التهاب چشمی یکی از دلایل اصلی نابینایی در سراسر جهان است و قطره های چشمی کورتیکواستروئید(به عنوان مثال، قطره لوتپردنول اتابونات (LE) درمان اصلی آن به شمار می روند.
با این وجود انتقال پایدار داروهای ضد التهابی به بافت های چشمی به دلیل موانع آناتومیکی و فیزیولوژیکی چالش برانگیز است. دفعات بالای تجویز قطره چشمی نیز سبب می شود بیمار روند درمان را پیگیری نکند.
در همین راستا گروهی از محققان با همکاری رضا دانا پژوهشگر ایرانی سعی کردند یک قطره چشمی با قابلیت هدف گرفتن موسین و انتقال پایدار دارو با اثر بخشی درمانی بهبود یافته ابداع کنند. موسین یا لیزینه دسته‌ای از پروتئینهای با جرم مولکولی زیاد هستند که در آنها گروه شیمیایی گلیکوزیل فراوانی یافت می‌شود.
برای این منظور محققان دارو را در میسل‌های (LE-MCs)قرار دادند که از گروه اسید فنیل بورونیک خود سامان دهنده حاوی کوپلیمرهای بلوکی با LE تشکیل می شدند. پس از آن قطره های چشمی چسبنده با ترکیب LE-MCs در ماتریکس مبتنی بر اسید هیالورونیک تشکیل شد که زیست سازگاری آنها با استفاده از سلول های اپیتلیال قرنیه انسان ارزیابی شد. در داخل بدن اثر LE-MCsا استفاده از یک موش مدل ارزیابی شد.
تحقیقات نشان داد این قطره های چشمی ممکن است نیاز به تجویز شدید قطره های چشمی را از بین ببرد و به عنوان یک راه حل ایمن و کارآمد برای التهاب قرنیه نویدبخش باشند.