همان‌گونه که می‌دانید پُرخوری و چاقی، احتمال ابتلا به بیماریهای مزمن مانند بیماریهای قلبی ــ عروقی، افزایش چربیهای خون، فشار خون بالا، دیابت، ناراحتی مفاصل و … را افزایش می‌دهد.
همچنین چاقی باعث می‌شود که فرد، از نظر ظاهری دارای هیکلی نامتناسب شده و در نتیجه هنگام حضور در جمع، از نظر روانی دچار اضطراب و ناراحتی شود؛ آیین اسلام نیز در قالب احادیث، انسان را از پُرخوری نهی و اعتدال در خوردن غذا را توصیه کرده است.
منظور از کم‌خوری، لاغری نیست
البته منظور از کم‌خوری که در این روایات آمده است، لاغری نیست بلکه منظور، مصرف غذا به‌قدر نیاز و احتیاج بدن (متعادل) است تا فرد، دارای بدنی سالم و تندرست باشد زیرا در حال حاضر بعضی افراد جوان به‌منظور داشتن هیکلی لاغر (به‌اصطلاح مانکنی) خیلی کمتر از حد نیازشان غذا می‌خورند که این کار، موجب کمبود و کاهش مواد مغذی و نیز ویتامینها شده و در نتیجه، این افراد دچار مشکلات جسمی مانند پوکی استخوان، کم‌خونی، سردرد‌های مزمن ، ضعف و سرگیجه و … می‌شوند.
خیلی از مردم به زیاد خوردن عادت کرده‌اند به‌عنوان مثال این افراد، امشب کمی زیاده‌روی می‌کنند، فرداشب کمی دیگر و رفته‌رفته، این کار هر شب و روزشان می‌شود؛ این افراد از روی عادت پرخوری می‌کنند، زیاد خوردن، یک عادت است که در طول سال‌ها به‌طور ناخودآگاه کسب شده است و امروز زمان آن شده است که به این عادت نادرست پایان دهید.
درست است که می‌گویند ترک عادت مرض است اما شما می‌توانید از شر این عادت نادرست خلاص شوید.
امام جعفر صادق(ع) می‌فرماید: سه چیز دشمنی با خداوند عزوجل را با خود به‌همراه می‌آورد، خوابیدن بدون بیداری، خندیدن بدون تعجب وخوردن سر سیری که خوردن در حالی که شکم سیر باشد باعث پیسی و برص می‌شود.
توصیه و تأکید می‌کنیم «آرام‌‌آرام غذا بخورید و لقمه‌هایتان را خوب بجوید، بین غذا آب نخورید، روی سفره یک‌زانو و به‌شیوه غلامان بنشینید، نشستن روی صندلی و میز غذاخوری چاق‌کننده است، به‌حالت ایستاده غذا خوردن چاق‌کننده است.
زمانی که تند و باعجله غذا می‌خورید، مغز فرصت کافی برای مخابره را ندارد لذا هرچه لقمه‌های غذا را بیشتر بجوید، زودتر سیر می‌شوید و هرچه تندتند و با عجله غذابخورید، چاق‌ترمی‌شوید.
تنهاخوری نیز از صفات نکوهیده از نظر طب اسلامی به‌شمار می‌رود چرا که تنهاخوری به‌نوبه خود موجب پرخوری و در نهایت چاقی می‌شود؛ پیامبر بزرگوار اسلام سه نفر را لعنت کرد: آن که تنها بخوابد، آن که تنها در بیابان سفر کند، آن که تنها بخورد و تنهاخوری کند.
در روایات آمده است که جدایی چندین ساله حضرت یعقوب از حضرت یوسف به این دلیل بوده است که یعقوب(ع)، قوچ فربهی را قربانی کرد اما فراموش کرد به یکی از یاران نیازمندش به‌نام «فیوم» دهد و این‌طور شد که گرفتار جدایی از یوسف شد؛ پس از آن روز به بعد، جارچی او هر روز بامداد این‌طور بانگ می‌زد که هر که روزه نیست، به چاشت یعقوب درآید و شب نیز فریاد می‌زد: هرکه روزه است به شام یعقوب درآید.