دیابت یکی از بیماری‌های شایع متابولیکی است که با افزایش قند خون خود را نشان می‌دهد. این اختلال می‌تواند به اندام‌های مختلف بدن آسیب برساند و حتی منجر به ناتوانی‌های دائمی شود.
دیابت یک بیماری مزمن است که حدود ۵۰۰ میلیون نفر در سراسر جهان به آن مبتلا هستند. در فرد مبتلا به دیابت، گلوکوز نمی‌تواند به سلول‌ها برسد و سطح آن در خون افزایش یافته و با گذشت زمان منجر به آسیب‌های جدی به قلب و عروق، کلیه، چشم‌ها و اعصاب می‌شود.
سه نوع دیابت اصلی وجود دارد. دیابت نوع یک یا وابسته به انسولین اغلب در کودکان و نوجوانان زیر ۳۰ سال رخ می‌دهد که در آن لوزالمعده یا هیچ انسولینی تولید نمی‌کند و یا مقدار آن بسیار کم است. تشنگی فراوان، گرسنگی شدید، تکرر ادرار و کاهش وزن از علائم این نوع از دیابت است.
در دیابت بزرگسالی یا نوع دو که شایع‌ترین نوع دیابت است، انسولین تولید می‌شود، اما برای قند بالای بیمار موثر نیست و در نتیجه قندخون بالا می‌رود. چاقی، چربی خون و فشار بالا یا وجود یک فرد دیابتی در خانواده احتمال ابتلا به دیابت نوع دو را بالا می‌برد. مهمترین علامت ابتلا به دیابت نوع دو تشنگی فراوان، تکرر ادرار، بی‌حوصلگی، عصبی بودن، بی‌حسی و مورمور شدن انگشتان و ایجاد زخم و یا التیام نیافتن زخم است. عدم درمان دیابت منجر به نابینایی، نارسایی کلیوی، سکته مغزی و قطع عضو بویژه در پا می‌شود.
نوع سوم دیابت، دیابت بارداری است که در سه تا ۵ درصد زنان باردار و در اواخر دوران حاملگی رخ می‌دهدکه با تغییرات هورمونی نیاز به انسولین افزایش می‌یابد. بعد از زایمان ممکن است فرد بهبود یابد و ممکن است در بارداری بعدی مجددا این موضوع ظاهر شود.
در فرد دیابتی در صورت ابتلا به بیماری عفونی همچون کرونا به دلیل ضعف سیستم ایمنی بدن و همینطور قند بالا، محیط مناسبی برای رشد میکروب‌ها فراهم شده و درنتیجه شدت بیماری و عوارض آن بیشتر خواهد بود.
بنابراعلام دانشگاه علوم پزشکی ایران، گرچه دیابت تا آخر عمر همراه بیمار است، اما تحت نظر پزشک و با رعایت توصیه‌های بهداشتی قابل کنترل است. رعایت دستورالعمل بهداشتی مثل شستن دست‌ها و استفاده از ماسک و رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی و همینطور الگوی صحیح غذایی، عدم استعمال دخانیات و اجتناب از استرس و اضطراب و آگاهی از به‌روزترین اطلاعات بیماری، ضروی است.