دندان هایی که لق میشوند، به ناگهان به نظر میرسند که بلندتر شده اند و فاصلۀ قابل ملاحظه ای بین دندان و ریشۀ آن پدیدار میگردد، با اینکه مدت زیادی است دندان های شیری افتاده اند، بازهم برخی از دندان ها بی ثبات و متحرک میشوند. این عارضه نشانۀ یک بیماری لثوی است که دندان های شما را در معرض خطر قرار میدهد؛ این بیماری پارادنتیت (التهاب لثه) است.لق شدن دندان ها نشانۀ عدم توجه و مراقبت است. به طور طبیعی، پارادونت مسئول ثبات دندان هاست. همزمان استخوان کندویی که دندان در آن کاشته میشود، رشته هایی که در آن به هم ارتباط پیدا میکنند و بافتی که اطراف همۀ اینهاست یعنی لثه، هم دخیل هستند. مشکل پارادونت، این است که باکتری های موجود در پلاک دندانی میتوانند باعث ایجاد التهاب شوند. لثۀ متورم حساس میشود، و به محض مسواک زدن از آن خون جاری میگردد. و ممکن است کیسه هایی پر از باکتری بین دندان ها و لثه به وجود آیند. همزمان، و البته به طور مستقیم، استخوان کندویی مادۀ خود را از دست میدهد. برخی اوقات اگر درمان انجام نشود (عموماً طی چند سال)، بخشی از ریشۀ دندان محو میشود؛ دندان ها بلند تر و کشیده تر و فاصلۀ بین آنها بیشتر به نظر میرسند.
( سیمرغ )