پیش از این اکثر تحقیقات قبلی عامل اصلی این بیماری را به صورت ژنتیکی و از طریق انتقال نسل به نسل می‌دانستند، اما پژوهش جدید عوامل مختلف مربوط به سبک زندگی و سلامتی را که با خطر ابتلا به زوال عقل زودرس مرتبط هستند، شناسایی کرد.
«دیوید لیولین»، متخصص بیماری‌های همه‌گیر از دانشگاه اکسِتِر در انگلیس، این مطالعه را «بزرگترین و قوی‌ترین مطالعه در نوع خود» دانست که تاکنون انجام شده است. وی در این‌باره گفت: خوشبختانه می‌توان با توجه به طیف وسیعی از عوامل مختلف، خطر ابتلا به این وضعیت ناتوان کننده را کاهش دهیم.
تیم تخصصی داده‌های جمع آوری شده در مورد ۳۵۶ هزار و ۵۲ فرد زیر ۶۵ سال در انگلیس را تجزیه و تحلیل کرده است.
فاکتورهای کشف شده
به گزارش یورونیوز، در این مطالعه عواملی چون انزوای اجتماعی، آسیب شنوایی، سکته مغزی، دیابت، بیماری قلبی و افسردگی، همگی با خطر بالای زوال عقل زودرس مرتبط بودند.
کمبود ویتامین D و سطوح بالای پروتئین فعال سی-که توسط کبد در پاسخ به التهاب تولید می‌شود- نیز به معنای خطر بالاتر ابتلا هستند. همان خطری که داشتن دو نوع ژن (ApoE۴ وε۴) به عنوان عامل ژنتیکی ابتلا به آلزایمر ایجاد می‌کند.
به طور خاص، این مطالعات نشان داد افرادی با سطوح بالاتر تحصیلات و قدرت بدنی بیشتر (که با میزان قدرت دست اندازه‌گیری می‌شود)، با کاهش خطر ابتلا به زوال عقل روبرو هستند.
علاوه بر عوامل فیزیکی، داشتن سلامت روانی همچون اجتناب از استرس مزمن، تنهایی و افسردگی نیز نقش مهمی را در عدم ابتلا ایفا می‌کند و از طرفی، سطح پایین فرهنگی و اقتصادی نیز در افزایش احتمال ابتلا نقش دارد.
در حالی که این نتایج به معنای رابطه مسقیم بین عوامل شناسایی شده و زوال عقل نیست، اما به درک جامع‌تری از این وضعیت کمک می کند. امری که می تواند برای پیشرفت در زمینه درمان‌های بهبود یافته و اقدامات پیشگیرانه بسیار مهم باشد.
«استیوی هندریکس»، عصب‌شناس از دانشگاه ماستریخت در مورد اهمیت درمان زوال عقل زودرس گفت: زوال عقل زودرس تاثیرات بسیار جدی‌تری دارد، چرا که اغلب افراد مبتلا در رده سنی هستند که همچنان شغل، فرزندان و زندگی پرمشغله‌ای دارند.
این واقعیت که بسیاری از این عوامل قابل تغییرهستند، می‌تواند موجب ایجاد خوش بینی برای درمانگران و مبتلایان به این بیماری شود و افراد با اتخاذ سبک زندگی سالم تر به طور بالقوه خطر ابتلا به زوال عقل را کاهش دهند.