پروتز چانه / از ایمپلنت تا کاشت سیلیکونی

یكي از روش هاي مرسوم در جراحي زيبايي صورت، استفاده از پروتزهاي مختلف براي برجسته كردن بخشي از صورت است. انواع مختلفي از پروتز براي قسمت هاي مختلف صورت طراحي شده و در بازار موجود است. در اغلب موارد از اين پروتزها براي برجسته و بزرگ كردن بخشي از صورت استفاده مي شود، اما در موارد خاصي مي توان براي بازسازي يا قرينه سازي از پروتز صورت استفاده كرد.
جراحی کاشت چانه یک روش به نسبت معمول پلاستیک صورت است که اغلب با یک روش جراحی زیبایی بینی برای دستیابی به ظاهر مطلوب بیمار ترکیب می شود. هدف نهایی از افزایش چانه ایجاد تعادل بیشتر در صورت با کشیدن خط فک و متعادل کردن نسبت صورت بیمار است، اما وقتی صحبت از کاشت چانه می شود گزینه های مختلفی برای انتخاب وجود دارد که هرکدام دارای مزایای خاص خود هستند. به گزارش فیشیال پلاستیک، در اینجا قصد داریم در مورد متداول ترین انواع کاشت چانه که در جراحی پلاستیک صورت استفاده می شود صحبت کنیم.

کاشت سیلیکون متداول ترین و قدیمی ترین نوع مورد استفاده در جراحی های افزایش چانه است. این ایمپلنت ها انعطاف پذیری بالایی دارند و می توانند متناسب با نیازهای هر بیماری باشند، همچنین ایمپلنت های سیلیکونی طبیعی ترین نتایج را در مقایسه با سایر ایمپلنت ها ارائه می دهند به شرطی که به درستی کاشته شوند. از مزیت های نصب پروتز سیلیکونی می توان به ارزان بودن، نرم بودن و قابلیت خارج کردن بسیار آسان آن توسط جراح پلاستیک اشاره کرد. از مواردی که می توان به عنوان اشکال استفاده از پروتز سیلیکونی نام برد این است که وقتی روی استخوان گذاشته می شود، با گذشت زمان باعث جذب استخوان زیر خود می شود. در اغلب موارد این کار تاثیر چندانی در نتیجه نهایی عمل ندارد. از سوی دیگر غشایی که به وسیله بدن پیرامون پروتز سیلیکونی درست می شود، چندان مقاوم نبوده و نمی تواند از جابجایی پروتز جلوگیری کند، بنابراین در چنین مواردی بسیاری از جراحان ترجیح می دهند از روش مطمئن تری برای ثابت نگه داشتن پروتز صورت استفاده کنند.

ایمپلنت های چانه ای گورتکس ساخته شده از پلی تترافلوئورواتیلن با استفاده از پیچ های تیتانیوم در استخوان تثبیت می شوند. در نتیجه این ایمپلنت ها ماندگارتر و محکم تر از کاشت های سیلیکونی هستند. مواد متخلخل است، بنابراین بافت اطراف آن و استخوان فک با گذشت زمان به درون کاشت رشد می کند.

کاشت چانه مدپور از پلی اتیلن ساخته شده و مشابه کاشت گورتکس است. بزرگترین تفاوت در این است که کاشت های مدپور به اندازه کاشت های گورتکس انعطاف پذیر نیستند. بر خلاف سیلیکون قوام سفت تری دارد همین مشخصات باعث می شود زمانی که روی استخوان قرار می گیرد، رفتاری مشابه داشته باشد. پروتز مدپور باعث جذب استخوان زیر خود نمی شود و متخلخل بودن آن به سازگاری بیشتر آن در بدن کمک می کند به گونه ای که رشد بافت های بدن به داخل این حفره ها باعث محکم چسبیدن پروتز به نواحی اطراف می شود و احتمال جابه جایی پروتز کاهش می یابد. از سوی دیگر همین عامل باعث می شود خارج کردن پروتز با دشواری هایی برای جراح همراه باشد که به همین دلیل نصب و استفاده از این پروتز تنها توسط بهترین جراحان پلاستیک صورت قابل انجام است.