محققان دانشگاه هاروارد در این مطالعه نشان دادند که روزه می تواند با تغییر فعالیت شبکه های میتوکندری در سلول های انسان باعث افزایش طول عمر، آهسته شدن روند پیری و تقویت سلامت شود.
تحقیقات قبلی مشخص کرده بود که روزه داری های متناوب موجب کندی روند پیری می شوند، محققان در این مطالعه جدید به بررسی زیست شناسی زیربنایی این موضوع پرداختند.
به گزارش پایگاه اینترنتی نیواطلس،میتوکندری ها موتورخانه های کوچکی در سلول های انسان هستند. سال گذشته گروهی از محققان به ریاست محققان دانشگاه نیوکاسل نشان دادند که میتوکندری ها برای روند پیر شدن سلول ها ضروری هستند.
این تحقیق جدید که توسط محققان دانشگاه هاروارد انجام شد، نشان می دهد که چگونه اشکال در حال تغییر شبکه های میتوکندری طول عمر را تحت تاثیر قرار می دهند و مهم تر اینکه چگونه روزه شبکه های میتوکندری را دستکاری می کند تا انها در وضعیت جوان باقی بمانند.
شبکه های میتوکندری در داخل سلول ها، معمولا میان دو وضعیت ذوب شده و خرد شده تغییر می کنند.
محققان با استفاده از کِرم های نماتد متوجه شدند که رژیم های غذایی محدود شده باعث افزایش هم ایستایی (هموستاز) در شبکه های میتوکندری می شود و یک حالت انعطاف پذیر سالم میان وضعیت های ذوب شده و خرد شده ایجاد می کند.
کرم های نماتد ارگانیسم های مفیدی برای مطالعهات مربوط به طول عمر به شمار می روند زیرا این کرم ها تنها دو هفته زندگی می کنند.
محققان اظهار داشتند که مطالعه آنها نشان می دهد که انعطاف پذیری شبکه های میتوکندری میان این دو وضعیت برای بروز فواید روزه مهم است به طوری که اگر میتوکندری در یک وضعیت قفل شود، اثرات روزه بر طول عمر را به طور کامل مسدود می کند.
این مطالعه همچنین نشان داد که روزه باعث تقویت هماهنگی میتوکندری با پراکسسیوم ها می شود؛ پراکسسیوم ها اندامک هایی هستند که موجب افزایش اکسیداسیون اسید چرب می شوند و برای سوخت و ساز چربی مفیدند.
در آزمایش هایی که در این مطالعه انجام شد، مشخص شد که طول عمر کرم ها به سادگی باحفظ هموتازی شبکه میتوکندری از طریق مداخله رژیم غذایی افزایش می یابد.
این نتایج نشان می دهند که چگونه روزه می تواند موجب افزایش طول عمر و تقویت پیری سالم شود.
محققان می گویند، یافته های آنها زمینه های زیادی را برای تحقیق در زمینه راهکارهای درمانی که احتمال ابتلا به بیماری های مرتبط با سن را کاهش می دهد، هموار می سازد.
این مطالعه در مجله Cell Metabolism منتشر شده است.