دکتر سیده زهرا میرفیضی ضمن اشاره به این نکته که بیماری بهجت یک بیماری التهاب رگ های خونی است و مشخصه اصلی آن، آفت های دهانی در نواحی نوک زبان و کام می باشد افزود: این مشخصه ها در صورتی که در طی یک سال بیش از سه بار بروز کند، نیاز به بررسی بیشتر جهت تشخیص بیماری بهجت دارد.
وی در عین حال گفت: باید توجه داشت که هر آفت دهانی بیماری بهجت محسوب نمی شود، زیرا بیش از 30 دلیل برای بروز آفت دهان وجود دارد که کمبود های تغذیه ای، کمبود ویتامین ها، انواع عفونت ها از جمله عوامل ایجاد کننده آن می توانند باشند، این آفت های دهان معمولا دردناک بوده و با خوردن غذا تشدید می شود. همچنین آفت های نواحی تناسلی زنان و مردان، از دیگر علائم بیماری بهجت است. تفاوت بین آفت دهانی و آفت دستگاه تناسلی، مربوط به مدت بهبودی آنها است به این ترتیب که آفت دهانی سریع تر، اما آفت دستگاه تناسلی، علاوه بر اینکه طولانی بوده بعد از بهبودی می تواند، اثری از زخم برجای گذارد.
استاد گروه داخلی دانشگاه علوم پزشکی مشهد ، از دیگر علائم ابتلا به این بیماری را دردهای مفصلی ذکر کرد و افزود: درد در نواحی مچ دست و پاها، زانوها، شانه ها و مفاصل از نشانه های این بیماری است و این دردها در حالت استراحت نیز همراه بیمار است و با فعالیت بهتر می شود.
وی اضافه کرد: تظاهرات پوستی نیز در این بیماری، به شکل ضایعات پوستی قرمز رنگ، دردناک، حساس در ناحیه ساق پاها و همچنین آکنه در ناحیه قدام قفسه سینه و پشت تنه می تواند، بروز کند. ضمن اینکه این بیماری منجر به مشکلات چشمی همچون، درد، قرمزی و تاری دید شده و التهاب در اتاق قدامی و خلفی چشم و یا در قسمت رتین چشم بیمار به ویژه در مردان ظاهر می شود و اگر، اقدامات درمانی به موقع انجام نشود، منجر به کوری و نابینایی فرد می شود. از دیگر تظاهرات این بیماری، مشکلات عروقی است، که موجب تورم در اندام تحتانی و لخته شدن خون درعروق بیمارمی شود.
دکتر میر فیضی یادآور شد: با بروز علائم به ویژه تظاهرات چشمی، در صورتی که بیمار سریع و به موقع، به متخصص روماتولوژی مراجعه کند، بیماری قابل تشخیص و نیاز به درمان سریع دارد و می توان، از عوارض بعدی آن پیشگیری کرد. عوامل ژنتیکی، محیطی و عفونت ها در ایجاد این بیماری دخیل بوده، اما علت دقیق این بیماری، مانند سایر بیماری های طبقه خود ایمنی هنوز ناشناخته مانده است.
وی همچنین گفت: طبق مطالعات انجام شده، این بیماری در کشورهای مسیر جاده ابریشم ازجمله نواحی کشور ترکیه و سپس، کشور ایران ، میزان شیوع بیشتری دارد. سن پیدایش این بیماری از دهه سوم زندگی افراد بوده و میزان شیوع آن، نیز درکودکان نادر است.