اگر سه ماهه اول بارداری خود را بدون مشکل پشت سر گذاشته‌اید، به احتمال زیاد بقیه دوران حاملگی را نیز بدون مشکل سپری خواهید کرد. اما وقتی صحبت از بارداری به میان می‌آید، نمی‌توان اوضاع را به بخت و اقبال واگذار کرد. بنابراین، اگر نتایج آزمایشات سه ماهه اول خوب بوده، دلیلی ندارد آزمایشات سه ماهه دوم و سوم را انجام ندهید. در این مطلب، شما را آزمایش‌های ضروری مربوط به سه ماهه دوم و سوم بارداری بیشتر آشنا می‌کنیم.
در سه ماهه دوم، نمونه خون و ادرار گرفته می‌شود تا آزمایش‌های زیر انجام بگیرد:
CBC: این آزمایش همان تست شمارش سلول‌های خون است. شمارش کامل سلول‌های خون در سه ماهه دوم بارداری انجام می‌گیرد تا غلظت و تعداد سلول‌های مختلف خون بررسی شود. پزشک با بررسی نتایج تست تشخیص می‌دهد که مادر کم‌خونی دارد یا خیر. این تست کمک می‌کند که هرگونه عفونت یا بیماری باقی‌مانده از ماه‌های اولیه بارداری تشخیص داده شود.
GCT: این آزمایش همان تست تحمل گلوکز است که در هفته بیست و چهارم یا بیست و هشتم بارداری انجام می‌گیرد؛ در این آزمایش یک گلوکز خوراکی 75 گرمی به مادر داده می‌شود و 2 ساعت بعد نمونه خون گرفته می‌شود تا غربالگری دیابت بارداری انجام بگیرد. اگر مادر در طول دوران بارداری دچار دیابت حاملگی شود، ممکن است یک نوزاد بیش از حد بزرگ به دنیا بیاورد که اغلب مشکلاتی دارد. اگر مقدار مشخص شده در تست عدد 140 mg/dl را نشان می‌دهد، به این معنی است که مادر دیابت دارد.
آزمایشات نشانگر: اگر نوزاد مشکوک به هرگونه ناهنجاری کروموزومی باشد، حتی پس از انجام آزمایشات سه‌گانه به یک تست دیگر نیاز خواهد بود. نمونه خون مادر مجددا گرفته شده و سطح هورمون hCG و استریول در آزمایش نشانگر بررسی می‌شود. اگر سطح اینه‌یبین-آ نیز به همراه استریول و hCG بررسی شود، یک تست نشانگر چهارگانه انجام شده است.
گاهی اوقات حتی سطح آلفا فتوپروتئین نیز بررسی می‌شود؛ پروتئینی که توسط جنین ترشح می‌شود. سطح غیر طبیعی آلفا فتوپروتئین نشان می‌دهد که نوزاد در معرض خطر ابتلا به سندروم داون یا نقص لوله عصبی قرار دارد که از طریق سونوگرافی یا آمنیوسنتز قابل تشخیص هستند.
آمنیوسنتز: این آزمایش یک تست اختیاری و تهاجمی است که روی خانم‌های باردار انجام می‌شود. همه آزمایشگاه‌ها قادر به انجام آمنیوسنتز نیستند. آزمایشگاه‌ها برای انجام این تست باید مجوز داشته باشند. اگر گزارش‌های به دست آمده از تست نشانگر غیرطبیعی باشد، پزشک از بیمار می‌خواهد که این تست را انجام دهد. در این تست، یک سوزن کوچک از طریق شکم وارد کیسه آمنیوتیک شده و مایع حاوی سلول‌های جنینی را بیرون می‌کشد. بررسی سلول‌ها امکان تشخیص نقص لوله عصبی و اختلالات ژنتیکی را ممکن می‌سازد. اما اشکال این تست این است که خطر سقط جنین را بالا می‌برد. اما جنبه مثبت آن این است که پزشک می‌تواند به احتمال 99 درصد هرگونه نقص لوله عصبی و به احتمال 100 درصد هر گونه ناهنجاری ژنتیکی را تشخیص دهد.
آزمایش ادرار: آزمایش ادرار برای تشخیص عفونت، دیابت یا اختلالات کلیوی انجام می‌شود.
مهم‌ترین آزمایشات سه ماهه سوم بارداری به شرح زیر هستند:
CBC: تست شمارش سلول‌های خون. این تست برای اطمینان از وجود هموگلوبین کافی در خون مادر مجددا انجام می‌گیرد تا مشخص شود که عفونت خونی یا بیماری خاصی در مادر وجود ندارد.
غربالگری استرپتوکوک گروه B: این تست برای تشخیص عفونت‌های باکتریایی استرپتوکوک گروه B انجام می‌گیرد. سواب واژن و رکتوم در هفته‌های سی و هفتم و سی و هشتم از دوره بارداری جمع‌آوری می‌شوند. این بیماری اغلب منجر به بروز عفونت‌های مهلک در نوزادان شده و می‌تواند باعث عقب‌ماندگی ذهنی، اختلال بینایی و از دست دادن شنوایی شود. خانم‌هایی که نتیجه تست آنها مثبت است، باید سریعا آنتی‌بیوتیک مصرف کنند تا از انتقال عفونت به نوزاد حین زایمان یا هنگام تولد جلوگیری شود.
PT/INR: این تست نزدیک به زمان زایمان انجام می‌شود تا وضعیت انعقاد خون مادر بررسی شود.
تست استرس: در این تست یک مانیتور کوچک روی شکم مادر قرار داده می‌شود تا ضربان قلب کودک اندازه‌گیری شود. این تست برای مادرانی که بارداری پرخطر دارند، هر هفته انجام می‌شود.
تست ادرار: یک تست معمولی است که برای کنترل ادرار انجام می‌گیرد.
منبع: thehealthsite
آیا مصرف ایبوپروفن در دوران بارداری خطر دارد؟