علل، علائم، تشخیص و درمان صرع در کودکان

سمانه حسنی
صرع (Epilepsy) اختلالی مزمن در سیستم عصبی مرکزی است که باعث ایجاد فعالیت‌های غیرطبیعی و ناگهانی در مغز می‌شود و به شکل تشنج بروز می‌یابد. تشنج‌ها می‌توانند انواع مختلفی داشته باشند؛ از حرکات غیرارادی اندام‌ها گرفته تا از دست دادن هوشیاری. طبق آمار جهانی، حدود 0.5 تا 1 درصد از کودکان به صرع مبتلا هستند. […]

صرع (Epilepsy) اختلالی مزمن در سیستم عصبی مرکزی است که باعث ایجاد فعالیت‌های غیرطبیعی و ناگهانی در مغز می‌شود و به شکل تشنج بروز می‌یابد. تشنج‌ها می‌توانند انواع مختلفی داشته باشند؛ از حرکات غیرارادی اندام‌ها گرفته تا از دست دادن هوشیاری. طبق آمار جهانی، حدود 0.5 تا 1 درصد از کودکان به صرع مبتلا هستند. شناخت این بیماری، به‌ویژه در سنین پایین، اهمیت زیادی دارد؛ چرا که تشخیص و درمان به‌موقع می‌تواند از بسیاری از آسیب‌های مغزی و روانی جلوگیری کند.

 علل صرع در کودکان

صرع در کودکان علل متعددی دارد که به دو دسته کلی ژنتیکی و اکتسابی تقسیم می‌شود:

 علل ژنتیکی

برخی از انواع صرع به دلیل نقایص ژنتیکی ایجاد می‌شوند. این ژن‌ها ممکن است بر کانال‌های یونی مغز تأثیر بگذارند و فعالیت الکتریکی نورون‌ها را مختل کنند. در برخی موارد، صرع فامیلی است و در چندین نسل مشاهده می‌شود.

 علل اکتسابی

  • آسیب‌های هنگام تولد (مانند خفگی نوزاد، زایمان سخت)
  • عفونت‌های مغزی (مانند مننژیت، آنسفالیت)
  • آسیب‌های مغزی ناشی از تصادف یا ضربه
  • نقایص تکاملی مغز مانند میکروسفالی یا هیدروسفالی
  • اختلالات متابولیک مثل فنیل‌کتونوریا (PKU)

 انواع تشنج در کودکان

 تشنج‌های فوکال (کانونی)

این نوع تشنج فقط بخشی از مغز را درگیر می‌کند و ممکن است با حرکات غیرارادی در یک اندام خاص، یا علائم حسی مثل احساس بوی عجیب همراه باشد.

 تشنج‌های جنرالیزه (عمومی)

تمام مغز را درگیر می‌کند. انواع آن:

  • تشنج تونیک-کلونیک: از دست دادن هوشیاری، سفتی بدن، حرکات پرشی
  • تشنج آبسانس (absence): قطع کوتاه هوشیاری، بدون حرکات شدید
  • تشنج آتونیک: شل شدن ناگهانی عضلات و افتادن

 سندروم‌های صرعی خاص کودکان

  • سندروم لنوکس-گاستو (Lennox-Gastaut Syndrome): مقاوم به درمان، همراه با اختلال شناختی
  • سندروم وست (West Syndrome): اسپاسم‌های نوزادی، بسیار خطرناک

 علائم صرع در کودکان

  • تشنج‌های مکرر و بدون دلیل مشخص
  • تغییرات ناگهانی رفتار (حملات خیره شدن)
  • اختلال در حرکت یا احساس
  • از دست دادن موقت آگاهی
  • افت تحصیلی
  • تغییرات در خواب یا بیداری

 روش‌های تشخیص صرع در کودکان

 شرح حال کامل پزشکی

  • سوال درباره نوع تشنج، مدت‌زمان، عوامل تحریک‌کننده
  • سابقه خانوادگی صرع

 معاینات بالینی و نورولوژیک

 نوار مغزی (EEG)

  • شناسایی امواج غیرطبیعی
  • انجام EEG در حالت خواب و بیداری

تصویربرداری مغزی

  • MRI برای بررسی آسیب‌های ساختاری
  • CT اسکن در موارد خاص

 آزمایش‌های ژنتیک و متابولیک

  • در موارد مشکوک به بیماری‌های متابولیک

 درمان صرع در کودکان

 درمان دارویی

داروهای ضدصرع (AEDs) مانند:

  • کاربامازپین (Carbamazepine)
  • والپروات سدیم (Valproate)
  • لاموتریژین (Lamotrigine)
  • لویتیراستام (Levetiracetam)

نکته: انتخاب دارو بسته به نوع تشنج و ویژگی‌های کودک است.

 رژیم کتوژنیک

  • رژیم غذایی با چربی بالا و کربوهیدرات پایین
  • مناسب برای صرع مقاوم به درمان

 تحریک عصب واگ (VNS)

  • دستگاهی که به عصب واگ متصل شده و با تحریک‌های الکتریکی باعث کاهش تشنج می‌شود.

 جراحی مغز

  • در موارد مقاوم به دارو
  • برداشتن ناحیه‌ای از مغز که تشنج از آن شروع می‌شود

صرع و تأثیر آن بر زندگی کودک

 تأثیرات روانی و اجتماعی

  • اضطراب و افسردگی
  • مشکلات در برقراری ارتباط با همسالان
  • کاهش اعتماد به نفس

 مشکلات تحصیلی

  • افت تمرکز
  • عقب‌ماندگی در یادگیری

 محدودیت‌های فیزیکی

  • محدودیت در ورزش و فعالیت‌های پر خطر

 حمایت از کودک مبتلا به صرع

 آموزش خانواده و معلمان

  • آموزش نحوه مدیریت تشنج
  • افزایش آگاهی برای کاهش تبعیض

 روان‌درمانی و مشاوره

  • کمک به کاهش اضطراب
  • آموزش مهارت‌های اجتماعی

 برنامه‌ریزی آموزشی ویژه

  • استفاده از معلم پشتیبان
  • زمان‌های استراحت بیشتر

 اقدامات اورژانسی هنگام تشنج

  • حفظ آرامش
  • خارج کردن اشیای خطرناک اطراف کودک
  • خواباندن کودک به پهلو
  • عدم قرار دادن اشیاء در دهان کودک
  • تماس با اورژانس اگر تشنج بیش از ۵ دقیقه طول کشید یا کودک آسیب دید

نتیجه‌گیری

صرع در کودکان اختلالی پیچیده است که نیاز به تشخیص سریع، درمان مناسب و حمایت روانی-اجتماعی دارد. با افزایش آگاهی خانواده‌ها، معلمان و جامعه، می‌توان کیفیت زندگی کودکان مبتلا به صرع را به طور قابل توجهی بهبود بخشید. درمان‌های دارویی، رژیم غذایی و در برخی موارد جراحی، می‌توانند کمک‌کننده باشند. علاوه بر درمان، حمایت عاطفی و آموزشی از این کودکان اهمیت زیادی دارد تا بتوانند زندگی سالم و فعالی را تجربه کنند.

آیا این مطلب برای شما مفید بود؟
مطالب پیشنهادی

نظر خود را وارد نمایید
لغو پاسخ