادر به رسیدن به نقطه انزال نیست. در موارد دیگر ممکن است نعوظ وجود داشته باشد اما هیچ احساسی مبنی بر رسیدن بر آستانه ارگاسم بروز نیابد.
طبقه بندی دیر انزالی
بر حسب شدت اختلال، شامل موارد زیر است:
خفیف
مرد، تنها تحت شرایط خاص کنترل شده ای قادر به انزال در طی مقاربت است.
متوسط
فرد در طول مقاربت نمی تواند انزال داشته باشد، مگر با رابطه جنسی دهانی یا استمناء/ خود ارضایی.
شدید
مرد فقط در صورت تنها بودن می تواند انزال داشته باشد.
بسیار شدید
فرد قادر به انزال نیست.
لازم به ذکر است که این طبقه بندی ها نمی توانند علت تاخیر در انزال را تشخیص دهند اما بعضی اوقات پزشک را در جهت صحیح، راهنمایی می کنند.
علل دیر انزالی
تاخیر در انزال می تواند دلایل پاتولوژیک، عصبی، هورمونی، دارویی یا روانی داشته باشد. در بعضی موارد، ممکن است دلایل با هم همپوشانی داشته باشند که فقط بر بار اختلالات عملکرد آلت تناسلی می افزایند.
برخی از دلایل انزال تاخیری شامل موارد زیر است:
علل پاتولوژیک
مانند بیماری های قلبی (که می توانند فشار خون فرد را کاهش دهد)، دیابت، مشکلات پروستات و عفونت ادراری.
دلایل عصبی
مانند سکته مغزی، نوروپاتی یا آسیب نخاعی.
دلایل هورمونی
از جمله مشکلات تیروئید، هیپوگنادیسم (تستوسترون پایین) و سندرم کوشینگ.
عوارض جانبی داروها
همچون بنزودیازپین ها مانند والیوم (دیازپام)، مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) ، داروهای ضد افسردگی، مواد افیونی ضد درد مانند اکسی کانتین/کونتین یا اکسی کدون، داروهای ضد فشار خون (از جمله دیورتیک ها) و داروهای ضد روان پریشی.
جراحی پروستات و سوء مصرف الکل یا مواد مخدر از دیگر علل دیر انزالی می باشد. مشکلات روانشناختی، هم می توانند باعث DE شوند و هم نقشی در آن ایفا کنند. افسردگی، اضطراب یا ضربه روحی به تنهایی می توانند باعث اختلال در عملکرد آلت تناسلی مرد شوند. گاهی اوقات موانع اجتماعی یا مذهبی ممکن است بر توانایی فرد در لذت بردن از رابطه جنسی و رسیدن به ارگاسم اختلال ایجاد کنند.
استرس شغلی، اقتصادی یا استرس موجود در بین روابط از جمله روایت های متداول در بین زوجینی است که این بیماری را تجربه می کنند. استرس، رابطه ی علت و معلولی با انزال تاخیری دارد، به طوریکه نه تنها می تواند به DE کمک کند، بلکه ناتوانی در رسیدن به ارگاسم می تواند بر این احساسات منفی تأثیر بگذارد و ارگاسم را غیر ممکن تر کند.
تشخیص دیر انزالی
تشخیص دیر انزالی همیشه هم آسان نیست. در برخی از موارد شدیدتر آن، ممکن است پزشکان یا متخصصان مختلفی برای شناسایی علت آن نیاز باشد. طبق این بیانات، معاینه فیزیکی و بررسی سابقه پزشکی فرد، ممکن است تمام آن چیزی باشد که برای ارائه یک تشخیص لازم است. اگر علت این بیماری به راحتی مشخص نشود، پزشک ممکن است برای رسیدن به یک دلیل روشن، آزمایشاتی را انجام دهد.
این آزمایشات شامل موارد زیر است:
آزمایش خون
برای بررسی دیابت، تستوسترون پایین، بیماری تیروئید، مشکلات پروستات یا التهاب سیستمیک نشان دهنده عفونت.
آزمایش ادرار
برای بررسی علائم دیابت یا عفونت ادراری.
اگر اعتقاد بر این باشد، که علت این عارضه، روانی است (و هیچ توضیحی منطقی دیگری یافت نشود)، پزشک ممکن است شما را به یک روانشناس یا درمانگر جنسی آموزش دیده در معالجه اختلال عملکرد جنسی، ارجاع دهد. و در صورتی که اعتقاد بر این باشد که یک بیماری، وضعیت پزشکی یا عارضه جراحی، دلیل این مهم است، ممکن است تست های مختلف آزمایشگاهی، آزمایشات تصویربرداری و روش های تشخیصی برای پشتیبانی یا رد این ظن انجام شود.
آنچه می توان به هنگام آمادگی برای مراجعه به پزشک انجام داد:
علائم تان را بنویسید
از جمله مواردی که ممکن است مرتبط با دیر انزالی به نظر نرسند.
اطلاعات شخصی کلیدی خود را بنویسید
از جمله هرگونه فشار یا تغییرات اخیر در زندگی، بیماری ها یا تغییر در داروهای مصرفی.
از تمام داروها
ویتامین ها، داروهای گیاهی و مکمل های مصرف شده، لیستی تهیه کنید.
در صورت امکان، شریک زندگی تان را با خود همراه کنید
شریک زندگی شما ممکن است برای کمک به تشخیص و درمان مشکل، اطلاعاتی در اختیار پزشک قرار دهد.
از سوالاتی که در ذهن تان است، لیستی تهیه کنید تا از پزشک خود بپرسید.
سؤالاتی که باید از پزشک خود پرسید
سؤالات بسیاری پیرامون دیر انزالی وجود دارد که باید از پزشک خود بپرسید، این موارد عبارت اند از:
- محتمل ترین علت دیرانزالی من چیست؟
- به چه نوع تست هایی نیاز دارم؟
- آیا این مشکل من، موقتی است؟
- چه درمان هایی وجود دارد و کدام یک را برای من پیشنهاد می کنید؟
- من بیماری دیگری نیز دارم. چگونه می توانم به بهترین شکل این شرایط را در کنار هم مدیریت کنم؟
- آیا دارویی جایگزینی برای دارویی که برای من تجویز می کنید، وجود دارد؟
- آیا باید به یک متخصص مراجعه کنم؟
- از کجا می توانم اطلاعات بیشتری در مورد شرایط خود پیدا کنم؟
انتظاراتی که می توان از پزشک داشت
آماده بودن برای پاسخگویی به سوالات پزشک، ممکن است باعث شود تا وقت خود را صرف مسائل اصلی کنید.
پزشک ممکن است سوالات زیر را از شما بپرسد:
- چه مدت است که در انزال مشکل دارید؟ آیا مشکل تان تداوم دارد؟
- آیا در طی مقاربت جنسی، قادر به انزال هستید؟ یا اینکه فقط وقتی شریک زندگی شما، آلت تناسلی تان را لمس می کند یا وقتی خود ارضایی می کنید می توانید انزال داشته باشید؟
- اگر قادر به انزال هستید و این مهم، چه مدت پس از شروع فعالیت جنسی، به طول می انجامد؟
- آیا تغییری در میل جنسی یا مشکلات جنسی دیگری داشته اید؟
- آیا در رابطه با شریک جنسی خود مشکلی دارید؟
- آیا اخیرا تحت عمل جراحی قرار گرفته اید؟ یا آیا شما عمل جراحی در ناحیه لگن، مانند جراحی برای درمان پروستات بزرگ شده داشته اید؟
- چه مشکلات سلامتی یا شرایط مزمن دیگری دارید؟ آیا برای این شرایط، دارویی مصرف می کنید؟
- آیا مشکلات جنسی دیگری از قبیل اختلال در نعوظ دارید؟
- آیا الکل یا مواد مخدر مصرف می کنید؟ اگر چنین است، چقدر؟
درمان دیر انزالی
درمان دیر انزالی، به علت اصلی یا دلیل اختلال عملکردی بستگی دارد. اگر DE ناشی از عوارض جانبی دارو باشد، گاهی اوقات، کاهش دوز دارو یا جایگزینی آن با ماده دیگر می تواند کمک تان کند. در حالی که هیچ داروی تأیید شده ای توسط FDA برای درمان DE وجود ندارد، با این حال، در صورتی که بیماری فرد متوسط تا شدید باشد داروهای آف لیبلی وجود دارند که پزشکان آن ها را تجویز می کنند.
این داروها شامل:
- بوسپار (بوسپیرون)، که یک داروی ضد اضطراب است.
- پریاکتین (سیپروهپتادین)، که داروی آلرژی (آنتی هیستامین) است.
- سیمترل (آمانتادین)، که داروی بیماری پارکینسون است.
در صورت تشخیص هیپوگنادیسم، ممکن است از تزریق تستوسترون یا پچ استفاده شود. (استفاده از تستوسترون در مردان بدون عارضه ی هیپوگنادیسم، کمکی نخواهد کرد). اگر ED عامل مشترکی باشد، داروهای اختلال نعوظ (ED) مانند ویاگرا (سیلدنافیل) یا سیالیس (تادالافیل) ممکن است تجویز شوند. طبق این گفته، داروهای ED هیچ کاری برای ارتقاء ارگاسم به غیر از افزایش اعتماد به نفس و عملکرد ندارند.
در صورت عدم کنترل شرایط مزمن، از جمله فشار خون بالا، دیابت و بیماری تیروئید، مداخلات پزشکی ممکن است مورد بررسی قرار گیرند. علاوه بر این، یک روانشناس یا روان پزشک ممکن است به شما کمک کند که با موانع عاطفی مسیر ارگاسم تان مقابله کنید. این ممکن است شامل مشاوره با خود شما یا شریک زندگی تان باشد.
اگر علت این عارضه، عملکردی (یعنی به سبب فعالیت ها یا عادات جنسی) باشد، متخصص روابط جنسی می تواند از گفتگو درمانی، ملاعبه، ابزار یا فعالیت های جنسی و ذهنی استفاده کند تا روش رسیدن به رابطه جنسی بهتر و ارگاسم تان را تغییر دهد.
درمان های خانگی دیر انزالی
استفاده از گیاهان زیر منجر به تقویت قوای جنسی فرد و کمک به درمان دیر انزالی وی می شود:
سیاه دانه
سیاه دانه منجر به برگشت میل جنسی افراد و تحریک نعوظ می شود.
گیاه الوتروکوکوس
باعث تولید هورمون های جنسی بیشتر می شود.
نعنا
محرک میل جنسی است.
گیاه گزنه
باعث افزایش قوای جنسی فرد می شود.
مقابله با دیر انزالی
تاخیر در انزال شرایط نومید کننده ای برای شما و شریک زندگی تان است. غلبه بر DE می تواند به زمان و به عنوان یک زوج به تعهد نیاز داشته باشد. نکته اصلی این رابطه، روراستی و صداقت است، البته نه تنها در مورد آنچه که تجربه می کنید، بلکه در مورد فعالیت های جنسی که در اتاق خواب انجام می دهید یا نمی دهید.
صداقت به معنای انتقاد یا صدمه زدن به شریک زندگی خود نیست، بلکه در مورد بیان احساسات خود به روشنی و صراحت است (“این موقعیت ناراحتم می کند”) و نه اینکه به شریک زندگی خود بگویید که چه اشتباهی انجام داده است. مثبت اندیش باشید و در تلاش برای “درست کردن شرایط” به خودتان زیاد فشار وارد نیاورید. زمانی که به صورت یک واحد عمل کردید، به احتمال زیاد نه تنها زندگی جنسی خود، بلکه رابطه خود را نیز بهبود خواهید بخشید.