نوموفوبیا، اعتیاد به تلفن همراه به سطح جدیدی رسیده که مانند بیماری بین افراد در حال گسترش است. اعتیاد به تلفن همراه در حال شیوع و اپیدمی به ویژه در بین جوانان است که به آن نوموفوبیا گفته می شود.
نوموفوبیا یا بی گوشی هراسی به معنی ترس از جدایی از تلفن همراه یا از در دسترس نبودن تلفن همراه، نداشتن خط اینترنت در گوشی یا ترس از تمام شدن باتری موبایل است که بر اساس یافته های تحقیقات جدید بیشتر در بین دانشجویان دانشگاه رایج است.
یک تغییر فرهنگی خاموش طی دو دهه گذشته اتفاق افتاده است. اغلب ما اعضای یک خانواده را می بینیم که با هم غذا می خورند یا عاشقانی که باهم در پارک نشسته اند، اما همه به جای ارتباط رو در رو با یکدیگر و لذت بردن از لحظات شان با تلفن های هوشمند خود مشغول هستند. آیا تلفن های هوشمند توانسته اند خانواده ها و دوستی های ما را از بین ببرند و ساختار اجتماعی دیرینه را تغییر دهند؟ آیا پیوندهای اجتماعی ما ذاتا در ریشه دچار مشکل بوده اند و توسط تلفن های هوشمند شکست خورده اند؟ در هر صورت، یک “باهم بودن تنها” در عصر حاضر کاملا به واقعیت تبدیل شده است.
به گزارش مینت، یک مطالعه در بین جوانان انجام شده که محققان آن در حالی که انتظار داشتند نوموفوبیا در میان شرکت کنندگان این مطالعه رایج باشد، اما با شیوع بالای آن متعجب شدند.
توصیه برای محدود کردن استفاده از تلفن هنگام خواب که به منظور بهبود کیفیت و کمیت خواب است بسیار ساده به نظر می رسد، اما ممکن است به تنظیم یا بررسی برای این گروه از افراد نیاز باشد.
بر اساس این مطالعه جدید، ترس از عدم تماس با تلفن همراه “نوموفوبیا” در بین دانشجویان بسیار رایج و با سلامتی ضعیف در ارتباط با خواب آنها همراه است.
نتایج اولیه نشان می دهد 89 درصد از دانشجویان دانشگاه دارای نوموفوبیای متوسط یا شدید هستند. نوموفوبیای به طور معنی داری با خواب آلودگی بیشتر در طول روز و رفتارهای مرتبط با کیفیت پایین خواب ارتباط داشت.
بیشتربخوانید:چگونه استفاده کودکان از برنامه های تلفن همراه را مدیریت کنیم؟
از آنجا که مطالعه ارتباط بین نوموفوبیا و خواب کم با کیفیت پایین را نشان می دهد، جالب است بدانید در صورت افزایش شدت نوموفوبیا پیامدهایی آن بیشتر خواهد شد.
در این مطالعه 327 دانشجوی دانشگاه با میانگین سنی 20 سال شرکت کردند. شرکت کنندگان چندین پرسش نامه از جمله پرسش نامه نوموفوبیا را تکمیل کردند.
سرپرست این تیم تحقیقاتی خاطر نشان كرد یكی از توصیه های معمول برای بهبود عادت های خواب محدود كردن استفاده از تلفن قبل و هنگام خواب است. با این حال برای افرادی که به نوموفوبیا مبتلا هستند این توصیه می تواند به جای بهبود شرایط با تشدید اضطراب قبل از خواب روند خواب را مختل کند.
وی گفت توصیه برای كاهش استفاده از تلفن هنگام خواب كه به منظور بهبود کیفیت خواب است و بسیار ساده به نظر می رسد ممكن است در این گروه از افراد نیاز به تعدیل یا ملاحظاتی وجود داشته باشد.
علائم نوموفوبیا
نوموفوبیا که اغلب با اضطراب جدایی همراه است با مجموعه ای از علائم قابل شناسایی است که از نشانه های معمول آن می توان به اضطراب، تنگی تنفس، ناراحتی، لرزش، تعریق، تحریک، گمراهی، افزایش ضربان قلب و فشار خون، حالت تهوع، ترس و وحشت و تاکی کاردی (تُندتپشی) اشاره کرد. اثر مخرب نوموفوبیا بر توانایی شناختی نیز از طریق مطالعات مختلف مشهود است، اما جامعه پزشکی هنوز در مورد طبقه بندی آن در بین فوبیا، اختلالات اضطرابی، اختلالات سبک زندگی و اعتیاد بلاتکلیف است. البته در رابطه با نوموفوبیا علائم اختصاصی تری هم وجود دارد که از جمله آنها می توان به چک کردن تلفن همراه با هراس، شروع صبح و اتمام روز با چک کردن تلفن همراه، تلفن همراه همه جا همراه شما باشد و اگر نباشد دچار اضطراب یا فشار روحی می شوید و پاسخ دادن به تلفن بدون در نظر گرفتن موقعیت به عنوان نمونه چک کردن پیام های رسیده حین رانندگی یا در توالت و حتی در حین انجام کارهای مخاطره‌آمیز و فراموشی شرایط خود می توان اشاره کرد.
بیشتربخوانید:15ضرر وحشتناک موبایل برای کودکان
بیشتربخوانید:تشخیص سنگ کلیه با یک تلفن همراه!
درمان نوموفوبیا
اگر شما از علائم گوشی هراسی رنج می برید یا در مدیریت زندگی و فعالیت های روزمره خود دچار مشکل شده اید باید از یک درمانگر کمک بگیرید. درمان معمولا می تواند به شما در برطرف کردن علائم نوموفوبیا کمک کند.
از آنجا که این بیماری سوغات سبک زندگی مدرن است واقعا مطالعات عمیق برای این پدیده نوظهور ضروری است. علاوه بر این، تحقیقات در مورد درمان این رنج نیز باید بیشتر مورد بررسی قرار بگیرد.
روند نوموفوبیا قطعا نشان می دهد مردم در سراسر جهان با زندگی در دنیای دیجیتال امروز این نوع اضطراب را تجربه می کنند، جایی که ما از طریق تلفن های خود با دیگران ارتباط برقرار می کنیم. نوموفوبیا نوعی اختلال اضطرابی محسوب می شود که علاوه بر ذهن در روابطی که فرد با وجود حضور جسمی از نظر روانشناختی غایب است نیز تاثیر می گذارد.
برخی از متخصصان نوموفوبیا را نوعی اختلال در قرن 21 می دانند. درصد بالایی از بزرگسالان ایالات متحده از نوموفوبیا رنج می برند. درک درصد دقیق در هند و چگونگی تغییر آن در طول زمان دشوار است. با این حال با توجه به فرهنگ گسترده و استفاده فزاینده از تلفن های هوشمند در این کشور هم درصد آن نباید کمتر از رقم ایالات متحده باشد.
روش های درمانی برای نوموفوبیا از مشاوره بین فردی، رفتار درمانی شناختی، درمان اعتیاد و مواجهه درمانی است. یکی دیگر از جنبه های اصلی درمان نوموفوبیا کمک به خود و آموزش به بیماران در مورد چگونگی کنترل استفاده از تلفن همراه است به جای اینکه تلفن بر آنها کنترل داشته باشد. در چین یکی از روش های متدوال درمانی شرکت در کمپ های سم زدایی دیجیتال است. همچنین برنامه هایی مانند “Hold” انگیزه هایی برای کاهش استفاده از تلفن ارائه می دهند.
شری ترکل، استاد فناوری و جامعه ضمن اشار به تغییرات ایجاد شده در نوع روابط انسانی معتقد است مکالمه حضوری به مکالمه مبتنی بر متن تبدیل شده است. در این روند بررسی مداوم تلفن احتمالا به بزرگ ترین اعتیاد غیرمخدر در سه ماهه اول قرن 21 تبدیل شده است.
مترجم: الهه زارعی