چند مورد از بیماری های آمیزشی زوجین و روش های پیشگیری

عفونت‌های مقاربتی (STI) عفونت‌هایی هستند که در اثر تماس جنسی منتشر می‌شوند. بسیار شایع است و به راحتی شیوع می‌یابد. برخی از بیماری‌های مقاربتی قابل درمان هستند اما برخی دیگر قابل درمان نیستند. با دانستن حقایق، می‌توانید در جهت محافظت از سلامتی خود گام بردارید.

چگونه عفونت‌های مقاربتی منتقل می‌شود؟

هر کسی که با شخص دیگری تماس جنسی داشته باشد در معرض ابتلا به بیماری عفونت‌های مقاربتی است. برخی از عفونت‌های مقاربتی علائم ایجاد می‌کنند و برخی دیگر این علائم را ندارند. فرد مبتلا به این بیماری می‌تواند آن را از طریق تماس با پوست، دستگاه تناسلی، دهان، روده یا مایعات بدن به دیگران منتقل کند. این شامل تماس از طریق رابطه جنسی واژینال، رابطه مقعدی، یا رابطه دهانی است.

علائم عفونت‌های مقاربتی چیست؟

علائم می‌تواند از‌ ‌ترشحات واژن و تحریک خفیف تا درد شدید باشد. اغلب، علائم تنها در صورتی اتفاق می‌افتد که عفونت برای مدتی ادامه داشته باشد. در بیشتر موارد، با درمان به موقع می‌توان از مشکلات سلامتی طولانی مدت جلوگیری کرد.

چه کسی بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های مقاربتی است؟

اگر بیش از یک شریک جنسی وجود داشته باشد، اگر با کسی که مبتلا به عفونت مقاربتی مبتلا باشد رابطه برقرار کنید، از گذشته سابقه عفونت مقاربتی داشته باشید و یا اگر از داروهای داخل وریدی (تزریق داخل ورید) استفاده کنید یا شریکی داشته باشید که از داروهای داخل وریدی استفاده می‌کند. با این حال، با رعایت نکات مختلف و گرفتن تصمیمات درست درباره سلامت جنسی، می‌توان از گسترش بسیاری از این عفونت‌ها جلوگیری کرد. در اینجا درباره انواع بیماری مقاربتی (سوزاک، سفلیس و...)، علائم، عوارض و درمان‌ و روش‌های پیشگیری آن‌ها صحبت بیشتر بخوانید.

چگونه می‌توانم از خود در برابر بیماری‌های مقاربتی محافظت کنم؟

• شرکای جنسی خود را بشناسید، هرچه تعداد شرکای شما یا شریک زندگی شما بیشتر باشد، خطر ابتلا به بیماری مقاربتی بیشتر می‌شود.
• از کاندوم لاتکس یا پلی‌اورتان استفاده کنید، استفاده از کاندوم لاتکس یا پلی‌اورتان هر بار که رابطه جنسی واژینال، دهان یا مقعد داشته باشید، خطر عفونت را کاهش می‌دهد.
• بدانید که برخی از اعمال جنسی خطر را افزایش می‌دهد. رابطه جنسی مقعدی خطر بالایی دارد.
• واکسن بزنید، واکسن برای محافظت در برابر هپاتیت B و ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) در دسترس است.

رایج‌ ‌ترین بیماری‌های مقاربتی

• کلامیدیا
• سوزاک
• تبخال دستگاه تناسلی
• هپاتیت B
• عفونت ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV)
• عفونت HPV
• سفلیس

سوزاک و کلامیدیا

سوزاک و کلامیدیا توسط باکتری ایجاد می‌شود. این عفونت‌ها اغلب هیچ علامتی ندارند اما هنوز هم می‌توانند اثرات طولانی مدت بر باروری داشته باشند. این عفونت‌ها می‌توانند همزمان اتفاق بیفتند. علائم سوزاک و کلامیدیا ممکن است شامل موارد زیر باشد: تخلیه از واژن یا آلت تناسلی مرد، ادرار دردناک یا نیاز به دفعات بیشتر، درد در لگن یا شکم، سوزش یا خارش در ناحیه واژن، خونریزی بین دوره‌های قاعدگی، گلو درد همراه با تب یا بدون آن، گره‌های لنفاوی متورم یا بزرگ شده سوزاک معمولاً با تزریق آنتی بیوتیک و به دنبال آن قرص‌های آنتی بیوتیکی درمان می‌شود. پزشکان اغلب برای اطمینان از از بین رفتن عفونت، آزمایش پیگیری را توصیه می‌کنند. کلامیدیا با قرص‌های آنتی بیوتیک درمان می‌شود. سوزاک یا کلامیدیا درمان نشده می‌تواند باعث بیماری التهاب لگن (PID) شود. PID عفونت رحم، لوله‌های رحمی و تخمدان است.

HPV

برخی از انواع زگیل تناسلی یا همان HPV از طریق تماس جنسی منتشر می‌شوند. انواع خاصی از HPV می‌تواند تغییرات غیرطبیعی در دهانه رحم ایجاد کند که ممکن است منجر به سرطان شود. عفونت HPV به طور کلی هیچ علامتی ندارد. اما چند نوع HPV می‌تواند باعث ایجاد زگیل تناسلی شود. زگیل‌ها می‌توانند در هر نقطه از ناحیه تناسلی ظاهر شوند. گاهی اوقات زگیل‌ها به خودی خود از بین می‌روند. حتی پس از پاک شدن زگیل‌ها،HPV  می‌تواند هفته‌ها یا سال‌ها بدون علائم در بدن باقی بماند. واکسنی در دسترس است که می‌تواند خطر ابتلا به سرطان و زگیل‌های دستگاه تناسلی ناشی از عفونت HPV را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. واکسن ایمن و موثر است اما از انواع HPV محافظت نمی‌کند. این بدان معنی است که زنان باید حتی اگر از واکسین زگیل تناسلی یا HPV استفاده کرده اند از دستورالعمل‌های غربالگری سرطان دهانه رحم پیروی کنند.

ویروس تبخال تناسلی

هیچ درمانی برای تبخال وجود ندارد اما می‌توان عفونت را کنترل کرد. داروهای ضد ویروسی که هنگام شیوع مصرف می‌شوند می‌توانند باعث کوتاه شدن و شدت آن شوند. به این روش سرکوب درمانی می‌گویند. در بعضی موارد، درمان سرکوبگرانه می‌تواند برای مدت طولانی از شیوع جلوگیری کند. این روش درمانی همچنین خطر ابتلا به تبخال به شخص دیگر را کاهش می‌دهد.

HIV

HIV (ایدز) ویروسی است که باعث سندرم نقص ایمنی اکتسابی می‌شود. از طریق تماس با مایعات بدن آلوده مانند مایع منی، مایع واژن یا خون از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شود. وقتی HIV در بدن شما قرار گرفت، به سیستم ایمنی بدن حمله می‌کند. با ضعیف شدن سیستم ایمنی، توانایی مقاومت در برابر بیماری‌ها و عفونت‌ها کمتر می‌شود. ایدز زمانی تشخیص داده می‌شود که فرد مبتلا به اچ آی وی به بیماری‌هایی مبتلا شود که سیستم ایمنی بدن به طور عادی با آن مقابله می‌کند، مانند ذات الریه، انواع خاصی از سرطان و عفونت‌ها. بعضی از افراد ممکن است علائم آنفولانزا مانند 2 تا 4 هفته پس از ابتلا به ویروس داشته باشند. اما ممکن است افراد دیگر تا جدی‌ ‌تر شدن عفونت احساس بیماری نکنند. تنها راه تشخیص اینکه آیا HIV دارید آزمایش است.‌ هیچ درمانی برای عفونت HIV وجود ندارد. داروهایی موجود است که افراد مبتلا به HIV برای مدت طولانی می‌توانند سالم بماند. هرچه درمان زودتر شروع شود، برای سلامتی طولانی مدت شما بهتر است. درمان زودرس همچنین خطر ابتلا به ویروس به شرکای جنسی را کاهش می‌دهد. سیفلیس علایم این بیماری ممکن است بسیار تدریجی آغاز شود یا حتی ناگهان قطع شود؛ به همین جهت ممکن است در ابتدا فرد متوجه بیماری خود نشود. اولین علامت معمولاً زخم باز و بدون درد است که ممکن است بر روی آلت مردانه، اطراف و یا داخل واژن، اطراف دهان، اطراف مقعد و یا حتی روی دستها بوجود آید. سیفلیس در صورتیکه درمان نشود می‌تواند به بیماری بسیار خطرناکتری تبدیل شود که کل بدن را درگیر کند. در این صورت ابتدا دانه‌های پوستی به صورت موقت در بدن ظاهر می‌شود و پس از آن قلب و دستگاه عصبی را آلوده می‌کند. پیشرفت بیماری آرام است و حتی سالها ممکن است طول بکشد تا به درگیری قلب و دستگاه عصبی ختم شود. درمان این بیماری با آنتی بیوتیک امکان پذیر است.

هپاتیت

دو نوع هپاتیتB و C، می‌توانند از طریق آمیزشی منتقل شوند. آنها می‌توانند در اثر تماس مستقیم با خون، منی، مایعات واژن و بزاق فرد آلوده منتشر شوند. واکسنی برای جلوگیری از عفونت با هپاتیت B وجود دارد. هیچ واکسنی برای جلوگیری از عفونت هپاتیت C وجود ندارد. بسیاری از افراد آلوده به هپاتیت B یا هپاتیت C  به طور کامل بهبود می‌یابند. با این حال، برخی از افراد دچار عفونت‌های مزمن کبدی می‌شوند، که می‌تواند منجر به مشکلات سلامتی طولانی مدت شود.

نکته پایانی

اگرچه بیماری‌های مقاربتی خیلی شایع هستند، اما راه‌هایی برای کاهش خطر ابتلا به آنها و داشتن یک رابطه جنسی امن وجود دارد که می توانید درباره علائم، عوارض و روش های درمان آن در salamatcenter.com بیشتر بخوانید و یا پزشک مشورت کنید. دربارۀ رفتارهای جنسی خود با پزشک صادق باشید تا کمک کند که خطر ابتلای شما به این عفونت‌ها کمتر شود. رابطه جنسی ایمن به همه توصیه می‌شود چون هر فردی با فعالیت جنسی، امکان ابتلا به بیماری‌های مقاربتی را دارد.