کمرویی؛ علل ایجاد و روش های درمان کمرویی

کمرویی که به آن خجالتی بودن نیز گفته می شود، احساس دلهره، کمبود آسایش یا بی حوصلگی افراد به ویژه در هنگام حضور در اجتماع یا قرار گرفتن در اطراف افراد دیگر است. این احساس معمولاً در موقعیت های جدید یا در هنگام حضور در میان افراد ناآشنا رخ می دهد. کمرویی می تواند یکی از ویژگی های افرادی باشد که اعتماد به نفس پایینی دارند.

ویژگی اصلی تعیین کننده کمرویی به طور عمده، ترس ناشی از تصوری است که دیگران در مورد رفتار شخص دارند. این سبب می شود که فرد به دلیل ترس از واکنش های منفی، خندیدن، تحقیر یا حمایت، انتقاد یا رد کردن، از انجام کارها یا گفتن آنچه می خواهد بگوید، بترسد. به همین دلیل ممکن است یک فرد خجالتی و کمرو به سادگی از قرار گرفتن در موقعیت های اجتماعی اجتناب کند.

کمرویی و علت رخ دادن آن

کمرویی به احتمال زیاد با قرار گرفتن در شرایط ناآشنا اتفاق می افتد، اما در موارد شدید این مشکل، ممکن است فرد را از حضور در آشناترین موقعیت ها و افراد منع کند. افراد خجالتی برای جلوگیری از احساس ناراحتی ناخوشایند، از قرار گرفتن در بسیاری از موقعیت های اجتماعی دوری می کنند. بنابراین این شرایط همچنان به صورت ناآشنا باقی مانده و کمرویی به یک احساس دائمی تبدیل می شود. احساس کمرویی و خجالت ممکن است با گذشت زمان از بین برود. به عنوان مثال، کودکی که نسبت به افراد غریبه خجالتی است، ممکن است سرانجام با بزرگ شدن این صفت را از دست دهد و از نظر اجتماعی پیشرفت کند. اما در برخی موارد ممکن است این احساس به یک ویژگی یکپارچه و همیشگی تبدیل شود.

مطالعات نشان می دهند که سه نوع شخصیت مختلف در دوران کودکی وجود دارد. این گرایش­های شخصیتی به کودکان راحت، کودکان کمی خجالتی تا کمی راحت و کودکانه با گرایش های دشوار دسته بندی می شوند. این تیپ های شخصیتی با بالغ شدن کودکان تغییر می کنند. صفات افراطی کمتر برجسته می شوند و شخصیت ها با گذشت زمان در الگوهای قابل پیش بینی تکامل می یابند. در این میان، تمایل به درونی یا بیرونی نمودن مشکلات در بین کودکان، متفاوت است. کودکان دارای شخصیت های خجالتی تمایل دارند مشکلات خود را درونی کنند یا به جای بیان نگرانی های خود، به درونی کردن مشکلات خود بپردازند. این منجر به اختلالاتی مانند افسردگی و اضطراب می شود. با این حال همه­ی افراد در در موقعیت های مختلف ممکن است کمرویی را تجربه کنند.

تفاوت کمرویی با سایر مشکلات

تفاوت کمرویی و اختلال اضطراب اجتماعی

خصوصیات کمرویی و اضطراب اجتماعی بسیار شبیه به یکدیگر هستند. خجالتی بودن و کمرویی ممکن است یک رفتار طبیعی باشد، اما زمانی که این رفتار از حالت طبیعی و نرمال خارج شود، به اختلال تبدیل می شوند. متاسفانه اختلال اضطراب اجتماعی اغلب به عنوان کمرویی شدید تعریف می شود. آمارها نشان می دهند که اگر چه این علائم معمولاً از دوران کودکی شروع می شوند، اما اکثر مبتلایان به این اختلال تحت درمان قرار نمی گیرند. دلیل این امر این است که بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال نمی دانند که آنها یک بیماران بیماری روانی شناخته شده دارند. به طور کلی علائم اصلی تمایز بین کمرویی و اختلال اضطراب اجتماعی شامل موارد زیر هستند:

• شدت ترس
• سطح اجتناب از دیگران
• اختلالی که در عملکرد زندگی فرد ایجاد می شود

کودکانی که از بیماری اضطراب اجتماعی رنج می برند، معمولاً رفتارهای اجتماعی مناسبی را از خود بروز نمی دهند. کودکانی که با این اختلال رشد می کنند، ممکن است به ترس­ های اجتماعی عادت کرده و زندگی خود را بر اساس دوری از موقعیت های اجتماعی بگذرانند. اختلال اضطراب اجتماعی می تواند تاثیر مخربی بر تحصیلات، موقعیت شغلی، استقلال مالی و رابطه شخصی فرد داشته باشد. به عنوان مثال، افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی بر خلاف افراد کمرو که تنها قبل از انجام یک سخنرانی احساس عصبی بودن می کنند، ممکن است هفته ها یا ماه ها قبل از سخنرانی، به دلیل وجود اضطراب، توانایی خوابیدن را از دست دهند.

تفاوت کمرویی با درونگرا بودن

اصطلاح خجالتی ممکن است به عنوان مجموعه ای از رفتا های طبیعی مانند ترس، دلهره و وحشت در هنگام ملاقات با افراد یا موقعیت های جدید، بروز کند. اما درون گرایی یک اولویت شخصی است و ناشی از پریشانی یا دلهره نمی باشد. بر طبق اظهارات استاد روانشناسی، برناردو. جی. کاردوچی، افراد درونگرا تصمیم می گیرند از موقعیت های اجتماعی اجتناب کنند. زیرا آنها بر این باورند که هیچ پاداش و نفعی از دیگران به دست نمی آورند. در حالی که افراد خجالتی ممکن است از چنین موقعیت هایی هراس داشته باشند. اگرچه کمرویی و درون گرایی می توانند رفتارهای اجتماعی یکسانی را نمایش دهند، اما تحقیقات حاکی از آن است که کمرویی و درونگرایی، نیروهای انگیزشی کاملاً مشخص و متفاوت دارند و منجر به واکنش های شخصی متفاوت و منحصر به فرد می شوند. بنابراین، نمی توان آنها را به صورت تئوری یکسان توصیف کرد.

در واقع درون گرایی به معنای متفاوت بودن اجتماعی است اما این نشان دهنده ضد اجتماعی بودن فرد نیست. تحقیقات نشان می دهد که درون گرایی هیچ پاسخ فیزیولوژیکی منحصر به فرد از جمله افزایش ضربان قلب، با قرار گرفتن در موقعیت های ناآشنای اجتماعی ایجاد نمی کند، تنها منجر به کاهش قرار گرفتن در اجتماع می شود. در حالی که کمرویی سبب ایجاد این عوامل در برخورد با موقعیت های جدید می شود. این تفاوت در احساسات، نشان دهنده این است که کمرویی و درونگرایی دو جنبه مختلف اجتماعی بودن هستند و خصوصیات شخصی متمایزی دارند.

دلایل ایجاد کمرویی در افراد

ژنتیک

برخی از ژن های شما ممکن است در میزان خجالتی بودن شما به عنوان یک کودک خردسال و یا یک بزرگسال، نقش داشته باشند. متخصصان ژنتیک مطالعاتی انجام داده اند که نشان می دهد کدام ژن های خاص باعث ایجاد کمرویی در افراد می شود. با این وجود تاثیر ژنتیک در خجالتی بودن شما ثابت نیست. این به این معنی است که شما می توانید این جنبه از ویژگی های خود را تغییر دهید. همه ما معمولاً برخی از صفات را از والدین خود به ارث می بریم و از آنجا که افراد خجالتی تمایل دارند که با افراد خجالتی دیگر ازدواج کنند، این ژنتیک اغلب در فرزندان آنها نیز وجود دارد. با این حال حتی اگر والدین خجالتی و کمرو باشند، کودکان هنوز هم می توانند این صفت را از بین ببرند.

عوامل و تاثیرات دوران بارداری

برخی از داروها یا درمان هایی که توسط خانم های باردار مصرف می شوند، ممکن است در شخصیت در حال رشد جنین تاثیر داشته باشند. علاوه بر این، عفونت های زنان در مرحله قبل از بارداری یا حتی وجود استرس، تروما یا قرار گرفتن در معرض سموم محیطی نیز ممکن است بر مغز کودک تاثیر بگذارند و منجر به تغییراتی در شخصیت او شوند. ماهیت شدت و زمان وقوع این حوادث می تواند بر شرایط و خصوصیات شخصیتی کودک تاثیر گذار باشد.

تاثیرات محیطی

متغیرترین عاملی که می تواند به کمرویی منجر شود این است که چگونه والدین فرزندان خود را پرورش می دهند. علاوه بر این، محیط و فضایی که کودک در آن رشد می کند نیز ممکن است بر خصوصیات شخصیتی او تاثیر گذار باشد. در حقیقت والدینی که بیش از حد قاطع هستند، می توانند فرزندان خود را تحت شعاع قرار دهند. این ممکن است به عدم توسعه شخصیت و مهارت های اجتماعی کودک در کنار دیگران منجر شود. علاوه بر این، زندگی در شرایط محیطی خطرناک نیز می تواند باعث ایجاد کمرویی در کودک شود. قرار گرفتن در محیط  هایی که کودکان خانه های خود را تنها در صورت نیاز ترک نمی کنند، باعث می شود روابط با افراد خارج از خانواده توسعه نیابد.

روابط با افراد و محیط خارج برای کودکان، به منظور یادگیری چگونگی مقابله با مسائل زندگی، بسیار مهم است. برخی والدین فرزندان خود را در صورت عدم خطر نیز وابسته به خود نگه می دارند. این باعث می شود فرزندان برای عملکرد در محیط های اجتماعی و در ارتباط با دیگران دچار مشکل و محدودیت شوند. علاوه بر این، میزان محبت و عاطفه ای که والدین به فرزندان خود نشان می دهند نیز می تواند بر میزان کمرویی آنها تاثیرگذار باشد. مطالعات نشان داده اند که کودکانی که غالباً مورد تحسین والدین قرار گرفته و محبت فراوانی دریافت کرده اند، اضطراب و استرس کمتری داشته و احساس تنهایی کمتری نسبت به سایر کودکان دارند.

تجربه های اجتماعی آسیب زا

برخی از افراد بسیار خجالتی ممکن است تجربه ای آسیب زا در جوانی خود داشته باشند. در حالی که عوامل دیگر ممکن است در ایجاد کمرویی فرد نقش داشته باشند، یکی از دلایل اصلی کمرویی ممکن است یک تجربه آسیب زا در گذشته باشد. این تجارب احتمالاً باعث تمسخر دوستان می شوند و همین عامل سبب می شود که فرد پیشرفت اجتماعی کمتری نسبت به افراد دیگر داشته باشد. از آن جا که ذهن سعی می کند از افکار ناخواسته خلاص شود، این عوامل در نهایت در ناخودآگاه ذخیره می شوند. این اتفاق می تواند سبب شود که فرد رفتار خاصی داشته باشد، حتی اگر دلایل آن دقیقاً مشخص نباشد.

روش هایی برای کاهش و از بین بردن کمرویی

اعتماد به نفس از طریق عمل، یادگیری، تمرین و تسلط حاصل می شود. آیا شما زمانی که دوچرخه سواری را یاد گرفتید، به یاد دارید؟ در ابتدا کمی وحشتناک بود، اما بعد از اینکه به دنبال آن رفتید و آن را امتحان و یاد گرفتید، احساس اطمینان کردید. اعتماد اجتماعی نیز به همین روش کار می کند. احساس اضطراب یک عامل مشکل زا نیست. بلکه اجتناب از تعامل اجتماعی مسئله است. پرهیز از دیگران را از بین برده و بر اضطراب خود غلبه کنید.

تعامل و مشغول کردن خود با دیگران

این به معنای شرکت در صحبت های کوچک روزمره در کافه ها، فروشگاه ها، مسابقات ورزشی و سالن های بدنسازی است. همچنین شما می توانید به افراد دیگر نزدیک شده و با آنها صحبت کنید. برای این کار، فرصت های به وجود آمده را به کار گیرید و با افراد جدید در هر موقعیتی دیدار کنید.

چیزهای جدید را امتحان کنید، حتی اگر باعث اضطراب شما شوند

برای این کار، به یک باشگاه، یک تیم ورزشی یا انواع کلاس های دیگر بپیوندید، یک پروژه جدید انتخاب کنید، یک کار دشوار را انجام دهید، یا یک مهارت جدید بیاموزید. کاری کنید که از منطقه ایمن و راحت خود خارج شوید. بخشی از غلبه بر کمرویی، ایجاد اعتماد به نفس در زمینه های مختلفی از زندگی است. اجازه ندهید اضطراب، ترس از شکست، ترس از طرد شدن و یا ترس از تحقیر شدن، در شما رسوخ کند. با انجام فعالیت های جدید با ترس خود از ناشناخته ها رو به رو می شوید و یاد می گیرید که با اضطراب خود به طور موثر رفتار کنید.

صحبت کردن

تمرین صحبت کردن یا سخنرانی را آغاز کنید و در هر فرصتی با دیگران صحبت کنید. سعی کنید در تمام زمینه های زندگی خود صحبت و بیان بیشتری داشته باشید. با افراد محل کار خود، دوستان و غریبه هایی که در خیابان قدم می زنند، صریح تر صحبت کنید. اجازه دهید صدا و ایده های شما شنیده شوند. افرادی که دارای اعتماد به نفس هستند، در فکر این موضوع که دیگران مایلند چه چیزی بشنوند، نیستند. آنها افکار خود را با دیگران به اشتراک می گذارند، درگیر می شوند و با آنها در ارتباط هستند.

خود را آسیب پذیر کنید

ترس از قضاوت به اضطراب و کمرویی اجتماعی کمک می کند. تنها راه برای غلبه بر این ترس، آسیب پذیر کردن خود است. این کار را با افرادی که به آنها نزدیک هستید، تمرین کنید. ممکن است هر چه بیشتر شما این کار را انجام دهید، بیشتر به دیگران احساس نزدیکی کنید و از روابط لذت بیشتری ببرید. این منجر به افزایش اعتماد به نفس و تعاملات اجتماعی خواهد شد. آسیب پذیر بودن مستلزم دیده شدن شما توسط دیگران است.

تمرین اعتماد به نفس از طریق زبان بدن

هنگام صحبت با افراد تماس چشمی برقرار کنید، سر خود را در هنگام قدم زدن بلند نگه دارید، صدای خود را به طور واضح و موثر تنظیم کنید، دست های خود را در هنگام صحبت کردن تکان دهید و در نزدیک دیگران بمانید. این موارد به زبان بدن با اعتماد به نفس کمک می کنند.

هوشیار باشید

ذهن آگاهی صرفاً به عنوان آگاهی تعریف شده است. سعی کنید در هر لحظه در تمام افکار، احساسات و خاطرات خود حضور داشته باشید. بیاموزید از خود و دنیای اطراف خود از جمله افکار و احساسات وحشتناک، قدردانی کنید و بدون قضاوت آنها را بپذیرید. زمانی که شما کاملاً هوشیار هستید، متوجه خواهید شد که تعاملات اجتماعی چیزی نیستند که از آنها جلوگیری کنید. با تمرین می توانید به طور مداوم مهارت های اجتماعی خود را که از دنیای اطراف خود می آموزید، بهبود بخشید و این در نهایت سبب افزایش اعتماد به نفس می شود.