البته آمارهای دیگری نیز نشان می‌دهد که حدود ۴ هزار ایرانی سالانه به سرطان روده مبتلا می‌شوند. این آمارها نشانگر افزایش نگران‌کننده‌ای در ابتلا به این بیماری در کشور است. بنابراین، ارائه راهکارهایی برای پیشگیری و درمان سرطان روده امری بسیار ضروری است.
آسپرین چرا و چگونه تاثیر می‌گذارد
به گزارش هلت لاین، در جدید ترین تحقیقات محققان ایتالیایی مشخص شده که آسپرین امکان دارد خطر ابتلا به سرطان روده (کولورکتال) را کاهش دهد. مطالعات قبلی نیز نشان داده که مصرف آسپرین ممکن است خطر ابتلا به سرطان کولورکتال را کاهش دهد با این حال، چیزی که هنوز مشخص نیست این است که چگونه آسپرین از سرطان روده بزرگ محافظت می کند. تصور می‌شود که مکانیسم‌های حفاظتی اصلی مهار آنزیم‌هایی مانند پروستاگلاندین-اندوپروکسید سنتاز ۱ (COX-۱) و پروستاگلاندین-اندوپروکسید سنتاز ۲ (COX-۲). است که سیگنال‌های پیش التهابی را حفظ می‌کنند. اما چندین مکانیسم مرتبط دیگر وجود دارد که هنوز مشخص نشده است. بر اساس تحقیقات جدیدی که نتایج آن در مجله سرطان منتشر شد، یکی از این مکانیسم‌ها ممکن است جنبه‌های خاصی از سیستم ایمنی بدن را تقویت کنند.
محققان ایتالیایی برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد اینکه چگونه آسپرین ممکن است بیماران را در برابر سرطان روده بزرگ محافظت کند، نمونه‌های بافتی از ۲۳۸ نفر را که برای درمان سرطان کولورکتال (روده بزرگ) جراحی شده بودند، بررسی کردند. در نتیجه این بررسی‌ها آنها تشخیص دادند که ۱۲ درصد از این بیماران مصرف کننده آسپرین بودند. محققان سپس نمونه‌های بافت بیماران سرطانی را که آسپرین مصرف کرده بودند با بیمارانی که مصرف نکرده بودند مقایسه کردند. نتایح این مقایسه نشان داد که گسترش کمتر سرطان به غدد لنفاوی و نفوذ بیشتر سلول‌های ایمنی به تومورها در افرادی که از آسپرین استفاده می کردند، وجود داشت.
علاوه بر این، زمانی که محققان سلول‌های سرطانی روده بزرگ را در آزمایشگاه خود در معرض آسپرین قرار دادند، مقدار بیشتری از پروتئینی به نام CD۸۰ را در برخی سلول‌های ایمنی مشاهده کردند.
آسپرین خطر ابتلا به این سرطان را کاهش می‌دهد
دکتر مارکو اسکارپا، محقق ارشد این مطالعه از دانشگاه پادووا در بیانیه‌ای مطبوعاتی اعلام کرد که جذب آسپرین در رکتوم کمتر از بقیه روده بزرگ است. وی گفت: بنابراین، اگر بخواهیم از اثرات آن در برابر سرطان روده بزرگ استفاده کنیم، باید به این فکر کنیم که چگونه می‌توانیم تضمین کنیم که آسپرین در دوزهای کافی به دستگاه کولورکتال برسد تا موثر باشد.
محققان نوشتند که یکی از محدودیت‌های اولیه این مطالعه این واقعیت بود که این مطالعه گذشته‌نگر و مشاهده‌ای بود، به این معنی که آنها به داده‌های مربوط گذشته نگاه می‌کردند تا ببینند چه اتفاقی افتاده است. به گفته نویسندگان، این امر بررسی این مساله که مدت زمانی که افراد قبل از تشخیص سرطان از آسپرین استفاده کرده بودند را غیرممکن می کند. علاوه بر این، محققان توضیح دادند که در برخی موارد، ممکن است افراد در گذشته آسپرین مصرف کرده باشند و این واقعیت که قبل از ورود به بیمارستان برای درمان سرطان، مصرف آن را متوقف کرده بودند، در هاله‌ای از ابهام قرار داشت.
دکتر کوپانیچ تاکرباشف مشاور تندرستی و سلامت که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت: مکانیسم‌های اثرات بالقوه آسپرین بر پاسخ سیستم ایمنی بدن به سلول‌های سرطانی نیاز به توضیح بیشتر از طریق مطالعات مولکولی و سلولی عمیق دارد.
او افزود: قبل از در نظر گرفتن آسپرین به عنوان یک اقدام پیشگیرانه در برابر سرطان یا هر بیماری دیگر، افراد باید از خطرات بالقوه و عوارض جانبی ناشی از مصرف آن آگاه باشید. مصرف طولانی مدت آسپرین می‌تواند خطر خونریزی گوارشی، زخم و سایر عوارض را افزایش دهد.