بیماری سفلیس چیست؟ علائم، راه‌ های انتقال، روش‌ های تشخیص و درمان آن

سفلیس (Syphilis) یک عفونت مقاربتی (STI) است که موجب ایجاد جای زخم های عفونی، تاول یا زخم های چرکین در دستگاه تناسلی، مقعد یا دهان فرد می شود.

این مشکل به طور معمول از طریق تجربه رابطه جنسی بدون کاندوم یا به اشتراک گذاری اسباب بازی های جنسی (سکس توی) با شخصی که به آن مبتلا شده است، ایجاد می شود.

استفاده از کاندوم و سدهای دندانی (دنتال دم) در هنگام رابطه جنسی واژنی، مقعدی و دهانی می تواند فرد را از ابتلا به سفلیس محافظت کند. برای مؤثر بودن این ابزار، روی هر زخم یا بثوراتی باید به طور کامل پوشانده شود. اگر فکر می کنید که احتمال ابتلا به بیماری سفلیس را دارید، مهم است که زودتر تحت آزمایش و درمان قرار بگیرید.

سفلیس قابل درمان است، اما در غیر این صورت و درمان نکردن می تواند باعث ایجاد مشکلات دائمی در سلامتی فرد شود. سفلیس همچنین می تواند از طریق مادر به کودک منتقل شود، بنابراین مهم است که زنان در طول بارداری خود به لحاظ سفلیس آزمایش شوند.

بیماری سفلیس چگونه عارضه‌ای است؟

سفلیس یک عفونت مقاربتی (STI) است. این عفونت ممکن است از طریق رابطه جنسی بدون کاندوم، اشتراک آمپول و تجهیزات تزریقی و حتی از طریق مادر به کودک در دوران بارداری منتقل شود.

سفلیس از طریق اشتراک غذا، در آغوش گرفتن یا استفاده از توالت شخصی که به آن مبتلا است، منتقل نمی شود.

سفلیس را می توان با آنتی بیوتیک ها درمان کرد، اما مهم است که زودتر آزمایش و درمان شوید، زیرا بدون درمان ممکن است باعث بروز دائمی مشکلات سلامتی شود.

چگونه از ابتلا به سفلیس باید جلوگیری کرد؟

سفلیس معمولاً از طریق رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی بدون کاندوم یا سد دندانی، با شخصی که سفلیس دارد منتقل می شود. فرد حتی اگر علامتی نداشته باشد می تواند سفلیس را منتقل کند.

سفلیس باعث بروز زخم های عفونی یا بثورات پوستی می شود. تماس با این زخم ها و بثورات؛ اصلی ترین راه انتقال سفلیس است. این بدان معنی است که عفونت می تواند از طریق تماس دستگاه های تناسلی با یک دیگر یا از طریق رابطه جنسی منتقل شود، حتی اگر انزال نداشته باشید.

چگونه می توان از انتقال سفلیس از طریق رابطه جنسی جلوگیری کرد؟

استفاده صحیح و مداوم از کاندوم و سدهای دندانی به هنگام رابطه جنسی؛ بهترین روش برای جلوگیری از انتقال سفلیس است. حتما در هر رابطه جنسی از کاندوم جدیدی استفاده کنید و به یاد داشته باشید که کاندوم یا سد دندانی باید زخم ها یا بثورات را کاملا پوشانده باشد در غیر این صورت در برابر بیماری از شما محافظت نمی کند.

همچنین سفلیس با به اشتراک گذاری اسباب بازی های جنسی منتقل می شود. از این رو؛ برای کاهش خطر ابتلا به بیماری سفلیس، از به اشتراک گذاری اسباب بازی های جنسی خود با دیگران خودداری کنید و یا مطمئن شوید که پس از هر بار استفاده، آن ها را شسته و با یک کاندوم جدید پوشانده اید.

آزمایش منظم برای سفلیس و سایر STI ها مهم است، به خصوص اگر شما چندین شریک جنسی داشته باشید. صحبت با این افراد در مورد سلامت جنسی و دانستن وضعیت یکدیگر، به شما کمک می کند تا از سلامت جنسی خود محافظت کنید.

PrEP (قرص ضد ایدز)؛ قرص ضد بارداری یا اشکال دیگر جلوگیری از بارداری (جدای از کاندوم) از شما در برابر سفلیس محافظت نمی کند.

 انتقال سفلیس با اشتراک گذاری سوزن و انتقال خون

سفلیس با به اشتراک گذاشتن سوزن و تجهیزات تزریق، قابل انتقال است. برای کاهش خطر، از به اشتراک گذاری سوزن و تجهیزات تزریق خودداری کنید.

سفلیس ممکن است به هنگام انتقال خون نیز منتقل شود، اما این پدیده، بسیار نادر است زیرا بیشتر مکان ها قبل از تزریق خون؛ آن را به لحاظ عفونت هایی از جمله سفلیس آزمایش می کنند. اگر نگران انتقال خون هستید، با ارائه دهنده خدمات بهداشتی خود صحبت کنید.

بیشتر بخوانید: خطراتی بسیار جدی در صورت عدم استفاده از کاندوم

سیفلیس در دوران بارداری

در دوران بارداری؛ سفلیس ممکن است از مادر به کودک منتقل شود (به این حالت سفلیس مادرزادی گفته می شود). برای جلوگیری از این کار، مهم است که زنان در دوران بارداری از نظر سفلیس آزمایش شوند. به مادران باردار توصیه می شود که در اولین رابطه جنسی خود قبل از تولد نوزاد و همچنین بعد از هر زمانی که فکر می کنند در معرض خطر ابتلا به سفلیس بوده اند، تست دهند.

اگر از نظر تست سفلیس مثبت باشید، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی برای درمان عفونت شما و کودک تان؛ برایتان آنتی بیوتیک پیشنهاد می کند. مهم این است که این روش درمانی را انجام دهید، زیرا بدون آن؛ سفلیس می تواند برای کودک شما بسیار خطرناک باشد و خطر سقط جنین و مرده زادی را افزایش دهد.

علائم بیماری سفلیس چیست؟

بسیاری از مبتلایان به سفلیس؛ سال ها متوجه هیچ گونه علائمی در خود نمی شوند، بنابراین، اگر فکر می کنید که احتمال ابتلا به سفلیس در شما وجود دارد، منتظر نباشید که علائمی در شما ایجاد شود و حتما تست دهید.

عفونت سفلیس، بدون درمان به مراحل مختلف آن پیشروی می کند و می تواند جدی تر شود و به قسمت های دیگر بدن سرایت کند.

علائم اولیه:

اولین چیزی که یک شخص ممکن است متوجه آن شود، یک زخم پوستی بدون درد (به نام شانکر) است که معمولاً در اطراف مقعد یا دستگاه تناسلی دیده می شود. معمولاً فرد حدود 2 تا 3 هفته پس از عفونت؛ دچار این زخم می شود، اما همه این علائم را تجربه نمی کنند. شانکر به طور معمول بهبود می یابد، اما بدون درمان عفونت؛ پیشرفت می کند و علائم و مشکلات سلامتی بیشتری ایجاد می کند.

علائم بعدی:

چند هفته پس از گذشت علائم اولیه، ممکن است احساس تب یا سردرد کنید و متوجه کاهش وزن یا رشد پوست در اطراف مقعد یا دستگاه تناسلی خود شوید. بعضی از افراد جوش هایی را بر روی بدن خود و اغلب در کف دست یا کف پا مشاهده می کنند.

مرحله پنهانی:

بعد از این مرحله؛ ممکن است سال ها بدون مشاهده علائم عفونت؛ همراه با سفلیس به زندگی خود ادامه دهید. این به عنوان “مرحله پنهانی” عفونت شناخته می شود. با این حال، اگر سفلیس هنوز در شما تشخیص داده نشده و بدون درمان باقی مانده باشد،عفونت ادامه خواهد یافت و باعث ایجاد مشکلات جدی در سلامتی تان خواهد شد.

در صورت عدم درمان مشکلات (مرحله آخر بیماری):

سفلیس در صورت عدم درمان در نهایت باعث ایجاد مشکلات جدی در سلامتی فرد خواهد شد. این می تواند به قلب، مغز و سیستم عصبی وی آسیب جبران ناپذیری وارد کند و منجر به از بین رفتن بینایی، شنوایی و سایر مشکلات شود. آزمایش زودرس و معالجه به این معنی است که می توان از بروز این اتفاق جلوگیری و امکان بهبودی کامل را فراهم کرد.

آزمایش تشخیصی بیماری سفلیس به چه صورت است؟

آزمایش منظم برایSTI ، از جمله سفلیس یکی از بهترین راه ها برای مراقبت از سلامتی فرد است.

متخصص بهداشت و درمان برای آزمایش سفلیس، تست خون می گیرد. این آزمایش صدمه ای به فرد وارد نمی کند و فقط مقدار کمی از او خون می گیرد. وی همچنین ممکن است ناحیه تناسلی، دهان و گلوی شما را معاینه کند تا بثورات یا زخم های آن را بررسی کند. اگر زخم داشته باشید، با سواب از این نواحی نمونه گرفته می شود. شما نباید از انجام این آزمایش ها خجالت بکشید، این ها اموری عادی برای ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی هستند؛ آن ها مراقب سلامتی شما هستند و همواره این معاینات را انجام می دهند.

اگر نتیجه تست سیفلیس شما مثبت شد؛ مهم است از شریک جنسی فعلی یا اخیرتان بخواهید که آن ها نیز آزمایش دهند. ارائه دهنده خدمات بهداشتی شما می تواند در مورد نحوه در میان گذاشتن این مسئله با طرف مقابل برایتان مشاوره دهد. شما همچنین باید برای سایر بیماری های مقاربتی تست دهید.

سیفلیس چگونه درمان می شود؟

سفلیس با آنتی بیوتیک قابل درمان است. با این حال، این مهم است که شما زودتر تحت آزمایش و معالجه قرار گیرید، زیرا برخی از مشکلات سلامتی ناشی از مرحله آخر سفلیس؛ قابل حل نیستند.

آنتی بیوتیک های خاصی که برای درمان سفلیس استفاده می شوند ممکن است بسته به محل زندگی شما متفاوت باشند. هر گونه سؤال در مورد درمان خود را از متخصص بهداشت تان بپرسید.

ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما می تواند زمان درمان عفونت را به شما خبر دهد. ممکن است آن ها به شما توصیه کنند تا زمانی که درمان خود را به پایان نرسانده اید، از برقراری رابطه جنسی خودداری کنید. زمانی که زخم ها بهبود یافتند؛ برقراری  رابطه مشکلی ندارد.

به یاد داشته باشید، که درمان سفلیس، شما را از ابتلای دوباره به آن مصون نمی دارد و ممکن است مجددا به آن دچار شوید.

سفلیس و  HIV  

اگر به سفلیس مبتلا شده باشید، باید به لحاظ HIV نیز آزمایش شوید. ابتلا بهSTI ، از جمله سفلیس، می تواند خطر ابتلا به HIV را افزایش دهد. این امر به این دلیل است که ابتلا بهSTI ، به ویژه در مواردی که باعث ایجاد زخم می شود، ورود HIV به بدن شما و ایجاد عفونت را آسان تر می کند.

احتمال ابتلا به سفلیس در افرادی که به HIV مبتلا هستند نیز بیشتر است. این به ویژه در مورد افرادی است که تحت درمان نیستند یا شمار CD4 کمتری دارند. اگر سیستم ایمنی بدن ضعیف تر باشد، فرد در برابر عفونت هایی چون سفلیس آسیب پذیرتر خواهد بود. همچنین ممکن است که این مشکل در افراد مبتلا به HIV با سرعت بیشتری پیشروی کند، بنابراین اگر اچ آی وی دارید و فکر می کنید احتمال ابتلا به بیماری سفلیس نیز در شما وجود دارد، مهم است که زودتر از قبل تحت آزمایش و معالجه قرار بگیرید.

اگر به HIV و در عین حال سفلیس مبتلا هستید، با ارائه دهنده خدمات بهداشتی خود صحبت کنید تا مطمئن شوید که داروی سفلیس تاثیری روی داروهای ضد رتروویروسی  (ART)شما نخواهد گذاشت.

بیشتر بخوانید: ایدز یا HIV چیست؟