بی اختیاری ادرار یک نیاز فوری برای رفتن به دستشویی است و به دنبال آن از دست دادن ادرار غیرارادی که اغلب ناشی از مثانه بیش از حد فعال است. درمان ها می تواند شامل تمرینات کگل برای تقویت عضلات حمایت کننده از مثانه، آموزش مثانه برای افزایش زمان بین مراجعه به دستشویی و داروهای ضدکولینرژیک باشد که باعث انقباضات نامناسب مثانه و بی اختیاری ادرار می شود.
بی اختیاری ادرار هنگام سرفه، عطسه، خنده، ورزش یا انجام هر فعالیت دیگری که به مثانه فشار وارد می کند باعث نشت ادرار می شود. درمان ها شامل تمرینات کگل، دستگاهی به نام پساری است که برای حمایت از مجاری ادرار به داخل واژن وارد می شود، تزریق ماده حجیم مانند کلاژن در مجاری ادرار برای بسته نگه داشتن آن و جراحی برای ایجاد یک اسلینگ که با پشتیبانی از مجاری ادرار از نشت آن جلوگیری می کند.
اگر شما درمان های معمول بی اختیاری را امتحان کرده اید و آنها به درد شما نخورده اند، امید خود را از دست ندهید. در چند سال گذشته روش های درمانی جدید برای کمک به زنان مبتلا به بی اختیاری مطرح شده که دیده بان سلامت زنان هاروارد از بوتاکس به عنوان یکی از این راهکارهای درمان نام می برد.
بوتاکس
در ژانویه سال 2013، سازمان غذا و داروی آمریکا داروی سم بوتولینوم نوع A را برای درمان مثانه بیش فعال در افرادی که با داروهای استاندارد بی اختیاری بهبود نیافته اند، تصویب کرد.
بوتاکس به مثانه تزریق می شود تا عضلات بیش فعال را آرام کند. اگرچه می تواند به کاهش تعداد دفعات مراجعه به دستشویی منجر شود، اما باید گفت اثرات آن موقتی است و برای تزریق مجدد باید ظرف چهار تا 10 ماه مجدد به پزشک مراجعه کنید.
بیشتربخوانید:مشکلات ادراری در زنان و مردان
بیشتربخوانید:این خوراکی ها بی اختیاری ادرار را تشدید می کنند!
البته از عوارض جانبی این روش باید به احتباس ادرار و عدم توانایی تخلیه کامل مثانه نیز اشاره کرد. درصد کمی از افرادی که با بوتاکس تحت درمان هستند این مشکل را دارند، اما کاهش دوز می تواند به جلوگیری از آن کمک کند.
مترجم: الهه زارعی