روز قیامت چگونه است؟

روز قیامت واقعه ای است که به صورت حتمی اتفاق می افتد ، و همه انسانها از بستر خاک بلند می شوند تا جوابگوی اعمال خود در مقابل پروردگار عالم باشند و هیچکس نمی تواند منکر این شود که قیامتی وجود ندارد چون بارها به روز رستاخیز در قرآن اشاره شده است و پیامبران و امامان نیز به آن اشارات زیادی کرده اند .

 در لغت قیامت‌ از قیام‌، خیزش‌ وبرخاستن است‌؛ و در اصطلاح‌، برخاستن‌ انسان‌ از خاک‌ و حضور در عالم‌ پس‌ از مرگ. زمان دقیق قیامت و این که در چه زمانی اتفاق می افتد معلوم نیست اما در آیات و روایات شواهد و علاماتی برای زمان وقوع آن ذکر شده است که به سه دسته تقسیم می شوند:

الف – حوادثی که قبل از پایان جهان محقق می‏‌گردد.

ب – حوادثی که در آستانه پایان جهان پدیدار می‌‏شود.

ج – حوادثی که در آغاز رستاخیر و بازگشت به حیات مجدد ایجاد می‏‌شود.

 تقسیم قیامت به قیامت صغری و قیامت کبری : هر کس می‌‏میرد قیامت صغراى او بر پا می‌‏شود (من مات قامت قیامته) و سرآغازى است براى پاداش و کیفرها که بخشى جنبه برزخى دارد و بخش دیگرى در قیامت کبرى یعنى قیامت عمومى انسانها دامانشان را می‌‏گیرد، و در هیچ یک از این دو مرحله نه چاره‏‌جویی ها مؤثر است، و نه در برابر اراده الهى یار و یاورى وجود دارد.  

قیامت صغری (عالم برزخ): انسان پس از مرگ وارد عالم قیامت نمی شود، بلکه به عالم برزخ وارد می گردد. منظور از عالم برزخ، جهانی است که میان دنیا و عالم آخرت قرار دارد، یعنی هنگامی که روح از بدن جدا می شود، پیش از آن که بار دیگر در قیامت به بدن اصلی باز گردد، در عالمی که میان این دو عالم است و برزخ نامیده می شود، قرار خواهد داشت.

قیامت کبری (عالم بعد از برزخ): قیامت کبری که عالمی است پس از عالم برزخ همه انسانها از اولین تا آخرین جمع شده، و وارد مرحله ی جدیدی از زندگی و حیات می شوند؛ و به پاداش و یا جزای اعمال و رفتار زندگی دنیایی خود می رسند. در قرآن کریم بیش از صد نام برای قیامت ذکر شده است که معروف‏ترین نام‏ یوم القیامة است که 70 بار در قرآن مجید ذکر شده و حکایت از قیام عمومی بندگان و رستاخیز عظیم انسان‏ها می‏کند و توجه به آن انسان را به قیام در این دنیا برای انجام وظیفه دعوت می‏نماید.  

راز نام‏گذاری آن روز موعود به قیامت که از مشهورترین نام‏هاست و در قرآن سوره‏ای به این نام اختصاص یافته، این است که مردم در این روز دفعتاً قیام خواهند کرد و نزد پروردگار جهانیان خواهند ایستاد و روزی است که لحظه و ساعت رستاخیز برپا شود و روزی که روح و فرشتگان برپا ایستند و روزی که حساب خلایق برپا گردد.

مدت زمان قیامت :قرآن مجید در یک آیه هنگامی که از روز قیامت سخن می گوید آن را به عنوان یک روز بسیار طولانی معرفی می کند. در یک جا می فرماید: فرشتگان و روح به سوی او عروج می کنند در آن روز که مقدارش پنجاه هزار سال است البته تعبیر به “پنجاه هزار سال”، از این نظر است که آن روز، برحسب سال های دنیا تا این حد ادامه پیدا می کند و در جای دیگر مقدار آن را یک هزار سال تعیین می نماید. لازم به ذکر است که بین این دو آیه، منافاتی وجود ندارد؛ زیرا همانگونه که در روایات وارد شده است: در قیامت پنجاه موقف است و هر موقف به اندازه یک هزار سال طول می کشد البته بعضی دیگر نیز احتمال داده اند، عددپنجاه هزار سال، برای تکثیر باشد نه بیان تعداد؛ یعنی آن روز بسیار طولانی است

قیامت در چه زمانی اتفاق می افتد : زمان دقیق قیامت و این که در چه زمانی اتفاق می افتد معلوم نیست اما در آیات و روایات شواهد و علاماتی برای زمان وقوع آن ذکر شده است که به سه دسته تقسیم می شوند:

الف – حوادثی که قبل از پایان جهان محقق می‌‏شود: یکی از حوادث قبل از قیامت، بعثت آخرین پیامبر است.  و از دیگر نشانه‌‏های پایان یافتن این عصر دودی  است که در آسمان ظاهر می‌‏شود. قرآن می‏‌فرماید: منتظر روزی باش که آسمان دود آشکاری پدید آورد. 

ب – حوادثی که در آستانه پایان جهان پدیدار می‏شود:

1- کوه‏ها بعد از مقدماتی متلاشی می‏‌شود. کوه‏ها در ابتدا به لرزه در می‏آیند بعد از جا کنده می‏شوند سپس به حرکت درمی‏‌آیند و در هم کوبیده می‏‌شوند آن گاه به صورت توده‌‏ای از شن‏‌های متراکم درمی‌‏آیند بعد به صورت گرد و غبار پراکنده می‏‌شوند

 2- دریاها برافروخته و منفجر می‏شوند: 

3-  زلزله‌‏های عظیم و ویران گر: زلزله‏‌های بی سابقه و عظیمی تمام کره خاکی را به لرزه درمی‏آورد، همه چیز در هم ریخته و از بین می‏رود و تمام انسان‏ها در لحظه‏‌ای کوتاه مدفون می‏شوندو

 4- تاریک شدن خورشید و ماه و ستارگان: “در آن هنگام که خورشید در هم پیچیده شود و در آن هنگام که ستارگان بی فروغ شوند”

 5- شکافته شدن آسمان و کرات : “در آن هنگام که آسمان شکافته شود

ج – حوادثی که در آغاز رستاخیر و بازگشت به حیات مجدد ایجاد می‏شود:

مرحله آخر در قیامت، حوادثی است که بعد از اتمام دو مرحله قبل پدید می‏آید: “وعده الهی در آن روز تحقق می‏یابد که این زمین به زمین دیگر و آسمان‏ها (به آسمان‏های دیگر) مبدّل می‏شود و انسان‏ها در پیشگاه خدا ظاهر می‏گردند”  بعد از حوادثی که به دنبال آن جهان متلاشی می‏شود، اینک نوبت انسان‏ها است که وارد صحرای محشر شده، و ثمره اعمالی را که در دنیا انجام داده است، مشاهده می کند.