زخم ها بیشتر بر روی پا و ران ها ایجاد می شوند اما نه به این معنی که در دیگر نقاط بدن و پوست اتفاق نمی افتند. این زخم ها وقتی ایجاد می شوند کوچک اند اما رفته رفته بزرگتر می شوند. شما تا زمانی که حداقل زخم اندازه یک سکه شده باشد متوجه آن نخواهید شد. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که به شما کمک می کند یاد بگیرید که چگونه زخم های پوستی را بشناسید و در صورت نیاز چه کاری باید انجام دهید.
زخم پوست چیست؟
زخم پوست جراحت بازی بر روی پوست است که آنطور که باید درمان نشده است. این زخم ها در اثر آسیب دیدگی، گردش خون نامتوازن و فشار بر روی پوست به وجود می آیند.
چگونگی تشخیص زخم پوست
اگر جراحتی دارید که روند بهبودی آن کندتر از حد معمول است احتمال دارد که آلکر یا زخم باشد. زخم ها همچنین :
۱. ملتهب اند.
۲. متورم یا پوسته پوسته اند (یا هردو).
۳. رنگشان صورتی، قرمز، زرد، قهوه ای، خاکستری یا سیاه است.
همچنین ممکن است که :
۴. بوی بدی ساطع کنند.
۵. ترشحات زرد یا سبز رنگ داشته باشند.
۶. درد داشته باشند (نه همیشه).
انواع
زخم پوست سه نوع شایع و اصلی دارد.
زخم های شریانی (ایسکمیک)
این زخم ها معمولاً در افرادی که جریان خون ضعیفی در پاهای خود دارند بوجود می آید. این زخم ها بیشتر روی پاها به خصوص پاشنه پا، انگشتان پا و در نزدیکی بستر ناخن ایجاد می شوند.
زخم های عصبی (دیابتی)
اگر آسیب عصبی ای دارید که باعث می شود سخت پاهای خود را احساس کنید می توانید دچار این زخم ها شوید. این زخم ها اغلب برای افرادی که آسیب عصبی آنها ناشی از دیابت است یک مشکل به حساب می آید. زخم ها بیشتر در پاها ظاهر می شوند به خصوص در نقاطی فشار بیشتری بر رو کف پا است یا مناطقی که کفش روی پوست فشار وارد می کند.
زخم های موضعی وریدی
زخم های واریس وریدی در افرادی که ورم پا دارند، رگ های عنکبوتی (یا واریس) یا سابقه لخته شدن خون در پاهای آنها شایع است ایجاد می شود. این زخم ها معمولاً بین حدفاصل زانو و مچ پا ایجاد می شوند.
پزشک با مشاهده وضعیت و مکان زخم نوع آن را می تواند تشخیص دهد.
علل زخم پوست
زخم ها هنگام آسیب رسیدن به لایه های بیرونی پوست ایجاد می شوند. این زخم ها لایه های عمیق تر را در معرض خطر قرار می دهد و از آن محافظت نمی کند. برای اکثر افراد لایه های پوستی بیرونی آسیب دیده بهبود یافته و مشکلی ایجاد نمی کنند. زخم وقتی بوجود می آیند که پوست شما به دلیل مشکل دیگری بهبود نمی یابد؛ مشکلاتی همچون :
۱. دیابت
۲. فشار خون بالا
۳. عفونت پوستی
۴. لیمفدما، که تجمع مایعات در ران هاست
۵. آسیب عصبی
۶. گردش خون ضعیف
۷. بیماری عروقی
سیگار کشیدن نیز می تواند خطر ابتلا به زخم را افزایش دهد. به این دلیل که به اعصاب و رگ ها آسیب می رساند. در صورت بعضی کار ها بیشتر در خطر این عارضه خواهید بود مثلا :
۱. پوشیدن کفش ها و لباس های تنگ و نامناسب
۲. کم تحرکی
۳. عدم درمان به موقع جراحات و عفونت ها
خطر ابتلا به زخم ممکن است در ژنهای شما نیز باشد. اگر والدین یا نزدیکانتان مستعد آن بودند ممکن است شما نیز باشید.
چگونه این زخم ها را درمان کنم ؟
زخم درمان نشده می تواند به مشکلات بسیار جدی منجر شود، از جمله نیاز به قطع عضو. اگر فکر می کنید که زخمی دارید، سریعاً به پزشک مراجعه کنید. هرچه زودتر معالجه شوید احتمال بروز مشکلات جدی کمتر است.
پزشک پوست شما را معاینه می کند. ممکن است عکس برداری رادیویی نیز انجام دهد تا ببیند زخم شما نزدیکترین استخوان را تحت تأثیر قرار داده است یا خیر. در بعضی موارد پزشک ممکن است از آزمایشات دیگری استفاده کند تا ببیند آیا شما مبتلا به بیماری عروق خونی هستید یا خیر.
در مرحله بعد، پزشک معالج زخم شما را با روشی به نام دبریدمان درمان می کند. در اینجا پزشک برای شروع روند بهبودی بافت ناسالم را از زخم خارج می کند. پزشک شما ممکن است داروهایی مانند آنتی بیوتیک تجویز کند (به صورت خوراکی یا به صورت لوسیون و کرم). راجب چگونگی مراقبت خانگی زخم از پزشک خود مشورت بخواهید، شاید مجبور باشید که :
۱. زخم خود را هر روز با آب و صابون بشویید. از هیدروژن پروکساید و فرو بردن زخم به طور کامل در آب خودداری کنید زیرا می تواند روند بهبود را خنثی و باعث ایجاد عفونت شود.
۲. زخم خود را پوشانده و بانداژ کنید. پزشک ممکن است نوع یا شیوه خاصی از بانداژ را توصیه کند. باز بودن و در معرض هوا بودن زخم احتمال عفونت را افزایش و روند بهبود را کند می کند.
۳. از دارو هایی همچون سالین، جایگزین های پوستی و موادی که باعث رشد سریع تر سلول ها می شوند استفاده کنید.
۴. از بیماری های دیگرتان مراقبت های بهتری به عمل بیاورید؛ بیماری هایی چون دیابت و بیماریرهای عروقی.
۵. فشار را از روی زخم بردارید، به ویژه اگر زخم در کف پای شماست.
برای کاهش فشار و سوزش ممکن است به عصا، کفش مخصوص، بند یا وسایل دیگر نیاز داشته باشید تا زخم شما سریعتر بهبود یابد. اگر زخم شما بعد از یک ماه بهبود نیافت یا آلوده شود و به استخوانهای شما سرایت کرد ممکن است که نیاز به عمل جراحی یا درمان اکسیژن هایپربریک داشته باشید (زمانی که اکسیژن خالص را در اتاقی مخصوص تنفس می کنید تا بدن شما بهبود یابد).
زخم هایی که بهبود نمی یابند می توانند گانگرن ایجاد کنند. این اتفاق زمانی می افتد که بافت به علت عدم دریافت خون از بین می رود. اگر این اتفاق بیفتد ممکن است پزشک شما مجبور شود بافت آسیب دیده را از بدن را جدا کند.
راه های پیشگیری از زخم پوست
کار های زیادی هست که خطر ابتلا به زخم را کاهش می دهد، همچون :
۱. خود را بررسی کنید
اگر نمی توانید قسمت هایی از بدن خود مانند پاهای خود را به دلیل آسیب عصبی احساس کنید هر روز به آنها نگاه کنید. به دنبال تاول ها، بریدگی ها، ترک ها، زخم ها، قرمزی، لکه های سفید، کالوس های ضخیم، تغییر رنگ و سایر تغییرات باشید.
اگر حس گرمی یا سردی بیش از حد معمول دارید می تواند نشانه یک زخم باز باشد. اما ممکن است شما چیزی را حس نکنید. اگر نمی توانید پاها یا اندام خود را بررسی کنید از یکی از اعضای خانواده بخواهید که به شما کمک کند.
۲. از پای خود مراقبت کنید
پا برهنه راه نروید به خصوص اگر دیابت دارید یا نمی توانید پای خود را احساس کنید. آسیب دیدگی پا می تواند خطر ابتلا به زخم را افزایش دهد. از کفش هایی که کل پا را می پوشانند به جای صندل یا دمپایی استفاده کنید.
۳. سیگار را ترک کنید
سیگار به رگ های خونی آسیب می رساند، جریان خون را کاهش می دهد و روند بهبودی را آهسته می کند. این موارد خطر ابتلا به زخم و قطع عضو را افزایش می دهد. اگر سیگار می کشید در مورد راه هایی که می تواند به شما در ترک این این عادت کمک کند با پزشک خود صحبت کنید.