طبق مطالعه ای که در مجله روانپزشکی بالینی منتشر شده است، 7.6 میلیون بزرگسال آمریکایی از اختلال شخصیت ضد اجتماعی رنج می برند. افرادی که از اختلال شخصیت ضد اجتماعی رنج می برند، حق یا نادرستی را در نظر می گیرند. آنها خصمانه و غالباً عمداً به دیگران آسیب می رسانند و نسبت به درد و رنجی که دیگران تجربه می کنند بی تفاوت هستند. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است دروغ بگویند، درگیر رفتارهای پرخاشگرانه یا خشونت آمیز شوند و در فعالیت های جنایی شرکت کنند.
به گفته برخی منتقدین، معیارهایی که بیش از حد بر رفتارهایی که معمولاً توسط افرادی که دارای اختلال شخصیت ضد اجتماعی هستند، نشان داده می شود شامل، ایجاد آتش سوزی، ظلم به حیوانات و مشکلات در مورد شخصیت ها می شود. به همین دلیل این امکان وجود دارد که شیوع این اختلال بیش از حد افزایش یافته باشد صرف نظر از این احتمال، این رفتارها اغلب در بسیاری از زمینه های زندگی از جمله کار و روابط شخصی منجر به مشکلات اساسی می شوند و این اختلال اغلب با رفتارهای مجرمانه مرتبط است.
علائم اختلال شخصیت ضد اجتماعی
افراد دارای اختلال شخصیت ضد اجتماعی ممکن است در دوران کودکی علائم را شروع کند. چنین رفتارهایی شامل ایجاد آتش سوزی، ظلم به حیوانات و مشکل در اقتدار است.
- غالباً مشکلات قانونی ناشی از عدم تطابق با هنجارهای اجتماعی و عدم نگرانی از حقوق دیگران است.
- غالباً با بی حسی عمل می کنند و عواقب اعمال خود را در نظر نمی گیرند.
- پرخاشگری و تحریک پذیری را نشان می دهد که غالباً به حمله های جسمی منجر می شود.
- در احساس همدلی با دیگران مشکل دارید.
- این عدم توانایی در، در نظر گرفتن افکار، احساسات و انگیزه های افراد دیگر می تواند باعث بی توجهی دیگران شود.
- عدم ابراز پشیمانی برای رفتارهای مخربی که از خود بروز می دهند.
- غالبا با دیگران روابط ضعیف یا سوءاستفاده ای دارند و بیشتر در معرض سوءاستفاده یا بی توجهی فرزندانشان قرار دارند.
- غالبا به خاطر منافع شخصی دروغ می گویند و دیگران را فریب می دهند.
شروع این اختلال
این اختلال اغلب در دوران کودکی شروع می شود اگرچه اغلب تا آخر عمر تشخیص داده نمی شود. در كودكان، كسانی كه به این عارضه مبتلا هستند غالباً دچار خشم و غضب شدید می شوند، نسبت به حیوانات بی رحم هستند و معمولاً توسط همسالان خود به عنوان قلدر شناخته می شوند.
برای بزرگسالان، این اختلال می تواند برای فرد مبتلا و همچنین برای افرادی که با فرد در تماس هستند، مخرب باشد. افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی به احتمال زیاد درگیر رفتارهای خطرساز، فعالیت‌های خطرناک و اعمال مجرمانه هستند. افراد مبتلا به این اختلال اغلب به عنوان شخص با وجدان توصیف نمی شوند و از اقدامات مضر خود پشیمان و نادم نیستند.
علل اختلال شخصیت ضد اجتماعی
علل دقیق اختلال شخصیت ضد اجتماعی مشخص نیست. شخصیت با نیروهای مختلفی از جمله ذات و محیط شکل می گیرد. تصور می شود ژنتیک در رشد رفتارهای ضد اجتماعی نقش دارد. با این حال، پرورش نیز می تواند تأثیر مهمی داشته باشد. بسیاری از محققان معتقدند که احتمالاً APD به شدت با میراث در ارتباط است و تأثیرات محیطی احتمالاً توسعه آن را تشدید می کند.
تعدادی از عوامل افزایش خطر ابتلا به این اختلال از جمله استعمال دخانیات در دوران بارداری و عملکرد غیر طبیعی مغز مشخص شده است. افراد مبتلا به این اختلال نیز تمایل بیشتری به تحریک بیشتر دارند و ممکن است به دنبال فعالیت‌های خطرناک یا حتی غیرقانونی باشند تا برانگیختگی خود را به حد مطلوب برسانند.
سوءاستفاده از کودکی و غفلت از ابتدای کودکان نیز با ابتلا به APD مرتبط بوده است. از آنجا که والدین آن ها سوءاستفاده و ناکارآمد هستند، این کودکان ممکن است چنین الگوهای رفتاری را بیاموزند و بعداً آن ها را با فرزندان خود به نمایش بگذارند. کودکانی که در خانه های بی نظم و بی توجهی رشد می کنند نیز فاقد فرصت هایی برای ایجاد حس قوی نظم و انضباط، خودکنترلی و همدلی با دیگران هستند.
درمان اختلال شخصیت ضد اجتماعی
افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی به ندرت به دنبال خود درمانی هستند. افراد معمولاً فقط پس از برخی از اختلافات با سیستم حقوقی، تحت درمان قرار می گیرند. درمان شناختی – رفتاری می تواند برای کمک به افراد در بینش رفتارهای خود و تغییر الگوهای تفکر ناسازگار مفید باشد. نتایج مؤثر معمولاً فقط پس از درمان طولانی مدت اتفاق می افتد.