در مورد مورفین و هیدرومورفون چه می دانید؟ اگر شما درد شدیدی دارید که با داروهای خاصی تسکین پیدا نکرده اند، ممکن است گزینه های دیگری برای آن وجود داشته باشد. به عنوان مثال دیلاوید و مورفین دو داروی بدون نسخه هستند که برای درمان درد پس از کارآمد نبودن سایر داروها استفاده می شوند. دیلاوید نام تجاری داروی هیدرومورفون که یک داروی رایج است، می باشد. مورفین یک داروی رایج برای تسکین درد است. این دو دارو به روش‌های مشابهی کار می کنند اما تفاوت های قابل توجهی نیز دارند. در این مطلب دو داروی مورفین و هیدرومورفون و عوارض جانبی آنها بررسی می شوند. تا از این طریق بدانید که کدام یک از آنها گزینه های بهتری برای شما هستند.
ویژگی های دارویی مورفین و هیدرومورفون
هر دو دارای متعلق به طبقه ای از داروها به نام مسکن های افیونی هستند. آنها بر روی گیرنده های مواد افیونی در سیستم عصبی شما کار می کنند. این داروها بر روی چگونگی درک شما از احساس درد عمل می کنند تا درد کمتری را احساس کنید. هیدرومورفون و مورفین هر یک به چندین شکل و قدرت وجود دارند و فرم های خوراکی بیشترین موارد استفاده را دارند. شما می توانید همه اشکال آن را در خانه استفاده کنید. اما انواع تزریقی آن بیشتر در بیمارستان استفاده می‌شود.
هر دو دارو می توانند عوارض جانبی جدی ایجاد کنند و می توانند اعتیادآور باشند. بنابراین، باید دقیقاً مطابق دستور تجویز آنها را مصرف کنید. اگر شما بیش از یک داروی تسکین دهنده درد استفاده می کنید، حتماً دستورالعمل دوز مصرف هر دارو را با دقت دنبال کنید. این برای جلوگیری از ایجاد تداخل دارویی اهمیت دارد. در ادامه ویژگی های هر دو دارو تشریح شده است.
تداخلات دارویی مورفین و هیدرومورفون
تداخلات دارویی هر دو دارو
هیدرومورفون و مورفین نوعی مواد مخدر هستند که به یک شیوه عمل می کنند. بنابراین تداخلات دارویی آنها نیز مشابه است. تداخلات هر دو دارو شامل موارد زیر است:
آنتی کولینرژیک
استفاده از هیدرومورفون یا مورفین با یکی از این داروها خطر ابتلا به یبوست شدید و عدم امکان ادرار کردن را افزایش می‌دهد.
مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز
نباید شما در طی ۱۴ روز پس از مصرف مهارکننده مونوآمین اکسیداز، داروهای هیدرومورفون یا مورفین را دریافت کنید. مصرف یکی از این داروها با مهارکننده مونوآمین اکسیداز یا قبل از مدت ۱۴ روز پس از دریافت آن، می تواند سبب مشکلات زیر شود:
- مشکلات تنفسی
- فشار خون پایین
- خستگی شدید
- کما
ترکیب کردن این داروها با سایر داروهای ضددرد، فنوتیازینها (داروهای سلامت روان)، آرامبخش و قرص های خواب آور ممکن است باعث مشکلات سلامتی شوند. این مشکلات شامل مشکلات تنفسی، فشار خون پایین، خستگی شدید یا اغما هستند. قبل از استفاده از هیدرومورفون یا مورفین با هر یک از این داروها باید با پزشک خود صحبت کنید.
تداخلات دارویی مورفین
مورفین همچنین با سایر داروها تداخل دارویی دارد. به عنوان مثال، مصرف مورفین با داروی ادرار آور می تواند عملکرد دیورتیک شما را کاهش دهد. همچنین در هنگام استفاده از رقیق کننده خون مانند وارفارین می تواند خطر خونریزی شما را افزایش دهد. مصرف مورفین با هریک از داروهای شل کننده های عضلانی اسکلتی، داروی سوزش سر دل و داروهایی مانند آتروواستاتین، اریترومایسین و کتوکونازول ممکن است باعث ایجاد مشکل در تنفس شما شود.
سایر شرایط پزشکی
اگر مشکلات بهداشتی و سلامتی خاصی دارید، آنها ممکن است نحوه عملکرد هیدرومورفون و مورفین را در بدن شما تغییر دهند. ممکن است مصرف این داروها برای شما بی خطر نباشد یا ممکن است پزشک در طول درمان نیاز داشته باشد تا شما را از نزدیک کنترل کند. در صورت بروز مشکلات تنفسی مانند بیماری مزمن ریوی یا کول ریه، قبل از مصرف این داروها با پزشک صحبت کنید. این داروها ممکن است با مشکلات جدی تنفسی که می‌تواند باعث مرگ شوند در ارتباط باشند. همچنین اگر سابقه مصرف مواد اعتیاد آور دارید لازم است برای ایمنی خود قبل از مصرف این داروها با پزشک مشورت کنید. این داروها می توانند اعتیار آور باشند و خطر ابتلا به مصرف بیش از حد و مرگ را افزایش دهند.
همچنین در شرایط پزشکی که باید قبل از مصرف هیدرومورفون یا مورفین با پزشک در مورد آنها صحبت کنید، عبارتند از:
- مشکلات مجاری صفراوی
- مشکلات کلیوی
- بیماری کبدی
- سابقه آسیب به سر
- فشار خون پایین
- تشنج
- انسداد دستگاه گوارش
همچنین اگر مبتلا به ریتم غیر طبیعی قلب هستید، قبل از استفاده از مورفین با پزشک خود مشورت کنید. زیرا این دارو می تواند شرایط شما را بدتر کند.
هیدرومورفون و مورفین داروهای ضد درد بسیار قوی هستند. آنها به روش‌های مشابهی کار می‌کنند و مشترکات زیادی دارند. آنها در اشکال، دوز و عوارض جانبی تفاوت‌های کمی دارند. همچنین در مقایسه با هیدرومورفون با داروهای بیشتری تداخل دارویی دارد. اگر در مورد این دارو ها سوال دارید، با پزشک مشورت کنید. آنها می توانند به سوالات شما پاسخ دهند و داروهایی را که بر اساس سلامتی، داروهای فعلی و سایر فاکتورها را برای شما مناسب تر هستند، انتخاب کنند.