بینایی: با دقت به اشیا می‌نگرد. در آینه به تصویر خود توجه می‌کند، اما نمی داند که به تصویر خودش می‌نگرد. از شما تقلید می‌کند و چنانچه زبانتان را در آورید، او نیز همین کار را خواهد کرد. با استفاده از یک حوله می‌تواند با شما دالی موشه بازی کند.
شنوایی: محل صدای تولید شده را بهتر تشخیص می‌دهد و به سوی شخصی که صحبت می‌کند، برمی‌گردد.
کلامی: می‌خندد، غان و غون می‌کند، با شما یا تصویر خود در آینه صحبت می‌کند. اگر صدایش کنید، با تولید صدایی از خود، جواب شما را می‌دهد. می‌تواند بگوید “با” یا “دا”
هماهنگی اندام‌ها: هر چیزی را به دهانش می‌برد. ممکن است پایش را بگیرد و به دهانش ببرد. سعی می‌کند اشیا را بگیرد و لمس کند. می‌تواند با کف دست و سه تا از انگشتانش اشیا را در بغل بگیرد، اما هنوز نمی‌تواند از انگشت شست و اشاره خود استفاده کند. همچنین می‌تواند اسباب‌بازی‌ها و شیشه‌اش را با هر دو دستش نگه دارد. می‌تواند به اشیای روی میز یا زمین لگد بزند. اگر به او اسباب‌بازی بدهید، اسباب‌بازی موجود در دستش را می‌اندازد و همزمان می‌تواند اشیا را در دو دست خود نگه دارد.
کنترل حالت بدن: وقتی به پشت خوابیده است، اگر بخواهید او را بلند کنید سرش را بالا می‌گیرد و دستانش را بلند می‌کند. غلت می‌زند.
ادراک کلی: با چنگ زدن، آویزان شدن یا ضربه زدن به اشیا آنچه را که در محیط اطراف وی است تجربه می‌کند.
رفتار اجتماعی و عاطفی: از بودن با جمع لذت می‌برد و این موضوع را با خندیدن، ریسه رفتن و غان و غون کردن نشان می‌دهد.
منبع: پارسینه
مطلب مرتبط:
چه موقع از غذای کمکی برای نوزاد استفاده کنیم؟