خانم سونیا بورتن ۵۰ ساله بعد از آنکه دچار حملهی قلبی شد، در سالن بینگو حدود ۵۶ دقیقه جان خود را از دست داد، در حدی که بهیاری که در آنجا بود دست از کمک به او برداشت. او همیشه کار خود را در سالن بینگو از ساعت ۵:۳۰ شروع میکرد اما آن روز حدود ساعت ۴:۳۰ به آنجا رفت تا با همکارانش صحبت کرده و قهوهای بنوشد. خودش میگوید: من اغلب در بخش سرو غذا کار میکنم و وقتی متوجه شدم که سینهام دچار درد شدیدی شده از آنجا بیرون رفتم و بعد از حال رفته و بیهوش شدم.
ظرف چهار دقیقه، بهیار آنجا همراه با دستیار مراقبتهای اورژانسی در محل حاضر شدند. سپس یک بهیار دیگر و یک بهیار سال اول پزشکی هم به آنها اضافه شد. ظرف ۵۶ دقیقهی بعد از این اتفاق، این تیم تلاش کرد تا سونیا را نجات دهد. سپس او را به بخش مراقبتهای ویژه بیمارستان نورثومبریا در کارملینگتون منتقل کردند. در شرایطی که آنها داشتند تلاش میکردند سونیا را نجات دهند، او پیامی از سوی همسرش که سالها پیش از دنیا رفته، دریافت کرد. او میگوید: من با او صحبت کردم و او به من گفت که الان زمان مرگم نیست و باید پیش فرزندانمان برگردم.
زمانی که او را به بیمارستان رساندند هنوز بیهوش بود، اما کم کم شروع کرد به نفس کشیدن. سپس او را به بیمارستان دیگری انتقال داده روی او جراحی انجام دادند تا در قلبش استنتی کار بگذارند. هشت روز بعد او توانست مرخص شود و به خانه برگردد. او میگوید: هر روز که به این قضیه فکر میکنم با خود میگویم واقعا غیرممکن است که هنوز زندهام. حافظهام کمی دچار مشکل شده و باید داروهای زیادی مصرف کنم، اما واقعا احساس خوبی دارم و خوشحالم که زندهام و کنار فرزندانم هستم.
منبع: dailymail