خطر خونریزی قبل از عمل ناشی از داروهای خوراکی ضد انعقاد معمولاً کم است. با این حال، بسته به عمل جراحی، احتمال خونریزی در طول و خونریزی بعد از عمل بسیار زیاد است.
خطرات خونریزی بعد از عمل
مداخلات جراحی با افزایش خطر ترومبوآمبولی وریدی و شریانی همراه است. همچنین مشخص است که قطع موقت ضد ترومبوتیک خطر بیشتری برای ترومبوز و آمبولی را نشان می دهد. جراحت یا تروما می تواند باعث خونریزی بعد از عمل شود که ممکن است خود را به شکل لخته شدن خون نیز نشان دهد.
انواع مختلف رگ های خونی اکسیژن و مواد مغذی را به بافت ها منتقل می کنند. هنگامی که رگ های خونی آسیب می بینند، خونریزی در داخل یا خارج از آن ها ممکن است رخ دهد. هموستازیس فرآیندی است که باعث می شود خونریزی در رگ های خونی آسیب دیده متوقف شود.
عوامل لازم برای تشکیل لخته شامل موارد زیر است:
پلاکت ها سلول های بسیار کوچکی هستند که مغز استخوان تولید می کند. تعداد پلاکت معمولی بین 150000 تا 400000 است.
عوامل لخته شدن
این عوامل در خون یافت می شوند و عمدتاً در کبد تولید می شوند.
جراحی خطر ترومبوآمبولی وریدی و شریانی را افزایش می دهد
کارشناسان همچنین می دانند که قطع موقت ضد ترومبوتیک خطر بیشتری برای ترومبوز و آمبولی ایجاد می کند.
عوامل خطر خونریزی بعد از عمل
ارزیابی ریسک یک روش جراحی برای این بیماران ضروری است. به همین دلیل، نوع درمان ضد ترومبوتیک که پزشک انتخاب می کند به وضعیت بیمار بستگی دارد. بنابراین، پزشکان باید هر دو روش ترومبوتیک و خونریزی عمل جراحی را ارزیابی کنند. خطر ترومبوتیک عمل جراحی به دلیل افزایش خطر ابتلا به ترومبوز در هنگام قطع پزشک در درمان ضد انعقادی / ضد پلاکت حائز اهمیت است.
در این موارد، پزشکان می توانند ادامه یا قطع درمان ضد انعقادی را انتخاب کنند. اگر آن ها تصمیم به قطع درمان گرفتند، باید هپارین تجویز کرده و سپس درمان را با داروهای ضد انعقاد خوراکی از سر بگیرند. علت این امر، بیش از همه،عدم تحرک بعد از عمل، بلکه اثر پروترومبوتیکی خود جراحی است.
خونریزی بعد از عمل؛ چه باید کرد؟
خونریزی عمده خونریزی شدید است که نیاز به تزریق حداقل دو واحد دارد. همچنین می تواند خونریزی داخل جمجمه، داخل عضلانی یا صفاقی باشد. در صورت مواجهه با عارضه خونریزی، درمانی که پزشک انتخاب خواهد کرد بستگی به میزان و محل خونریزی دارد. همچنین، سطح ضد انعقاد نقش مهمی دارد. خونریزی کشنده یا تهدید کننده زندگی نیز مهم محسوب می شود.
احتمال خونریزی همچنین باعث می شود که دوباره از بین برود، بعد از عمل مواد ضد انقباض در موارد خطر خونریزی نقش متفاوتی دارند. اگر سرکوب ضد انعقاد بیش از یک روز ادامه یابد، پزشک متخصص پزشکی ممکن است مجبور به استفاده از هپارین باشد.
از سرگیری درمان ضد انعقادی پس از عمل
درمان ضد انعقاد خون باید دو تا سه روز پس از عمل از سر گرفته شود. با این وجود، همیشه باید با پزشک مشورت کنید. شما باید جهت پیشگیری دو تا سه روز پس از عمل استفاده از داروهای ضد انعقادی را با دوزهای پایین شروع کنید. شما باید دوزهای درمانی را بعد از 48-72 ساعت شروع کنید،شما این کار را به منظور جلوگیری از به خونریزی مداوم بعد از عمل انجام خواهید داد.
بیشتر بیمارانی که تحت درمان با وارفارین و آکنوکومارول قرار می گیرند ، می توانند در شب مداخله جراحی ، ضد انعقاد را از سر بگیرند ، تا زمانی که از عوارض خونریزی رنج نبرند. با این حال، اثر درمانی چهار تا پنج روز پس از شروع درمان ضد انعقادی شروع نمی شود. یکی از اهداف اصلی بیمارانی که ضد انعقاد را پشت سر گذاشته اند، بهبود وضعیت ضد ترومبوتیک آن ها در اسرع وقت است.
متخصصان پزشکی باید هموستازیس بعد از عمل کافی و خطر خونریزی مرتبط با این روش را در نظر بگیرند. به طور کلی، بیشتر خونریزی های بعد از عمل در طی 24 ساعت از عمل جراحی برطرف می شود. با این حال، ممکن است همیشه این اتفاق نیفتد، به همین دلیل نباید مصرف ضد انعقاد تا زمانی که هموستازی به حالت عادی برگردد، شروع شود.