سه مورد از رایج ترین انواع اختلال یادگیری که کودکان دچار آنها می شوند

اختلالات یادگیری زیادی وجود  دارند که کودکان می توانند دچار آن ها شوند. در این مطلب به سه مورد از انواع اختلال یادگیری و بررسی آن ها می پردازیم.

اختلالات یادگیری می توانند از نظر شدت درجات متفاوتی داشته باشند و برخی از این اختلالات از بقیه انواع آن ها رایج تر هستند. اما با حمایت درست و راهنمایی مناسب، کودکان می توانند به استعداد بالقوه شان دست پیدا کنند.

• اختلالات یادگیری روی فرآیندهای روانشناختی که در یادگیری دخیلند، تاثیر می گذارند.
• این اختلالات می توانند روی نحوه یادگیری خواندن، نوشتن، انجام دادن تکالیف ریاضی یا سایر پروسه های یادگیری تاثیر بگذارند.
• رایج ترین اختلال یادگیری دیسلکسیا یا خوانش پریشی است که حدود ۸۰ تا ۹۰ درصد از تمام اختلالات یادگیری را تحت تاثیر قرار می دهد.

سال گذشته معلم دخترم من را کنار کشید و به من پیشنهاد داد که دخترم را برای ارزیابی اختلالات یادگیری به مراکز مربوطه ببرم. می دانستم که این اتفاق می افتد. از قبل به این که فرزندم دچار خوانش پریشی است شک کرده بودم اما معلمش بیشتر از عملکرد او در ریاضی نگران بود. برخلاف تمام تلاشی که فرزندم انجام می داد، اعداد برای او قابل فهم نبودند.

آن روز من به خانه برگشتم، تحقیقاتی انجام دادم و یک ارزیابی آنلاین کوتاه داشتم که شامل پاسخ به سوالاتی درباره توانایی فرزندم در ریاضی بود. نتایج این تست نشان می داد که فرزندم علائم محاسبه پریشی (دیس کالکولیا) را از خود نشان می دهد، اصطلاحی که من قبلا هیچ گاه نشنیده بودم. این تست معاینه تخصصی فرزندم را پیشنهاد داده بود. در طول تحقیقاتم به این نتیجه رسیدم که اختلالات یادگیری درجات گوناگونی از شدت دارند و برخی از آن ها رایج تر از بقیه هستند.

اختلال یادگیری دقیقا چه چیزی است؟

اختلالات یا ناتوانی های یادگیری شامل اختلال در پروسه های روانشناختی ای هستند که در یادگیری دخیلند. این اختلالات روی نحوه یادگیری خواندن، نوشتن، فهم ریاضی و سایر پروسه های یادگیری تاثیر می گذارند.

قبل از این که به خاطر دخترم تحقیقاتم را آغاز کنم، نمی دانستم که اختلالات یادگیری گوناگونی وجود دارند (من فقط درباره خوانش پریشی شنیده بودم) اما انجمن اختلالات یادگیری آمریکا اظهار کرده که چندین اختلال یادگیری گوناگون وجود دارد. طبق اظهارات کارشناسان، سه اختلال یادگیری وجود دارد که اغلب تشخیص داده می شوند از جمله:

اختلال یادگیری خوانش پریشی (دیسلکسیا):

علائم خوانش پریشی شامل مشکل در خواندن دقیق کلمات است.

اختلال یادگیری نوشتار پریشی (دیسگرافیا):

کودکان برای بیان نوشتاری آن چه حس می کنند مشکل دارند. این کودکان ممکن است چند ساعت بنشینند و روی نوشتن چند جمله فکر کنند یا ممکن است نوشته هایشان به خاطر املای ضعیف به سختی قابل خواندن باشد.

اختلال یادگیری محاسبه پریشی (دیس کالکولیا):

علائم شامل مشکل در فهم اعداد، به یاد سپردن مفاهیم حساب یا استدلال مشکلات مربوط به واژگان است.

رایج ترین اختلال یادگیری، خوانش پریشی است که حدود ۸۰ تا ۹۰ درصد از تمام اختلالات یادگیری را تحت تاثیر قرار می دهد. تخمین زده می شود که ۲۰% از تمام جمعیت با خوانش پریشی دست و پنجه نرم می کنند.

دانستن این که باید چه کاری انجام دهید

دخترم از زمانی که ۲ ساله بود در مرکز خدمات گفتاری و کار درمانی بود. پس بعد از این که به من توصیه شد که او را نزد یک متخصص ببرم، اولین چیزی که به ذهنم رسید این بود که با پزشکش تماس بگیرم. پزشک دخترم معاینه روانشناسی عصبی را پیشنهاد داد؛ معاینه ای که درباره نحوه عملکرد مغز دخترم پاسخ های دقیقی فراهم می کرد. او همچنین ارزیابی های یادگیری که در حوزه آموزشی انجام می شدند را نیز پیشنهاد داد.

این ارزیابی ها تعیین می کنند که آیا کودک قادر به دریافت خدمات یادگیری در مدارس عادی هست و یا این که به خدمات اختصاصی نیاز دارد. برنامه آموزش فردی (IEP) برای کودکانی که مشکلات یادگیری دارند در دسترس است.

ارزیابی خصوصی و پزشکی

من برگه ای دریافت کردم که مرا متقاعد می کرد که فرزندم باید در حوزه آموزشی مورد ارزیابی قرار بگیرد. و وقتی برای اولین بار برای ارزیابی فرزندم به حوزه آموزشی مراجعه کردم متوجه شدم که نمی توانند تشخیص دقیقی داشته باشند. آن ها حتی نمی توانستند اختلال یادگیری ای که حدس می زدند فرزندم به آن دچار است را تشخیص دهند. آن ها مواردی که فرزندم در آن ها مشکل داشت را تشخیص دادند و ابزار و راه هایی را پیشنهاد دادند (یا فراهم کردند) تا به او کمک کنند که بر این مشکلات غلبه کند. به این علت که تشخیص در محیط آموزشی خیلی دقیق نیست، خیلی از والدین ترجیح می دهند که فرزندشان از نظر پزشکی نیز معاینه شود.

ارزیابی خصوصی و پزشکی به تشخیص اختلال کودک کمک می کند در حالی که ارزیابی در محیط مدرسه مشکل را تشخیص نمی دهد، بلکه تعیین می کند که آیا کودک قادر است در مدرسه عادی به تحصیل بپردازد یا نه. البته برخی از کودکان به ارزیابی پزشکی نیازی ندارند. اما والدین با انجام این کار احساس می کنند که گزینه درستی را انتخاب کرده اند. این ارزیابی ها به تشخیص مشکلات شنیداری یا گفتاری، اختلالات بینایی، عملکرد حافظه و اجرایی فرد کمک می کنند.

سر و کار داشتن با سیستم مدارس مخصوص کودکان با اختلالات یادگیری می تواند دشوار باشد، اما شما تنها نیستید

در ابتدا برای این که فرزندم ارزیابی های مورد نیاز را انجام دهد چندین بار با حوزه آموزشی تماس گرفتم تا این که به من گفتند که می توانم بعد از اتمام تعطیلات به آن ها مراجعه کنم. بعد از با آن چندین برگه برای پر کردن، جلسه برای شرکت کردن و جزئیاتی برای به خاطر سپردن روبرو شدم. تیمی که مسئول ارزیابی فرزندم بودند فوق العاده بودند. آن ها مهربان، دلسوز و مشتاق کمک بودند. اما از بقیه خانواده ها داستان های ناامید کننده ای درباره ارزیابی و کمک رسانی شنیده بودم.

البته حوزه های آموزشی و مدارس مخصوص کودکان با اختلالات یادگیری اغلب با کمبود بودجه مواجهند. در حالی که از نظر قانونی باید نیازهای کودکان را فراهم کنند اما اغلب منابعی برای رسیدگی به این نیازها ندارند. سر و کار داشتن با سیستم آموزشی مخصوص کودکانی که اختلالات یادگیری دارند دشوار است و خیلی از افراد از قوانین این سیستم آگاه نیستند. اما مشاور آموزشی به خانواده ها کمک می کند که با این سیستم و حق و حقوق شان آشنا شوند. با داشتن یک مشاور حرفه ای که درباره این پروسه با او صحبت کنید و در جلسات با او شرکت کنید، می توانید احساس کنید که صدایتان شنیده می شود و به نیازهای فرزندتان توجه می شود.

والدینی که با مدرسه فرزندشان به خوبی ارتباط برقرار کرده اند و احساس حمایت می کنند نیازی به مشاور آموزشی ندارند. اما والدینی که احساس می کنند نیازهای فرزندشان پاسخ داده نشده می توانند از مشاور آموزشی کمک بگیرند. مشاور آموزشی برای والدینی که از پروسه و کارکرد مدرسه آگاه نیستند و احساس می کنند که گیج شده اند، موثر است.

بیشتر بخوانید: نکته‌ای حائز اهمیت درمورد اختلال یادگیری درکودکان

‌درمان اختلال یادگیری و ابزار مخصوص آن

یکی از چیزهایی که در اولین ملاقاتم با مدرسه درباره آن سوال کردم این بود که اگر ارزیابی نشان داد که فرزندم دچار اختلالات یادگیری است، برای کمک به او چه اقداماتی صورت می گیرد.

به من گفته شد که روش های یادگیری گوناگونی برای این کودکان استفاده می شود که موثر بودن آن ها اثبات شده است و این که فرزندم می تواند در گروه های مختلفی که مربوط به یادگیری هستند حضور داشته باشد. آموزش ها و امتحان های گوناگونی برای این کودکان برگزار می شود. به علاوه ابزار گوناگونی هستند که می توانند به این کودکان کمک کنند که آن چه یاد گرفته اند را بهتر پردازش کنند.

تمام این موارد و آموزش ها به نوع ناتوانی فرد و این که کدام قسمت از پروسه یادگیری تحت تاثیر قرار گرفته بستگی دارند. در این مدارس، آموزش خصوصی با کمک کارشناسان خواندن، انشاء، ریاضی و… فراهم می شود.

مداخله و تشخیص زود هنگام نکته اساسی است

من درباره آن چه تجربه کرده بودم با والدین زیادی صحبت کردم، و امیدوار بودم که توصیه ها و نگرش های افرادی که شرایط مشابهی داشتند بتواند به من کمک کند. از نظرات برخی از والدین متعجب شدم چون خیلی از آن ها اختلالات یادگیری را قبول نداشتند و آن را رد می کردند.

چندین نفر که با آن ها صحبت کردم اعتقاد داشتند که اختلالات یادگیری ایده مدرسه برای منزوی نگه داشتن کودکان است یا برخی از افراد شکایت داشتند که چرا برخی از کودکان نمی توانند در سیستم مدارس عادی راه پیدا کنند. این گفته ها برای من عجیب بود خصوصا به این خاطر که تحقیقات روی اختلالات یادگیری خیلی گسترده است. حتی برخی از والدین اعتقاد داشتند که فرزندان شان سرانجام بدون هیچ مداخله ای به بقیه همسن و سالان خود می رسند. در حالی که تحقیقات نشان داده اند که وقتی اختلالات یادگیری وجود دارد، در صورت عدم مداخله، فاصله یادگیری میان کودکانی که دچار این اختلالات هستند و همسن و سالان شان، باقی می ماند.

نتیجه تحقیقات در زمینه اختلال یادگیری

در نتیجه محققان به این نتیجه رسیده اند که مداخله زودهنگام اساسی است. هر چه والدین مدت زمان بیشتری صبر کنند و فرزندشان را از حمایت های مورد نیاز محروم کنند، جبران زمان از دست رفته (چه از نظر آموزشی و چه احساسی) دشوارتر خواهد بود. در این شرایط، کودکان از این که با همسن و سالان خود متفاوتند آگاهند و هنگامی که به این کشمکش ادامه می دهند، با اعتماد به نفس کم، اضطراب و افسردگی روبرو خواهند شد.

تمام والدین بهترین ها را برای فرزندشان می خواهند. به همین علت باید بین تشخیص اختلال فرزندشان و کمک و حمایت او برای غلبه بر این اختلال و یا رها کردن کودک به حال خود و عقب ماندن از همسن و سالانش یکی را انتخاب کنند.

بیشتر بخوانید: کدام بچه ها اختلال یادگیری دارند؟

روبرو شدن با مشکلات احساسی

نمی خواهم دروغ بگویم. زمان هایی بود که احساس غم و شکست داشتم. دوران مدرسه برای من کاملا عادی بود و مسیر زندگی ام به همین خاطر آسان تر بود. من می خواستم برای دخترم نیز چنین باشد. این که او باید راه دشوارتری را می گذراند، قلبم را می شکست.

هر زمانی که والدین متوجه می شوند فرزندشان مشکلی دارد که می تواند هر جنبه ای از تحصیل را برای او دشوار کند، احساسات قوی ای در آن ها شکل می گیرد. والدین نگران می شوند که فرزندشان به استعداد بالقوه اش دسترسی پیدا نکند و اختلالات یادگیری مانع پیشرفت او شوند. اما هر دفعه که به این مسائل فکر می کنم به خودم یادآوری می کنم که گاهی مغز دخترم به حدی خلاقانه عمل می کند که متعجب می شوم. او یک دختر شاد و باهوش است.

و او به منابعی دسترسی دارد که می تواند بهترین در نوع خودش باشد. با اصلاح و راهنمایی درست، دانش آموزان می توانند به استعداد بالقوه شان دست پیدا کنند. هر زمان که به فرزندم نگاه می کنم و اشتیاق او برای غلبه بر این مشکلات را می بینم امیدوار می شوم.