علائم تنگی کانال نخاعی در زنان از فردی به فرد دیگر متفاوت است. برخی از افراد مبتلا به تنگی کانال نخاع هیچ علامتی را تجربه نمیکنند. برخی افراد نیز ممکن است علائمی مانند درد شدید، سوزنسوزن شدن، بیحسی و ضعف عضلانی را تجربه کنند. علائم افراد ممکن است با گذشت زمان بدتر شوند. در ادامه این مقاله به بررسی علت تنگی کانال نخاعی و جزئیات علائم آن خواهیم پرداخت.
علت تنگی کانال نخاع چیست؟
تنگی کانال نخاع زمانی اتفاق میافتد که فضای داخل ستون فقرات خیلی کوچک باشد. این وضعیت میتواند به انشعابات عصبیای که از نخاع خارج میشوند، فشار وارد کند. تنگی کانال نخاعی اغلب در ناحیه کمر و گردن رخ میدهد. علت تنگی کانال نخاعی میتواند یکی از موارد زیر باشد:
- ژنتیک: برخی افراد بهصورت ژنتیکی با یک کانال نخاعی کوچک به دنیا میآیند.
- خارهای استخوانی: آسیب ساییدگی ناشی از آرتریت (Arthritis) و بیماری پاژه (Paget) میتوانند باعث رشد استخوان اضافی روی ستون فقرات شود. این خارهای استخوانی میتوانند به کانال نخاع فشار وارد کنند.
- فتق دیسک (Herniated Disks): دیسکها بالشتکهای نرمی هستند که بهعنوان ضربهگیر بین استخوانهای ستون فقرات عمل میکنند. اگر بخشی از مواد نرم داخلی دیسک به بیرون نشت کند، میتواند به نخاع یا اعصاب فشار وارد کند.
- ضخیم شدن رباطها: رباطهایی که به نگه داشتن استخوانهای ستون فقرات کمک میکنند، به مرور زمان سفت و ضخیم میشوند و میتوانند به کانال نخاعی فشار وارد کنند.
- تومور: گاهی ممکن است تومورهایی در داخل کانال نخاعی ایجاد شوند که باعث تنگ شدن این کانال میشوند.
- آسیبهای ستون فقرات: تصادفات رانندگی و سایر آسیبهای فیزیکی میتوانند باعث شکستگی یا جابجایی استخوانهای ستون فقرات شوند. تورم بافت مجاور پس از جراحی کمر نیز میتواند بر نخاع یا اعصاب فشار وارد کند.
علائم تنگی کانال نخاعی در زنان
تنگی کانال نخاعی اغلب بدون هیچ علامت خاصی ایجاد میشود و هنگامی علائم آن ظاهر میشوند که بیماری پیشرفت کرده است. همچنین، علائم تنگی کانال نخاعی در زنان بسته به ناحیه آسیب دیده متفاوت هستند.
۱. علائم تنگی کانال نخاع در قسمت پایین کمر
تنگی ستون فقرات در ناحیه کمر میتواند باعث درد یا گرفتگی در یک یا هر دو پا شود. این درد زمانی اتفاق میافتد که برای مدت طولانی بایستید یا راه بروید. ممکن است هنگامی که به جلو خم میشوید یا مینشینید، علائم شما بهتر شوند. برخی زنان مبتلا به تنگی نخاع نیز کمردرد را تجربه میکنند.
اغلب افراد بعد از احساس درد یا گرفتگی در پاهای خود به دکتر ارتوپد مراجعه میکنند. متخصص ارتوپد پس از بررسی علائم، فرد را به یک متخصص مغز و اعصاب یا جراح مغز و اعصاب ارجاع میدهد.
۲. علائم تنگی کانال نخاع در گردن
علائم تنگی کانال نخاعی در زنان در قسمت گردن بهشکل زیر بروز پیدا میکنند:
- احساس بیحسی در گردن
- احساس گزگز یا ضعف در دست، پاها و بازو
- مشکل در راه رفتن و تعادل
- احساس درد در گردن
- مشکلات روده یا مثانه
چه افرادی در معرض خطر تنگی کانال نخاع هستند؟
اغلب زنان مبتلا به تنگی کانال نخاع بیشتر از ۵۰ سال سن دارند؛ بنابراین افزایش سن میتواند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد. همچنین، افراد مبتلا به اسکولیوز (Scoliosis) ممکن است در سنین پایینتر به تنگی کانال نخاع مبتلا شوند.
تشخیص تنگی کانال نخاع در زنان
برای تشخیص و بررسی علائم تنگی کانال نخاعی در زنان باید به دکتر مغز و اعصاب تهران مراجعه کنید. متخصص مغز و اعصاب ابتدا از شما شرح حال گرفته و بهصورت فیزیکی شما را معاینه خواهد کرد. در طول معاینه فیزیکی، پزشک به دنبال علائم تنگی ستون فقرات مانند ضعف و رفلکس غیر طبیعی در عضلات بدن خواهد بود. همچنین، پزشک برای تشخیص دقیقتر از آزمایشها و مطالعات تصویربرداری زیر نیز استفاده خواهد کرد:
- سیتی اسکن (CT Scan)
- اسکن امآرآی (MRI)
- اسکن استخوان (bone scan)
- میلوگرام (myelogram)
- تست الکتریکی فعالیت عضلانی (EMG)
درمان تنگی کانال نخاع در زنان
متخصص مغز و اعصاب از طیف وسیعی از روشهای درمانی برای بهبود وضعیت تنگی کانال نخاع استفاده میکند. این روشها میتواند شامل تجویز دارو، فیزیوتراپی، ورزش و حتی جراحی باشد. داروها ممکن است شامل داروهای غیراستروئیدی و ضد التهابی باشند که درد و تورم را تسکین میدهند. علاوه بر این، تزریق استروئید نیز میتواند تورم کانال نخاع را کاهش دهد.
فیزیوتراپی شامل تمریناتی برای تقویت عضلات پشت، شکم و پا است. همچنین، پزشک ممکن است برنامهای برای یادگیری نحوه انجام فعالیتهای روزمره به فرد ارائه کند. درمان جراحی نیز شامل برداشتن خارهای استخوانی و افزایش فضای بین مهرههای ستون فقرات است.
جمعبندی
در این مقاله به بررسی علائم تنگی کانال نخاعی در زنان و روشهای درمان آن پرداختیم. همانطور که در ابتدای متن اشاره شد، علائم تنگی کانال نخاعی در زنان ممکن است تا مدتها آشکار نشوند؛ بنابراین پیشگیری از ابتلا به این بیماری میتواند عوارض آن را کاهش دهد. ورزش منظم، حفظ وضعیت بدن و کاهش وزن از جمله فعالیتهایی است که میتوان برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری انجام داد.