یکی از عوامل مختلفی که بر عملکرد شناختی تأثیر می‌گذارد، سبک زندگی است. مطالعات نشان می‌دهد که ورزش هوازی می‌تواند فعالیت نوسانی مغز را تعدیل کند و بر پویایی عصبی زیربنای توجه بصری تأثیر بگذارد.
مکانیسم‌های مختلفی در اثر ورزش کردن ایجاد می‌شوند که نتیجه آنها از پیشرفت بیماری آلزایمر جلوگیری می‌کند. برخی از مهم‌ترین تأثیرات ورزش عبارتند از: بهبود جریان خون به مغز، افزایش کیفیت خواب، تقویت سلامت قلب و عروق و سوخت و ساز بدن، پیشگیری و درمان افسردگی.
با توجه به این که درمانی برای بیماری آلزایمر وجود ندارد، یافتن راه‌حلی برای به تأخیر انداختن پیشرفت این بیماری اهمیت دارد. افزایش میزان ورزش و فعالیت بدنی می‌تواند به دستیابی این هدف به طور پایدار و مقرون به صرفه کمک کند.
مطالعه‌ای که عملکرد حافظه روزمره در بزرگسالی را بررسی می‌کرد، نشان داد افراد مسنی که در اوقات فراغت خود ورزش می‌کنند، کمتر دچار کمبود حافظه می‌شوند. به عبارتی، فعال بودن یا ورزش منظم می‌تواند اثرات ماندگاری بر حافظه در سنین بالا داشته باشد. این امر از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا افراد مسن مشکلات مربوط به حافظه را تجربه می‌کنند حتی اگر دچار آلزایمر نشوند.