مرحله دوم آزمایش‌های انجام شده بر روی انسان نشان می‌دهد که یک داروی جدید موسوم به guselkumab نسبت به روش‌های فعلی برای درمان بیماری پوستی پسوریازیس موثرتر بوده است. پژوهشگران در مطالعات خود که در مجله پزشکی نیوانگلند منتشر شده است، اثرات درمانی guselkumab را با داروی مهار کننده «ادالیموماب»، که شایع ترین داروی مورد مصرف در درمان بیماری پسوریازیس است، مقایسه کردند.
کنت گوردون، متخصص پوست و استاد دانشگاه در این رابطه می‌گوید: «مطالعات اخیر به کشف یک داروی جدید منجر شده‌اند که بر روی بسیاری از بیماران موثر بوده است. داروی توسعه یافته این امکان را فراهم کرده است که افراد با رهایی از عوارض بیماری به زندگی خود ادامه دهند».
پسوریازیس یک بیماری خود ایمنی است که باعث خارش، خشکی و قرمزی پوست می‌شود. این بیماری خطر ابتلا به افسردگی، بیماری‌های قلبی و دیابت را افزایش می‌دهد. بر اساس آمار کنسرسیوم جهانی پسوریازیس، این بیماری نزدیک به 3 درصد از جمعیت جهان را تحت تاثیر قرار داده است. اما نیمی از بیماران به درمان خود نمی‌پردازند. با این حال، بیشتر بیماران حاضر به پذیرش این بیماری به عنوان بخشی از زندگی خود نیستند.
محققان در آزمایشات خود، ۲۹۳ بزرگسال مبتلا به این بیماری را در چند گروه تقسیم‌بندی کرده و به طور تصادفی دوز متفاوتی از این دو دارو و دارونما را در طی 52 هفته به آنها تزریق کردند.
تحقیقات آنها نشان می‌دهد که داروی جدید guselkumab با مسدود کردن یک پروتئین خاص موسوم به اینترلوکین-23 که در بیماری پسوریازیس موثر است، به درمان این بیماری می پردازد، در حالی که داروهای قدیمی با به کارگیری روند سیستم ایمنی بدن به درمان آن اقدام می‌کنند.
(منبع: mayoclinic)
پسوریازیس و نقش آن در افزایش فشار خون