برای درمان عفونت گوش چه باید کرد

عفونت گوش هنگامی که عفونت باکتریایی یا ویروسی بر گوش میانی، قسمت های گوش درست پشت پرده گوش تاثیر می گذارد، رخ می دهد. عفونت گوش به دلیل التهاب و تجمع مایعات در گوش میانی دردناک است و می تواند مزمن یا حاد باشد. عفونت های حاد گوش دردناک، اما کوتاه مدت هستند و عفونت های مزمن گوش یا برطرف نمی شوند یا بارها عود می کنند. به گزارش هلث لاین، عفونت های مزمن گوش باعث آسیب دائمی به گوش میانی و داخلی می شوند.

عفونت گوش هنگامی که یکی از شیپورها یا لوله های استاش متورم یا مسدود شود باعث جمع شدن مایعات در گوش میانی می شود. لوله های استاش لوله های کوچکی هستند که از هر گوش به صورت مستقیم به پشت گلو می روند. علل انسداد لوله استاش عبارتند از:
آلرژی
سرماخوردگی
عفونت های سینوسی
مخاط بیش از حد
سیگار کشیدن
آدنوئیدهای آلوده یا متورم (بافت نزدیک لوزه ها که باکتری ها و ویروس های مضر را به دام می اندازد)
تغییرات فشار هوا

عفونت گوش به طور معمول در کودکان کم سن رخ می دهد زیرا این گروه سنی دارای لوله های کوتاه و باریک استاش هستند. در نوزادانی که از شیشه شیر تغذیه می کنند نیز میزان عفونت گوش نسبت به نوزادان شیرده بیشتر است. عوامل دیگری که خطر ابتلا به عفونت گوش را افزایش می دهد عبارتند از:
تغییر ارتفاع
تغییرات اقلیمی
قرار گرفتن در معرض دود سیگار
استفاده از پستانک
بیماری اخیر یا عفونت گوش

برخی از علائم رایج عفونت گوش شامل موارد زیر است:
درد یا ناراحتی خفیف داخل گوش
احساس فشار داخل گوش که همچنان ادامه دارد
سر و صدا در نوزادان
تخلیه چرک مانند از گوش
از دست دادن شنوایی
این علائم می توانند باقی بمانند یا گذرا باشند و بیایند و بروند، ممکن است در یک گوش یا هر دو گوش را تحت الشعاع قرار دهد. درد به طور معمول با عفونت دو گوش (شدت عفونت در هر دو گوش) شدیدتر است. علائم مزمن عفونت گوش کمتر از علائم عفونت حاد گوش است. کودکان زیر 6 ماه که تب یا علائم عفونت گوش دارند باید به پزشک مراجعه کنند. اگر تب کودک بیش از 102 درجه فارنهایت معادل 39 درجه سانتیگراد است یا گوش درد شدید دارد باید بلافاصله به پزشک مراجعه کرد.

پزشک گوش های شما را با ابزاری به نام اتوسکوپ که دارای یک لنز سبک و بزرگنمایی است مورد معاینه قرار می دهد که معاینه می تواند موارد زیر را نشان دهد:
قرمزی، حباب هوا یا مایع چرک مانند داخل گوش میانی
تخلیه مایعات از گوش میانی
سوراخ شدن لاله گوش
برآمدگی لاله گوش
اگر عفونت شما پیشرفته باشد پزشک احتمال می رود از مایعات داخل گوش شما نمونه گرفته و آن را آزمایش کند تا مشخص شود آیا انواع خاصی از باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک وجود دارد یا خیر، همچنین وی از طریق اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) تشخیص می دهد آیا عفونت از گوش میانی گسترش یافته است یا خیر. سرانجام شاید به انجام آزمایش سنجش شنوایی نیاز باشد به ویژه اگر از عفونت مزمن گوش رنج می برید.

بیشتر عفونت های خفیف گوش بدون مداخله پزشکی از بین می روند. برخی از روش های زیر در تسکین علائم عفونت خفیف گوش موثر است:
پارچه گرم را روی گوش آسیب دیده قرار دهید.
داروهای ضد درد بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا استامینوفن مصرف کنید.
برای تسکین درد از قطره گوش بدون نسخه یا نسخه ای استفاده کنید.
از داروهای ضد احتقان بدون نسخه مانند سودوافدرین استفاده کنید.
اگر علائم شما بدتر شد یا بهبود نیافت باید به پزشک مراجعه کنید، اگر عفونت گوش مزمن باشد یا به نظر بهبود نیابد به احتمال زیاد آنتی بیوتیک تجویز می شود.
اگر کودک زیر 2 سال علائم عفونت گوش داشته باشد پزشک به احتمال زیاد برای وی نیز آنتی بیوتیک تجویز می کند.
در صورت تجویز آنتی بیوتیک ها گذراندن دوره دارودرمانی بسیار مهم است.
اگر عفونت گوش با درمان های معمول پزشکی برطرف نشود یا در صورت زیاد بودن عفونت گوش در مدت زمان کوتاهی ممکن است جراحی نیاز باشد که غالبا لوله ها برای تخلیه مایعات در گوش قرار می گیرند.
در مواردی که آدنوئیدها بزرگ شده باشند برداشتن آنها با جراحی امکان پذیر است.

عفونت گوش به طور معمول بدون مداخله از بین می رود، اما ممکن است عود کند. این عوارض نادر، اما جدی به دنبال عفونت گوش است:
از دست دادن شنوایی
تاخیر گفتاری یا زبانی در کودکان
ماستوئیدیت (عفونت استخوان ماستوئید در جمجمه)
مننژیت (عفونت باکتریایی غشای پوشاننده مغز و نخاع)
لاله گوش شکسته

اقدامات زیر خطر عفونت گوش را کاهش می دهد:
شستن مرتب دست ها
اجتناب از حضور در مناطق بیش از حد شلوغ
کنار گذاشتن پستانک در نوزادان و کودکان کوچک
نوزادان شیرده
اجتناب از دود سیگار
به روز نگه داشتن مصونیت ها

مترجم: الهه زارعی