در سال های اخیر بسیاری از مردم به جای شیر گاو به نوشیدن شیرهای گیاهی مانند شیر سویا، شیر جو دوسر یا شیر بادام روی آورده‌اند.
اما سازمان جهانی بهداشت اخیرا در پیامی در مورد این جایگزینی هشدار داده و اعلام کرده است در دسترس بودن و محبوبیت فزاینده جایگزین‌های گیاهی به جای منابع اصلی «یُد» نظیر شیر، محصولات لبنی و ماهی، خطر کمبود ید را در منطقه اروپا به دنبال دارد.
مصرف کافی ید در ماه‌های اول بارداری برای رشد مغز جنین بسیار مهم استاین گزارش با بیان کاهش مصرف لبنیات در بین نوجوانان و بزرگسالان اروپایی تاکید می‌کند که مصرف جایگزین‌های گیاهی مانند سویا، جو دوسر و نوشیدنی‌های بر پایه بادام در حال گسترش است و موجب دریافت ناکافی ید در بیشتر مردمِ اروپا می‌شود.
زنان بیشتر در معرض خطر کمبود ید و بیماری تیروئید هستند
نوشیدنی‌های گیاهی، ید کافی را برای بدن فراهم نمی‌کنند و می‌توانند به ویژه بر سلامت زنان باردار که نیاز به ید بیشتری دارند، تأثیر بگذارند.
دکتر هانس کلوگه، مدیر منطقه‌ای سازمان جهانی بهداشت در اروپا، مصرف ید را به ویژه در دوران بارداری و برای رشد مغز جنین دارای اهمیت می‌داند. این مساله به ویژه در کشورهایی که به شیر به عنوان منبعی از ید تکیه می‌کنند اهمیت ویژه‌ای دارد زیرا اکثر لبنیات جایگزین ید نیستند.
دکتر کلوگه همچنین خاطرنشان کرد که زنان در حال حاضر بیشتر از مردان در معرض خطر کمبود ید و بیماری تیروئید هستند.
به گزارش یورونیوز، شیر و فرآورده های لبنی منابع مهمی از ید به ویژه برای زنان باردار و کودکان در بسیاری از کشورهای اروپایی است.
محبوبیت فزاینده جایگزین‌های گیاهی به جای منابع اصلی «یُد» نظیر شیر، محصولات لبنی و ماهی، خطر کمبود ید را در منطقه اروپا به دنبال دارداین موضوع به این دلیل است که بسیاری از غذاها و مکمل‌های حیوانی با ید غنی می‌شوند تا سلامت حیوانات مزرعه و تولید شیر را بهبود بخشند.
به گفته متخصصان، مصرف کافی ید در ماه‌های اول بارداری برای رشد مغز جنین بسیار مهم است. به طور ویژه، میزان مورد نیاز مصرف ید برای یک زن باردار یا شیرده ۲۰۰ میکروگرم در روز است.
ید همچنین برای سنتز هورمون‌های تیروئید ضروری است. این هورمون‌ها نقش اساسی در فرآیند رشد و بلوغ سلول‌ها، حفظ دمای بدن، تنظیم مصرف انرژی و سنتز پروتئین دارند.
مدیر منطقه‌ای سازمان جهانی بهداشت در اروپا در این‌باره می‌افزاید: کمبود ید همچنین اختلالات تیروئیدی قابل پیشگیری مانند ندول‌های تیروئیدی، گواتر و پرکاری تیروئید را به ویژه در بزرگسالان و افراد مسن افزایش می‌دهد.