در مورد اقداماتی که باید قبل از انجام ایمپلنت دندان انجام شود چه می دانید؟ جراح به طور کامل دهان شما را مورد ارزیابی قرار خواهد داد و لثه و استخوان فک را بررسی می کند. عکس برداری رادیولوژی به جراح دید بازی در مورد کل دهان شما خواهد داد. این کار سرنخی است که نشان می دهد ایمپلنت شما چه میزان با موفقیت انجام خواهد شد. از جمله کارهایی که قبل از جراحی ایمپلنت صورت می گیرد پرسش در مورد سابقه ی پزشکی فرد است. این شامل تمام شرایط پزشکی است که فرد تجربه و هر گونه دارویی مصرف کرده است.
وقتی که جراح به خوبی اطلاعات لازم در اختیارش قرار نگیرد، ممکن است ایمپلنتی را انجام دهد که مد نظر شما نباشد. این کار موجب می شود که ایمپلنت به درستی در جای خود قرار نگیرد و فشار زیادی بر روی بخشی آن باشد در نتیجه باکتری های هوازی در کنار آن ها رشد کنند و آخر فرد شاهد عفونت یا آبسه باشد.
یک برنامه ریزی دقیق قبل از جراحی موجب شناخت دقیق و بیشتر جراح از لثه می گردد و مواردی را در کاشت ایمپلنت دخالت دارند را مورد بررسی قرار می دهد. به عنوان مثال ممکن است فرد قبل از کاشت ایمپلنت، نیاز به بالا کشیدن سینوس های خود داشته باشد.
همچنان که به دنبال یک جراح با تجربه هستید، از دوستان و آشنایان خود که قبلا کاشت ایمپلنت انجام داده اند بپرسید و توصیه های آن ها را بشنوید.
خراب شدن سریع ایمپلنت :
خراب شدن یا شکایت از بد بودن ایمپلنت به ندرت و معمولا بعد از یک سال اتفاق می افتد. خرابی های سریع تر معمولا سه ماه یا 4 ماه بعد از کاشت اتفاق خواهد افتاد. به خاطر داشته باشید که درد یا ناراحتی که بعد از جراحی تجربه خواهید کرد را می توان به کمک دارو ها از بین برد. بنابراین اگر درد شما بعد از 5 روز به طور کلی از بین نرفت حتما با پزشک خود صحبت کنید.
به 3 تا 6 ماه زمان نیاز است تا به طور کامل درد از بین برود. درحالی که درد و تورم بعد از جراحی امری عادی است، اما ایجاد مشکلات زیر غیر ممکن نخواهد بود:
ایجاد عفونت در کنار ایمپلنت :
عفونت می تواند حین کاشت ایمپلنت یا بعد از جراحی ایجاد شود. عوامل پر خطر در ایجاد عفونت عبارتند از داشتن بیماری خود درگیری سیستم ایمنی بدن، سیگار کشیدن، بهداشت ضعیف دهانی.
حرکت بسیار کم ایمپلنت در حد میکرو:
حرکت بسیار ایمپلنت، زمانی اتفاق می افتد که به صورت کامل و دقیق در دهان قرار نگرفته باشد. گاهی بعد از جایگذینی ناگهانی دندان های رخ می دهد.
به طور کلی، دندان های مصنوعی را تا زمانی که ایمپلنت کاشته شده با استخوان فک سازگاری پیدا نکند را در دهان قرار نخواهند داد.
اما گاهی، جراح بعد از جراحی به طور ناگهانی دندان ها را روی ایمپلنت قرار می دهد.
این روش نیاز به معاینه دکتر دارد اما می تواند موجب ایجاد فشار بر روی ایمپلنت و خرابی آن شود.
استخوان مصنوعی برای حمایت از استخوان فک:
تخریب سریع ایمپلنت، زمانی اتفاق می افتد که استخوان مصنوعی حمایت کننده ی فک استفاده نشده باشد. بدون استخوان کافی ایمپلنت نمی تواند با فک به خوبی ارتباط بر قرار کند و ثابت شود.
واکنش های آلرژیک:
ممکن است که فرد نسبت به تیتانیوم آلرژی داشته باشد. تیتانیوم فلزی است که برای کاشت ایمپلنت مورد استفاده قرار می گیرد.
از علائم آلرژی به تیتانیوم تورم، از دست دادن حس چشایی و احساس سوزن سوزن شدن.
در صورتی که به تیتانیوم حساسیت وجود داشته باشد برای ایمپلنت، نیاز به نوع دیگری از فلز می باشد.
عدم دنبال کردن دستورات پزشک:
فعالیت ها و عادت های شما می تواند بسیار تاثیر گذار باشد. بسیار مهم است که از دستورات پزشک بعد از کاشت ایمپلنت پیروی کنید تا ریسک خرابی آن را کاهش دهید. ممکن است نیاز باشد تا مدت ها از غذاهای نرم و روان استفاده کنیدف بهداشت دهان خود را به خوبی رعایت کنید و از خوردن غذا یا شکلات سخت اجتناب کنید.
خرابی ایمپلنت در مدت زمان طولانی تر:
زمانی کاشت ایمپلنت، با موفقیت همراه است که سال ها بعد ایراداتی پیدا کند.
در ادامه چند مشکل که بعد از سال ها ایجاد شده است را معرفی می کنیم:
- تخریب بافت یا عصبی که بسیار به ایمپلنت، نزدیک است. از علائم تخریب بی حسی یا احساس سوزن سوزن شدن زبان، لب ها، لثه یا صورت.
- عدم پذیرش ایمپلنت توسط بدن زیاد رایج نیست اما ممکن است که اتفاق بیفتد. زمانی ایجاد می شود که بدن ایمپلنت را بیرون بفرسد. از علائم آن افزایش درد کنار ایمپلنت، تورم، تب و لرز می باشد.
- قرار گرفتن ایمپلنت، بالاتر از فک که ممکن است در حفره سینوس قرار بگیرد.
- ایجاد جراحت در نواحی اطراف ایمپلنت، که موجب از بین رفتن آن می شود.
- برای به تاخیر انداختن این مشکلات بهتر است که بهداشت دهانی خود را به خوبی رعایت کنید.