کامل نبودن سیستم ایمنی بدن، دلیل اصلی شایع بودن عفونت گوش در میان کودکان باشد.
عفونت گوش خارجی: عفونت گوش خارجی نوعی التهاب در گوش خارجی است و به دلیل شایع بودن در میان شناگران، گوش شناگران خوانده می شود. علت اصلی این نوع التهاب دردناک، باقی ماندن آب در گوش و در نتیجه فراهم شدن محیط مناسب برای رشد باکتری ها و قارچ ها است. از دیگر علل آن می توان به خاراندن و ملتهب کردن مجرای شنوایی با گوش پاک کن، استفاده زیاد از مواد شیمیایی مانند رنگ مو و اسپری، وجود زخم و یا ضایعات پوستی نیز اشاره کرد.
عفونت گوش میانی: مهمترین علت بروز عفونت گوش میانی، اختلال در عملکرد شیپور استاش است. شیپور استاش کانالی است که گوش میانی را به حلق متصل می کند. کار اصلی این کانال متعادل کردن فشار هوا و مایعات است. عوامل بسیاری باعث ایجاد اختلال در عملکرد شیپور استاش می شوند. از جمله سرماخوردگی، آنفلوآنزا و آلرژی که می توانند باعث تحریک و متورم شدن این کانال شده و در نتیجه عفونت گوش را به همراه داشته باشند.
مایع گوش: یکی دیگر از عوامل مختل کننده شیپور استاش، مایع گوش است. اگر شیپور استاش ملتهب شده و مسدود شود، مایع گوش در گوش میانی جمع می شود و زمینه مناسبی برای رشد باکتری و قارچ ها فراهم می شود. در این حالت علاوه بر عفونت، فرد دچار گرفتگی گوش و مشکلات شنوایی می شود. پزشک معالج، با دمیدن هوا در پرده گوش ارتعاش ایجاد می کند. اگر ارتعاش ایجاد شده در حد معمول نباشد، به معنی انباشته شدن مایع گوش خواهد بود.
لوزه‌ها: لوزه‌ها نیز می‌توانند مشکلاتی برای شیپور استاش فراهم کنند. برخی اوقات لوزه ها متورم می شوند و به شیپور استاش که رابط گوش میانی و گلو است، فشار وارد می کنند. فشار وارده باعث عفونت شده که در نهایت منجر به برداشتن لوزه‌ها خواهد شد.
پاره شدن پرده گوش: اگر هوا و یا مایعات، بیش از حد به پرده گوش فشار آورد ممکن است باعث پاره شدن پرده گوش شود. در این حالت مایع زرد، قهوه‌ای و یا سفید رنگی از گوش بیرون می آید.
تشخیص عفونت گوش
پزشک متخصص توسط دستگاه کوچکی بنام اتوسکوپ، که دارای چراغ قوه و لنز بزرگنمایی است، مجرای شنوایی را بررسی می کند. پرده گوش سالم، تمیز و به رنگ خاکستری مایل به صورتی است. در حالی که عفونت، پرده گوش را ملتهب و قرمز رنگ می کند.
مراقبت در منزل
در حالیکه سیستم ایمنی بدن در حال مبارزه با عفونت است، شما می توانید با انجام کارهای ساده، بهبودی خود را تسریع بخشید. علاوه بر استفاده از داروهای تجویز شده در ساعت مشخص، کمپرس آب گرم، نخاراندن گوش با گوش پاک کن و جلوگیری از رفتن آب در گوش، می تواند کمک زیادی به تسریع مراحل درمان و بهبود عفونت کند.
درمان آلرژی
مانند سرماخوردگی، آلرژی نیز می تواند باعث تحریک شیپور استاش و عفونت گوش میانی شود. با شناسایی نوع آلرژی و انجام واکسیناسیون، می توان از بروز عفونت گوش جلوگیری کرد.
علائم عفونت گوش در نوزادان
نوزادان با کشیدن و یا مالیدن گوش خود می توانند به ما بفهمانند که گوش درد هستند. بدخلق شدن، نخوابیدن، گریه کردن، کشیدن لاله گوش و مشکل در بلع نیز از دیگر علائم عفونت و درد گوش در نوزادان است.
عوارض عفونت گوش
عفونت گوش به صورت حاد و دوره‌ای، می تواند به پرده گوش آسیب برساند و مشکلات شنوایی، گفتاری و مننژیت را به همراه داشته باشد. پس نباید مراجعه به پزشک، مصرف به موقع داروهای تجویزشده توسط او و انجام تست شنوایی را فراموش کرد.
درمان
پزشکان برای عفونت هایی که دائما ایجاد شده و بهبود کامل پیدا نمی کنند، لوله کوچکی در پرده گوش کار می گذارند. تونل ایجاد شده علاوه بر به حداقل رساندن فشار و درد، به مایع گوش اجازه خارج شدن از گوش میانی داده و مانع بازگشت دوباره آن می شود. لوله ها معمولا برای 8 تا 18 ماه در گوش کار گذاشته می شوند.
راه های پیشگیری
مهمترین علت عفونت گوش میانی، سرماخوردگی است. از این رو بهترین راه، پیشگیری از سرماخوردگی است. واکسیناسیون، دوری از استشمام دود سیگار و در کودکان تغذیه با شیر مادر و مرتب شستن دست ها از دیگر موارد موثر در پیشگیری از انواع عفونت ها است.
عفونت خفیف گوش معمولا خود به خود خوب می‌شود، پس تعجب نکنید اگر پزشک معالجتان دارویی را برایتان تجویز نکرد. استفاده از آنتی بیوتیک ها نیز تاثیر چندانی در بهبودی این عفونت ندارند، زیرا باکتری ها به سرعت راه مبارزه با داروهای رایج را فرامی گیرند. همچنین ممکن است علت عفونت ایجاد شده ویروس باشد، در حالی که آنتی بیوتیک ها فقط تاثیر دارویی بر باکتری ها دارند. بهترین گزینه مراجعه به پزشک متخصص است. پس سرخود به مصرف آنتی بیوتیک ها روی نیاورید.
منبع: سلامت نیوز
داروهای خانگی برای درمان عفونت گوش