در مورد استرس و فرسودگی شغلی در پرستاران چه می دانید؟ پرستاری به ویژه هنگامی که خارج از کنترل باشد یا کنترل کمی روی وضعیت وجود داشته باشد، می تواند خسته کننده و فشارآور باشد اما روش ها و مراحلی جهت جلوگیری از ایجاد استرس وجود دارد که می تواند حس تعادل، خوشحالی و امید را به زندگی تان باز گرداند.
فرسودگی شغلی در پرستاران چیست؟
اگر چه پرستاری از شخص مورد علاقه می تواند بسیار اجر داشته باشد ولی موارد استرس زای فراوانی نیز دارا می باشد. پرستاری اگر چه معمولا چالشی زمان بر می باشد ولی می تواند تاثیرات عاطفی زیادی در گذر زمان داشته باشد.
ممکن است برای سال ها یا حتی دهه ها مسئولیت پرستاری بر عهده داشته باشید و نا امیدی بیشتر زمانی است که برای بهبود یا بهتر شدن حال اعضای خانواده خود امیدی نداشته باشید و علی رغم تلاش های شما، وضعیت سلامتی آنها به تدریج بدتر شود.
اگر فرسودگی شغلی در پرستاران نادیده گرفته شود، صدماتی بر سلامت، روابط بین فردی و سلامت ذهنی وارد خواهد شد و در نهایت موجب فرسودگی خواهد شد، وضعیتی که فرد از لحاظ عاطفی، ذهنی و جسمانی دچار فرسودگی می گردد و زمانی که این حالت ایجاد گردد هم شما و هم فرد تحت پرستاری دچار آسیب و رنج خواهد شد.
به همین دلیل است که مراقبت از خود نه تنها تجمل محسوب نمی شود بلکه امری ضروری است. سرمایه گذاری بر روی سلامت جسمانی و عاطفی خود به همان اندازه ای دارای اهمیت می باشد که مراجعه عضو خانواده به پزشک و مصرف دارو در ساعت مشخص پر اهمیت می باشد.
علایم و نشانه های شایع فرسودگی شغلی در پرستاران
یادگیری تشخیص علایم استرس و فرسودگی شغلی در پرستاران مهم می باشد بنابراین می توانید عکس العمل های سریعی جهت ممانعت از بدتر شدن وضعیت داشته باشید و وضعیت موجود را برای خود و فرد تحت پرستاری بهبود ببخشید.
نشانه و علایم شایع فرسودگی شغلی در پرستاران:
– اضطراب، افسردگی و کج خلقی
– احساس خستگی
– دیر خوابیدن
– عکس العمل های شدید به عوامل آزاردهنده ناچیز
– بدتر شدن اختلالات یا به وجود آمدن اختلالات جدید
– سختی در تمرکز کردن
– احساس ناراحتی رو به افزایش
– نوشیدن، خوردن و سیگار کشیدن بیش از حد
– غفلت از مسئولیت ها
– کاهش فعالیت های اوقات فراغت
علایم و نشانه های شایع این فرسودگی
– انرژی کمتری نسبت به همیشه دارید
– به نظر می رسد که همیشه به سرماخوردگی یا آنفولانزا مبتلا هستید
– همیشه حتی بعد از خواب یا استراحت احساس خستگی می کنید
– نیازهای خودتان را به خاطر مشغولیت یا بی اهمیتی نادیده می گیرید
– زندگی شما با کمترین رضایت حول پرستاری می گذرد
– حتی زمانی که برای پرستاری کمک دارید، احساس راحتی ندارید
– بی تحملی رو به افزایشی دارید و نسبت به فرد تحت پرستاری تان کج خلقی می کنید
– احساس تنهایی و نا امیدی می کنید
اگر چه مراقبت از شخصی که دوستش دارید بی استرس نخواهد بود اما نکاتی که در ادامه ذکر خواهد شد می تواند کمکی برای تسهیل وضعیت، پیشگیری از علایم فرسودگی شغلی در پرستاران و ایجاد تعادل در زندگی شما گردد.
پیشگیری از فرسودگی شغلی در پرستاران از طریق احساس توانمندی
احساس درماندگی علت اصلی افسردگی و فرسودگی می باشد. وضعیت موجود اهمیتی ندارد، شما درمانده نیستید که این به ویژه درباره ذهنیت شما صادق است. همیشه نمی توانید وقت، پول و یا کمک های جسمانی مورد نظرتان را بدست آورید اما همیشه می توانید خوشبختی و امید بیشتری کسب کنید.
پذیرش را تمرین کنید. وقتی با بیماری عزیزانتان یا سختی مراقبت مواجه می شوید، همیشه این احساس در باطن وجود دارد که ” چرا؟” اما شما می توانید انرژی زیادی را روی مواردی غیرقابل تغییر یا بدون علت واضح برای آن بگذارید در حالی که در انتهای کار احساس خوشایندی را به دست نمی آورید. سعی کنید از تله احساس شرمندگی یا یافتن فردی جهت سرزنش به دور مانید.
با آغوش باز انتخاب خود را بپذیرید. بدانید که علی رغم تمام نارضایتی ها و سنگینی ها، شما انتخابی آگاهانه برای مراقبت داشته اید. بر روی عوامل مثبتی که پشت پرده انتخاب شما بوده، تمرکز کنید. شاید هدف شما جبران زحماتی است که والدین تان برای تربیت شما کشیده اند یا شاید به خاطر ارزش هایتان باشد.چنین انگیزه های عمیق و پر معنی می تواند شما را در مواقع سخت سرپا نگه دارد.
به دنبال نقاط قوت باشید. درباره راه هایی بیندیشید که پرستاری از آن طریق توانسته شما را قوی تر کند یا چگونه توانسته شما را به فرد تحت مراقبت تان یا اعضای خانواده نزدیک تر کند.
اجازه ندهید که پرستاری همه زندگی شما را فرا بگیرد. نباید اجازه دهید که پرستاری یا مراقبت از دیگران کل زندگی تان را تحت تاثیر قرار دهد. روی مواردی سرمایه گذاری کنید که به زندگی شما معنا و هدف می دهد خواه خانواده و سرگرمی مورد علاقه تان باشد یا خواه حرفه تان.
روی کارهایی تمرکز کنید که توان کنترلش را دارید. نمی توانید ساعات بیشتری از روز را در اختیار داشته باشید یا برادرتان را به کمک بیشتر مجبور کنید. به جای اینکه نگران چیزهایی باشید که نمی توانید کنترل کنید بر روی نحوه عکس العمل تان در برابر مشکلات تمرکز کنید.
پیروزی های کوچک خود را جشن بگیرید. اگر احساس ناامیدی می کنید، بدانید که تمام تلاش های شما ارزشمند می باشد. شما برای ایجاد تغییری متفاوت نباید به درمان عزیزتان بپردازید. اهمیت احساس امنیت، راحتی و عشق در عزیزتان را دست کم نگیرید.
قدردانی لازم را بدست آورید.احساس قدردانی نه تنها سبب پذیرش وضعیت استرس زا بلکه سبب افزایش لذت از زندگی نیز می گردد. مطالعات حاکی از آن است که پرستارانی که احساس قدردانی دارند سلامت جسمی و عاطفی بیشتری دارند. انجام پرستاری سبب خوشحالی و سلامتی آنان می گردد اما عکس العمل شما چه خواهد بود اگر بدانید که فرد تحت مراقبت تان ناتوان از ابراز یا نشان دادن حس قدردانی در برابر تلاش های شماست ؟
تصور کنید که عزیزتان اگر سالم بود چه واکنشی نشان می داد. اگر آنها مبتلا به بیماری یا درد نبودند، چگونه در برابر عشق و مراقبت های شما پاسخ می گفتند؟ به یاد داشته باشید که آنها در صورت توانایی از زحمات شما قدردانی می کردند.
تلاش های خود را تحسین کنید. اگر مورد تشویق دیگران قرار نمی گیرید، راه هایی را برای پاداش به خود پیدا کنید. اگر به موارد ملموس تری نیاز دارید سعی کنید لیستی از راه هایی که پرستاری شما را متفاوت می سازد، تهیه کنید تا وقتی احساس بدی می کنید به آن رجوع کنید.
با یک عضو خانواده یا دوست حمایت کننده صحبت کنید. تقویت مثبت تنها نباید از جانب فرد تحت پرستاری تان به دست آید. وقتی احساس ناامیدی می کنید به دوست یا عضو خانواده ای رو بیاورید که به شما گوش می دهد و قدر تلاش هایتان را می داند.
برای پرستاری درخواست کمک کنید.انجام همه مسئولیت های پرستاری به تنهایی و بدون استراحت های منظم یا نیروی کمکی به طور قطع سبب فرسودگی پرستار می گردد. هیچ گاه به تنهایی امورات پرستاری را انجام ندهید.
به دنبال مراقبت های آرامش بخش باشید. به دوستان و اعضای خانواده که در نزدیکی شما زندگی می کنند پیغام دهید یا به ملاقات افراد بیمار بروید تا به خوبی استراحت کنید. کمک های داوطلبانه یا هزینه ای می تواند خدمات در محل را برای شما فراهم آورد یا می توانید به دنبال مراکز خارج از خانه مثل مراکز پرستاری یا سالمندان باشید.
با دیگران حرف بزنید. انتظار نداشته باشید که دوستان و اعضای خانواده به طور خودکار نیازهای شما را بدانند یا احساسات شما را درک کنند. درباره اوضاع و احوال خود و فرد تحت مراقب تان رک باشید. اگر نگرانی ها یا افکاری درباره چگونگی بهبود وضعیت موجود دارید، بیان کنید حتی اگر از نحوه درک دیگران از آن آگاهی نداشته باشید. فقط سر سخن را باز کنید.
مسئولیت ها را تقسیم کنید. مسئولیت ها را به تعداد اعضای خانواده تقسیم کنید حتی افرادی که دور از خانواده هستند نیز می توانند کمک کنند. همچنین می توان وظایف پرستاری را تقسیم کرد. به عنوان مثال یک فرد می تواند مسئولیت مراقبت های پزشکی را بر عهده بگیرد، دیگری مسئولیت امور مالی و صورت حساب ها و فردی دیگر مسئولیت خرید را بر عهده بگیرند.
به پیشنهاد کمک دیگران” آری بگویید”. برای دریافت کمک از دیگران احساس شرمندگی نکنید. بگذارید که مردم از کمک به شما احساس رضایت داشته باشند. کار هوشمندانه این است که لیستی از کارهای کوچک مانند خرید از مغازه یا رانندگی برای بردن فرد تحت پرستاری تان به قرار ملاقات آماده کنید تا بتوانید آنها را به دیگران بسپارید.
دست از کنترل بعضی مسائل بردارید. کنترل برخی جنبه های پرستاری جدایی از حذف آنها است. در صورتی که دستور بدهید و سعی کنید همه چیز را کنترل کنید یا به روش شما کارها را انجام دهند، افراد تمایل کمتری جهت کمک به شما خواهند داشت.
به خودتان استراحت بدهید.به عنوان پرستار مشغول، اوقات فراغت ممکن است مانن رویایی شیرین به نظر برسد ولی این حق شما و فرد تحت مراقبت تان است که زمان آن را برای خود تنظیم کنید. اجازه استراحت را به خود دهید و به طور روزانه کارهایی را انجام دهید که سبب لذت تان می شود. این کارها سبب بهتر شدن پرستاری تان از فرد تحت مراقبت می شود.
بین مشغولیت و کارایی داشتن تفاوت وجود دارد. اگر به طور منظم برای کاهش استرس خود مرخصی نمی گیرید و اوضاع خود را بهبود نمی بخشید، در طولانی مدت کارایی خود را از دست خواهی داد. بعد از استراحت شما باید احساس انرژی و تمرکز بیشتری داشته باشید. بنابراین سریعاً زمان آرامش خود را جبران خواهید کرد.
روابط بین فردی خود را حفظ کنید. اجازه ندهید که روابط دوستانه شما در سایه مراقبت از بین رود. این روابط سبب ثبات شما و احساس مثبت شما می گردد. اگر ترک خانه برای تان سخت است، دوستان خود را برای قهوه، چای یا شام دعوت کنید تا همدیگر را ببینید.
احساسات خود را به اشتراک بگذارید. فعالیتی ساده مثل بیان احساسات تان می تواند بسیار آرامش بخش باشد. احساسات خود را با خانواده یا دوستانی که شما را به دیگران تحمیل نمی کنند، به اشتراک بگذارید.
فعالیت هایی را که باعث لذت تان می شوند در اولویت قرار دهید. زمان مشخصی را برای انجام فعالیت های لذت آور و خوشحال کننده از قبیل خواندن کتاب، باغبانی، تنظیم امورات، بافندگی، بازی با حیوانات یا تماشای بازی ایجاد کنید.
خودتان را تحویل بگیرید. تجملات کوچک می تواند سبب تسکین بیشتر استرس و بهبود روحی روانی گردد. شمع ها را روشن کنید و حمامی طولانی بگیرید. از همسرتان درخواست کنید تا کمرتان را ماساژ دهد. مانیکور کنید. گل های جدیدی برای خانه بخرید. هر گلی که احساس خاصی به شما می دهد.
خود را وادار به خنده کنید. خنده بهترین راه مقابله با استرس می باشد و مقدار کم آن می تواند تاثیرات زیادی داشته باشد. کتابی سرگرم کننده بخوانید، فیلم کمدی ببینید یا با دوستی تماس بگیرید که سبب خنده شما می شود و سعی کنید در هر موقعیتی، چیزی برای خنده پیدا کنید.
از خانه خارج شوید. با دوستان و خانواده خود باشید و اجازه بدهید تا در پرستاران دیگر در مراقبت مشارکت کنند بنابراین می توانید مدتی از خانه دور باشید.
مراقب سلامتی خود باشید.بدن خود را به عنوان ماشینی در نظر بگیرید که با سوخت و نگهداری صحیح، به طور صحیح و مناسب کار خواهد کرد. تعمیرات آن را نادیده بگیرید تا شروع مشکلات آن را شاهد باشید. فرسودگی شغلی در پرستاران خود را با مسائل قابل پیشگیری افزایش ندهید.
مراجعه مداوم به دکتر را جدی بگیرید. به هنگام مراقبت از فردی دوست داشتنی و عزیز، به راحتی می توان سلامتی خود را نادیده گرفت. قرار ملاقات های خود را نادیده نگیرید. برای مراقبت از فردی که تحت پرستاری شماست، ابتدا باید خودتان سالم باشید.
ورزش کنید. هنگامی که استرس دارید و خسته هستید، آخرین چیزی که ممکن است انجام دهید ورزش می باشد ولی بعد از انجام آ« احساس آزامش خواهی کرد. ورزش تسکین دهنده پر قدرت استرس و روح بخش می باشد. اغلب روزها انجام ورزش برای مدت 30 دقیقه را هدف قرار دهید و برای آسانی کار می توان آن را به سه قسمت ده دقیقه ای تقسیم کرد. وقتی به طور منظم ورزش کنید، متوجه افزایش سطح انرژی و کاهش خستگی خواهی شد.
تکنیک ریلکسیشنی را تمرین کنید. انجام ریلکسیشن یا مدیتیشن روزانه می تواند سبب تسکین استرس گردد و احساس خوشی و آرامش را افزایش دهد. یوگا، تنفس عمیق، ریلکسیشن پیشرفته عضلات یا مدیتیشن آگاهانه را امتحان کنید. حتی انجام چند دقیقه در روزی خسته کننده و پرفشار می تواند سبب افزایش تمرکز شما گردد.
رژیم غذایی مناسبی داشته باشید. میوه تازه، سبزیجات، پروتئین مناسب و روغن های سالم مثل روغن های ماهی، آجیل ها و زیتون را مصرف کنید. بر خلاف قند و کافئین که سبب سریع و موقت سطح انرژی می شوند، این مواد غذایی انرژی زایی مداوم و پیوسته ای برای شما فراهم میکند.
به اندازه کافی بخوابید. کاهش میزان ساعات خواب می تواند زیان آور باشد. بسیاری از افراد از آنچه فکر می کنند بیشتر به خواب نیاز دارند ( 8 ساعت میزان نرمال می باشد). کاهش خواب سبب تغییر روحیات، انرژی، کارایی و توانایی مدیریت استرس می شود.
پیوستن به گروه حمایتی پرستاری.گروه حمایتی پرستاری راهکاری بسیار مناسب برای به اشتراک گذاشتن مشکلات و یافتن افرادی است که هر روز با تجربیات مشابه دست و پنجه نرم می کنند. اگر قادر به ترک خانه نیستید، گروه های حمایتی آنلاین بسیاری در دسترس می باشد. در اغلب گروه های حمایتی، افراد درباره مشکلات خود صحبت می کنند و به مشکلات دیگران نیز گوش می کنند. مهمترین مسئله فهمیدن این نکته است که شما تنها کسی نیستید که این مشکل را دارید و به همین خاطر احساس بهتری خواهید داشت که وضعیتی مشابه با سایر افراد دارید و اطلاعات آنها به ویژه افرادی که پرستاری افرادی با بیماری مشابه عزیزان شما داشته باشند، می تواند برای شما ارزشمند باشد.
| گروه های حمایتی آنلاین و محلی برای پرستاران | |
| گروه های حمایتی محلی | گروه های حمایتی آنلاین |
| افراد کنار هم زندگی می کنند و هر هفته یا هر ماه در جایی مشخص با هم ملاقات می کنند. | افراد از سراسر جهان حضور دارند که مشکلات مشابهی دارند. |
| ملاقات ها امکان تماس مستقیم و دوست یابی بین افرادی که کنار هم زندگی می کنند، فراهم می آورد. | افراد با هم دیگر به صورت آنلاین از طریق لیست ایمیل، وب سایت ها و پیام رسان ها و فضای اجتماعی ارتباط برقرار می کنند. |
| ملاقات ها افراد را مجبور به خروج از خانه و حرکت می کند و احساس انزوا را کاهش می دهد. | افراد بدون خروج از خانه تحت حمایت و پشتیبانی افراد قرار می گیرند که مناسب افراد با محدودیت حرکتی و مشکلات نقل و انتقال می باشد. |
| ملاقات ها سر ساعت مشخص انجام می شود و افراد برای اینکه به طور کامل از فواید این گروه های حمایتی بهره مند شوند باید به طور منظم و سر ساعت در آن شرکت کنند. | افراد می توانند از هر جایی که احساس راحتی می کنند و زمانی که بیشترین نیاز را احساس می کنند به گروه های حمایتی دسترسی داشته باشند. |
| هر قدر افراد گروه های حمایتی از نواحی نزدیک باشد، با مشکلات و مسائل محلی آشنایی بیشتری خواهند داشت. | در صورت غیر معمول بودن مشکلات افراد، به عنوان مثال یک بیماری نادر، ممکن است اعضای کافی برای گروه های محلی وجود نداشته باشد ولی محدودیتی برای گروه های حمایتی آنلاین وجود ندارد. |
برای یافتن گروه اجتماعی حمایتی آگهی تبلیغاتی را جستجو کنید، از پزشک خود سوال کنید یا با سازمان های محلی مرتبط با مشکل عزیزان خود تماس بگیرید. برای یافتن گروه های آنلاین از وب سایت سازمان های مرتبط با مشکلات عزیزان خود بازدید کنید.