اختلال اضطراب چیست؟ اضطراب یک احساس طبیعی و گاهی اوقات یک واکنش سالم است. با این حال، هنگامی که فرد مرتباً احساس اضطراب نامتناسب را تجربه می کند، ممکن است به یک اختلال پزشکی تبدیل شود.
اختلالات اضطرابی نوعی از تشخیص سلامت روان را تشکیل می دهند که منجر به عصبی شدن بیش از حد، ترس، دلهره و نگرانی می شود. این اختلالات، چگونگی پردازش احساسات و رفتار افراد را تغییر می دهند و باعث ایجاد علائم جسمی می شوند. اضطراب خفیف ممکن است مبهم و نگران کننده باشد.
اضطراب شدید می تواند زندگی روزمره را به طور جدی تحت تاثیر قرار دهد. اختلالات اضطرابی شایع ترین گروه بیماری های روانی هستند. با این حال بسیاری از افراد مبتلا به این مشکلات، تحت درمان قرار می گیرند و درمان می شوند.
اختلال اضطراب چیست؟
انجمن روانشناسی آمریکا اضطراب را احساسی توصیف می کند که با احساس تنش، احساس نگران کننده و تغییرات جسمی مانند افزایش فشار خون همراه است. شناخت تفاوت بین احساس طبیعی اضطراب و اضطرابی که نیاز به توجه و درمان پزشکی دارد، می تواند به فرد در تشخیص و معالجه این بیماری کمک کند.
در این مطلب به تفاوت های بین اضطراب و اختلال اضطراب، انواع مختلف اختلالات اضطراب و گزینه های درمانی موجود می پردازیم.
چه زمانی اضطراب به درمان نیاز دارد؟
در حالی که اضطراب می تواند باعث پریشانی خاطر شود، اما همیشه به عنوان یک شرایط پزشکی قابل توجه به شمار نمی رود.
اضطراب
زمانی که فرد با محرک های بالقوه مضر یا نگران کننده روبرو می شود، ایجاد احساس اضطراب نه تنها امری طبیعی است بلکه برای بقا ضروری می باشد. از نخستین روزهای بشریت، رویکرد شکارچیان و خطر آنها، آلارم اضطراب را در بدن روشن کرده و به وی اجازه فرار داده است.
این هشدارها به شکل افزایش ضربان قلب، تعریق و افزایش قابل توجه حساسیت به محیط اطراف هستند. این احساس خطر باعث افزایش آدرنالین (آدرنالین هورمون و پیام رسان شیمیایی در مغز است) می شود که به نوبه خود سبب ایجاد واکنش های اضطراب آور در فرآیندی به نام پاسخ “مبارزه یا پرواز” می شود.
این امر انسان را برای مقابله جسمی یا فرار از تهدیدات احتمالی سوق می دهد. احساس عصبی شدن قبل از یک رویداد مهم در زندگی یا در شرایط دشوار، یک واکنش طبیعی از واکنش اصلی مبارزه یا پرواز است.
اختلالات اضطرابی
طول مدت یا شدت احساس اضطراب گاهی می تواند متناسب با محرک اصلی یا عامل استرس زا باشد. علائم جسمی مانند افزایش فشار خون و حالت تهوع ممکن است تحت این شرایط بروز کنند. این پاسخ ها اضطراب را به سمت اختلال اضطراب سوق می دهد.
APA شخص مبتلا به اختلال اضطراب را این گونه توصیف می کند که دارای افکار و نگرانی های مکرر و درگیر است. زمانی که اضطراب به مرحله اختلال برسد، می تواند در عملکرد روزانه اختلال ایجاد کند. اغلب علت ایجاد اختلالات اضطراب مشخص نیستند و این مشکل ممکن است در هر سنی رخ دهد.
احتمال ابتلای کودکانی که حداقل یکی از والدین آنها دارای افسردگی هستند، نسبت به دیگر کودکان به اختلالات اضطرابی بیشتر است. اختلالات اضطرابی معمولاً با سایر مشکلات در ارتباط هستند. این مشکلات ممکن است شامل موارد زیر باشند:
- مشکلات سلامت روانی مانند افسردگی
- مشکلات سوء مصرف مواد
- یک مشکل جسمی مانند بیماری قلبی یا ریوی
علائم انواع اختلال اضطراب
علائم جسمی اختلال اضطراب اغلب شامل موارد زیر هستند:
- احساس لرزش یا پیچ خوردن
- احساس پر بودن در گلو یا سینه
- تنفس بریده بریده یا ضربان سریع قلب
- سرگیجه
- عرق کردن یا سردی دست ها
- احساس تشنج
- تنش و یا درد عضلانی
- خستگی شدید
- مشکلات خواب مانند عدم توانایی در به خواب رفتن، زود بیدار شدن یا بی قراری
علائم عاطفی اختلال اضطراب عبارتند از:
- بی قراری و تحریک پذیری
- نگرانی بیش از حد و غیر کنترل کننده
- ترس از اینکه اتفاق بدی رخ دهد یا احساس محکوم شدن
- کاهش توانایی تمرکز
اگرچه این علائم ممکن است در زندگی روزمره طبیعی باشند، اما افراد مبتلا به اختلالات اضطراب آنها را تا حد شدید تجربه می کنند. اختلالات اضطراب به عنوان یک نگرانی مبهم و اضطراب آور ایجاد می شود که زندگی روزمره را مختل می کند. علاوه بر این، اضطراب بخشی از مغز را که نحوه برقراری ارتباط را کنترل می کند، تحت تاثیر قرار می دهد. این امر عملکرد موثر در روابط را دشوارتر می کند.
انواع اختلالات اضطراب
اختلالات اضطرابی به چند نوع اصلی طبقه بندی می شوند. اختلالات اضطراب شامل موارد زیر هستند:
اختلال اضطراب عمومی
این یک بیماری مزمن است که شامل اضطراب بیش از حد و طولانی مدت است. اختلال اضطراب عمومی باعث ایجاد حس نگرانی در مورد حوادث غیر اختصاصی زندگی، اشیا و موقعیت ها می شود. اختلال اضطراب عمومی شایع ترین اختلال اضطراب است و افراد مبتلا به این اختلال معمولا قادر به شناسایی علت اضطراب خود نیستند.
اختلال هراس
حملات کوتاه یا ناگهانی وحشت و اضطراب شدید، اختلال هراس را نشان می دهد. این حملات می توانند به لرزش، گیجی، سرگیجه، حالت تهوع، استفراغ و مشکلات تنفسی منجر شود.
حملات هراس معمولاً به سرعت رخ می دهند و تشدید می شوند و پس از گذشت 10 دقیقه به اوج خود می رسند. اما این حمله پ ها ممکن است ساعت ها نیز به طول انجامند. اختلالات هراس معمولاً پس از تجارب ترسناک یا استرس طولانی مدت رخ می دهد. با این حال، این نوع از اضطراب ممکن است بدون دلیل خاصی ایجاد شود.
فردی که دچار حمله وحشت شده است، ممکن است آن را به عنوان یک بیماری تهدید کننده زندگی تفسیر کند و برای جلوگیری از ایجاد حملات در آینده، تغییراتی را در رفتار خود ایجاد کند.
فوبیای خاص
فوبیا خاص، ترس غیر منطقی و اجتناب از یک موضوع یا موقعیت خاص است. فوبیا معمولاً با سایر اختلالات اضطرابی متفاوت است زیرا در نتیجه یک علت خاص هستند. افراد مبتلا به فوبیا ممکن است ترس را غیر منطقی یا شدید بیان کنند اما توانایی کنترل احساس اضطراب خود را در مواجهه با محرک آن ندارند. محرکهای مربوط به فوبیا معمولاً شامل موقعیت ها ،حیوانات یا اشیاء روزمره هستند.
آگورافوبیا
این اختلال شامل ترس و اجتناب از قرار گرفتن در مکان ها، حوادث و یا موقعیت هایی است که فرار از آن دشوار است و یا در صورت گرفتار شدن در آنها، افراد نمی توانند کمکی دریافت کنند.
مردم معمولاً این شرایط را به عنوان هراس از فضای باز و بیرون از منزل اشتباه می گیرند. افراد مبتلا به آگروفوبیا ممکن است از ترک خانه خود یا استفاده از آسانسور و وسایل حمل و نقل عمومی بیم داشته باشند.
اختلال گنگی انتخابی
این نوعی اضطراب است که برخی از کودکان آن را تجربه می کنند. در این نوع اضطراب، کودکان قادر به صحبت در مکان ها یا زمینه های خاص مانند مدرسه نیستند. حتی اگر آنها مهارت های ارتباط کلامی بسیار خوبی در ارتباط با افراد آشنای خود دارا باشند. این ممکن است نوعی اضطراب هراسی اجتماعی باشد.
اختلال اضطراب اجتماعی یا هراس اجتماعی
این اختلال، ترس از قضاوت منفی دیگران در موقعیت های اجتماعی یا خجالت عمومی است. اختلال اضطراب اجتماعی شامل طیف وسیعی از احساسات مانند ترس از صحنه، ترس از صمیمیت و ترس از تحقیر و طرد شدن است.
بیشتر بدانید: 5 غذا که موجب افسردگی و اضطراب و حملات دردناک می شوند
این اختلال می تواند سبب شود که افراد از قرار گرفتن در موقعیت های عمومی و تماس با افراد دیگر خودداری کنند.
اختلال اضطراب جدایی
این اختلال شامل اضطراب زیاد پس از جدایی از شخصی یا مکانی است که احساس امنیت را در فرد ایجاد کرده است. جدایی ممکن است گاهی اوقات منجر به علائم هراس شود.
علل ایجاد اختلال اضطراب
دلایل ایجاد اختلالات اضطرابی پیچیده هستند. بسیاری از این اختلالات ممکن است به یکباره اتفاق افتند. دلایل احتمالی اختلالات اضطراب عبارتند از:
- عوامل استرس زای محیطی مانند مشکلات در محل کار، مشکلات رابطه یا مشکلات خانوادگی
- ژنتیک: افرادی که سابقه خانوادگی بیماری اختلال اضطراب دارند احتمال ابتلای آنها بیشتر است.
- عوامل پزشکی مانند علائم بیماری های متفاوت، اثرات دارویی، استرس جراحی، بهبودی طولانی مدت پس از بیماری
- شیمی مغز: روانشناسان بسیاری از اختلالات اضطرابی را به عنوان سوء استفاده از هورمون ها و سیگنال های الکتریکی در مغز تعریف می کنند
درمان های اختلال اضطراب
درمان های اختلالات اضطراب شامل ترکیبی از روان درمانی، رفتار درمانی و دارو درمانی است. وابستگی به الکل، افسردگی یا سایر شرایط ممکن است چنان تاثیر چشمگیری در بهزیستی روان داشته باشند که درمان اختلال اضطرابی باید پس از رفع این شرایط انجام شود. درمان های اختلالات اضطراب شامل موارد زیر هستند:
خود درمانی
در برخی موارد فرد می تواند اختلال اضطراب را در خانه بدون نظارت بالینی درمان کند. با این وجود، این ممکن است برای اختلالات اضطراب شدید یا طولانی مدت موثر نباشد. تمرین ها و عملکردها برای کمک به افراد برای کنار آمدن با اختلالات خفیف یا کوتاه مدت اضطراب شامل موارد زیر هستند:
یادگیری مدیریت استرس می تواند به محدود کردن محرک های احتمالی کمک کند.
به کار بردن تکنیک های آرامش
فعالیت های ساده می توانند به کاهش علائم روحی و جسمی اضطراب کمک کنند. این تکنیک ها شامل مدیتیشن، تمرین های تنفس عمیق، حمام طولانی مدت، استراحت در تاریکی و یوگا است.
تمرین جایگزینی افکار منفی با موارد مثبت
لیستی از افکار منفی که ممکن است باعث ایجاد اضطراب شوند، تهیه و لیست دیگری را که حاوی افکار مثبت و باور پذیر هستند نیز در کنار آن آماده کنید. سپس سعی کنید موارد مثبت را با موارد منفی در ذهن خود جایگزین کنید. علاوه بر این، ایجاد یک تصویر ذهنی از موفقیت پیش رو و غلبه بر ترس خاص خود، در صورت ابتلا به فوبیا می تواند به شما کمک کند.
ورزش کردن
ورزش بدنی می تواند شرایط شما را بهبود بخشد و مواد شیمیایی را که باعث ایجاد احساسات مثبت می شوند، در مغز شما آزاد کند.
مشاوره
یک روش استاندارد برای درمان اضطراب، مشاوره روان شناختی است. این می تواند شامل درمان شناختی-رفتاری، روان درمانی یا ترکیبی از روش های درمانی باشد.
درمان شناختی-رفتاری
این نوع روان درمانی با هدف شناسایی و تغییر الگوهای تفکر مضر که پایه و اساس احساسات اضطراب و مشکل زا را تشکیل می دهند، می باشد. در این فرایند، ارائه دهندگان درمان شناختی-رفتاری امیدوارند که تفکر تحریف شده و اضطراب زا را محدود کرده و نحوه واکنش مردم به اشیا و موقعیت هایی را که باعث اضطراب می شوند، تغییر دهند.
مصرف دارو
مصرف دارو می تواند به فرد در مدیریت اضطراب کمک کند. داروهایی که ممکن است برخی از علائم جسمی و روحی را کنترل کنند، شامل داروهای ضد افسردگی، بنزودیازپین ها و مسدود کنندههای بتا هستند.
بنزودیازپین ها
پزشک ممکن است این موارد را برای افراد خاص دارای اضطراب تجویز کند. این داروها ممکن است بسیار اعتیاد آور باشند. عوارض جانبی این داروها شامل خواب آلودگی و وابستگی احتمالی است. دیازپام نمونه ای از بنزودیازپین است که معمولاً توسط پزشک تجویز می شود.
داروهای ضد افسردگی
این داروها معمولاً به کاهش اضطراب کمک می کنند. پزشک معمولاً مهار کننده های برگشت مجدد سروتونین را تجویز می کنند که عوارض جانبی کمتری نسبت به داروهای ضد افسردگی قدیمی دارند. اما این داروها ممکن است در ابتدا باعث ایجاد لرز، حالت تهوع و اختلال عملکرد جنسی شوند.
داروهای دیگری که پزشک ممکن است برای درمان اضطراب تجویز کند، شامل موارد زیر هستند:
- مهارکننده های مونوآمین اکسیداز
- مسدود کننده های بتا
- بوسپیرون
پیشگیری از اختلال اضطراب
روش هایی برای کاهش خطر ابتلا به اختلالات اضطرابی وجود دارند. به یاد داشته باشید که احساس اضطراب یک حالت طبیعی زندگی روزمره است و تجربه کردن آنها همیشه نشان دهنده وجود یک اختلال سلامت روان نمی باشد. برای پیشگیری از احساس اضطراب یا ابتلا به اختلال اضطراب دنبال کردن موارد زیر می توانند موثر باشد:
- مصرف کافئین، چای، نوشابه و شکلات را کاهش دهید.
- قبل از استفاده از داروهای بدون نسخه یا داروهای گیاهی، در مورد هر ماده شیمیایی که ممکن است علائم اضطراب را بدتر کنند با پزشک یا داروساز مشورت کنید.
- یک رژیم غذایی سالم را دنبال کنید.
- الگوی خواب منظم داشته باشید.
- از مصرف الکل و مواد مخدر خودداری کنید.
چشم انداز اختلال اضطراب
اضطراب به خودی خود یک وضعیت پزشکی به شمار نمی رود. اضطراب یک احساس طبیعی است که فرد در مواجهه با تجربه می کند. اختلال اضطراب زمانی بروز می کند که واکنش اضطراب بسیار شدید باشد. انواع مختلفی از اختلال اضطراب مانند اختلال هراس، ترس و اضطراب اجتماعی وجود دارد.
درمان های اختلالات اضطراب شامل ترکیبی از انواع مختلف دارویی و مشاوره در کنار اقدامات خود یاری است. یک شیوه زندگی فعال با یک رژیم متعادل می تواند به حفظ احساس اضطراب در حد سالم کمک کند.