مطالعات قبلی نشان داده بود که استامینوفن می تواند از رشد تستوسترون در جنین های مذکر جلوگیری کند و به همین منوال موجب تغییراتی در سیستم تولید مثل و مغز شود. در این آزمایش ها آمده بود که مهار سطوحی از تستوسترون در جنین ها خطر نافرم شدن بیضه در نوزادان این جوندگان را بالا می برد. اما خطر ناشی از جلوگیری از ترشح تستوسترون در رفتار مردانه به همین جا ختم نمی شود.
محققان گروه عصب شناسی و دارو شناسی دانشگاه کپنهاگ دانمارک با دادن چند دز از استامینوفن به موش ها که برابر با همان مقداری بود که معمولاً به زنان باردار توصیه می شود به ارزیابی رفتار موش های نر پرداختند. آنها با نگاه کردن به میزان خشونت آنها نسبت به نرهای دیگر و توانایی شان در تعیین کردن قلمرو و جفت گیری مشاهده کردند آن دسته از موش هایی که مادرانشان استامینوفن دریافت کرده بودند در تمامی این سه معیار بدتر عمل کرده بودند.
در واقع، مواجهه با استامینوفن منجر به تغییراتی در ادرار بزرگسالان شده بود که بر رفتار آنها اثر داشت. موش ها در برابر نر هایی که به قلمرو آنها هجوم می آوردند پرخاشگری کمتری داشتند و نیز عملکرد و انزال کمتری هم به هنگام حفتگیری داشتند.
این تغییر رفتار در مغز موش ها نیز بروز یافت. محققان متوجه شدند تعداد عصب ها در آن قسمت از مغز که کنترل حس جنسی را به عهده داشت به شدت کاهش یافته بود. تمام این یافته ها به این معناست که کاهش میزان تستوسترون باعث می شود خصایص مردانه آنچنان که باید رشد نکند و این امر بر محرک جنسی نیز اثرگذار است.
محققان توصیه می کنند که در مصرف مسکن ها نهایت احتیاط را به خرج دهید و به مادران آینده یادآور می شوند که اگر در مورد دارویی که دوست دارند مصرف کنند اطمینان ندارند حتماً با پزشک خود مشورت کنند. یادمان باشد که داشتن یک مادر بیمار برای یک جنین بسیار مضر است.