مرسوم‌ترین نوع ریزش مو ریزش موی ارثی است که آلوپسی آندروژنیک (Androgenetic alopecia) نام دارد. در اثر ریزش موی ژنتیکی به‌تدریج موی خود را از دست می‌دهید و با افرایش سن ریزش مو افزایش می‌یابد. اما در بعضی از موارد، عوامل دیگری نیز می‌توانند موجب ریزش مو شوند. عوامل غیر ژنتیکی می‌توانند موجب ریزش مو شوند. اکثر ما در طور روز به‌طور عادی 50 تا 10 تار مو از دست می‌دهیم. این ریزش مو کلا باعث کم‌پشتی مو نمی‌شود، چون در همین زمان موی جدیدی نیز روی پوست سر شما شروع به روییدن می‌کند. اما ریزش موی ناگهانی را باید جدی گرفت. به عقیده مایو کلینیک، این ریزش مو زمانی رخ می‌دهد که چرخه رشد مو و از دست دادن مو دچار اختلال می‌شود یا پوست بیرونی مو خراب می‌شود و با بافت‌های هم بند جایگزین می‌شود.
اختلال‌های مو همچون آلوپسی آندروژنتیک (کم‌پشتی ارثی یا طاسی) از مرسوم‌ترین دلایل ریزش مو هستند که حدود 80 میلیون نفر از مردم آمریکا، هم زن‌ها و هم مردها، را تحت تاثیر قرار داده‌اند. زنان دارای ریزش موی ارثی باکم پشتی مو در بخش جلویی و مرکز پوست سر مواجه می‌شوند، درحالی‌که ریزش موی ارثی در مردها باعث طاسی در بخش‌هایی از سر می‌شود.
اما به‌جز عوامل ژنتیک، عوامل بسیار دیگری نیز می‌توانند موجب ریزش مو شوند که شامل سن، بیماری‌های مشخص همچون دیابت، اختلال‌های تیروئید و لوپوس، دارو یا جراحی، تغذیه نامناسب و استرس هستند. بیماری‌های خود ایمنی همچون ریزش سکه‌ای مو یا آلوپسی آره آتا (Alopecia Areata) باعث ریزش ناگهانی مو می‌شوند. در بیماری آلوپسی آره آتا سیستم ایمنی بدن به موی خود حمله می‌کند. این بیماری خود ایمنی در افراد سالم رخ می‌دهد و باعث لکه‌های گرد بدون مو روی پوست سر و دیگر نقاط بدن می‌شود. می‌توان آلوپسی آره آتا را درمان کرد، بنابراین به پوست‌شناس خود مراجعه کنید.
گاهی از اوقات یک مشکل پزشکی اساسی می‌تواند موجب ریزش ناگهانی مو شود. به‌طور تخمینی،30 بیماری من‌جمله بیماری تیروئید، لوپوس، دیابت و کم‌خونی باعث کاهش مو می‌شوند. برای درمان این بیماری‌ها به پزشک خود مراجعه کنید تا مانع ریزش مو شوید.
شیمی‌درمانی، پرتودرمانی و جراحی‌های بزرگ می‌توانند موجب ریزش موقتی مو شوند. اگرچه ریزش ناگاهانی موی ناشی از این موارد می‌تواند وحشتناک باشد، اما پس از پایان درمان ریزش مو باید متوقف شود.
برای ریزش موی چشمگیر زن‌ها می‌توان هورمون‌ها را نیز مقصر دانست. کاهش سطح استروژن که پس از تولد کودک رخ می‌دهد باعث ریزش موقتی مو می‌شود. در طول یائسگی نیز ریزش مو رخ می‌دهد. استرس شدید همچون استرس‌های ناشی از طلاق یا مرگ یک عزیز نیز می‌تواند باعث ریزش مو شود. علاوه بر این، تغذیه نامناسب، کاهش وزن، جذب ناکافی پروتئین و اختلال‌های تغذیه‌ای می‌توانند موجب ریزش مو شوند. توصیه می‌شود که برای متوقف ساختن ریزش مو که با این موارد در ارتباط هستند به پزشک خود مراجعه کنید.
مقصر دانستن داروهای تجویزی در ریزش مو
ریزش مو از عوارض جانبی بعضی از داروهای تجویزی است. از میان داروهایی که می‌توانند به‌طور بالقوه باعث ریزش مو شوند می‌توان به رقیق‌کننده‌های خون، مکمل‌های ویتامین A، بعضی از داروهای آرتروز، داروهای ضدافسردگی، داروهای نقرس، داروهای مشکلات قلبی مشخص، داروهای فشارخون قرص‌های ضدبارداری اشاره کرد. اگر یک داروی تجویزی باعث ریزش موی شما می‌شود، پزشک شما شاید بتواند یک داروی جایگزین را تجویز کند.
بیماری تیروئید می‌تواند باعث ریزش ناگهانی مو شود.
بیماری تیروئید از بیماری‌هایی است که ریزش مو یکی از علائم مرسوم آن است. بیماری تیروئید یک مشکل هورمونی است که در اثر آن بدن شما هورمون تیروئید بسیار کم یا بسیار زیاد تولید می‌کند. اگر هورمون تیروئید شما بیش‌ازحد فعال یا کمتر از حد فعال باشد، به‌مانند بیماری آلوپسی آره آتا دچار ریزش مو خواهید شد. خوشبختانه، درمان بیماری تیروئید می‌تواند از ریزش موی ناشی از بیماری تیروئید جلوگیری کند.
ریزش موی ناشی از بیهوشی عمومی و جراحی بزرگ موقتی است.
اگر یک جراحی بزرگ داشتید و حدودا سه ماه بعد ریزش موی شدید را تجربه کردید، این را باید گفت که دلیل این ریزش مو را می‌توان بیهوشی و خود جراحی دانست. این ریزش مو به این دلیل است که بیهوشی عمومی و جراحی بدن شما را تحت استرس فیزیکی قرار می‌دهد که همین امر چرخه زندگی موی سر شما را تغیر می‌دهد و چند ماه پس از جراحی ریزش موی شدید ظاهر می‌شود. باوجوداین، ریزش موی مربوط به جراحی بزرگ موقتی است و با گذشت زمان موی شما مجددا رشد می‌کند.
آیا کم‌خونی می‌تواند گیسوان شما را کم‌پشت کند؟
کم‌خونی فقر آهن یکی از مشکلات سلامتی است که ریزش مو از علائم مرسوم آن است. کم‌خونی فقر آهن یکی از کم‌خونی‌های مرسوم است که به دلیل کاهش سطوح آهن در بدن رخ می‌دهد. این کاهش سطوح آهن می‌تواند به دلیل تغذیه نامطلوب، کاهش خون یا مشکلات مربوط به جذب آهن باشد. تحقیقات نشان داده‌اند که سطوح پایین آهن باعث ریزش مو می‌شوند.
وسایل مخصوص مو می‌توانند باعث شکستگی مو شوند.
تمام انواع ریزش مو به دلیل ریزش کل دسته مو نیست. بعضی از انواع ریزش مو در حقیقت به دلیل آسیب‌های مو هستند که باعث شکسته شدن دسته‌های مو می‌شوند. بعضی از وسایل مخصوص مو که از گرما برای فرم دادن مو استفاده می‌کنند می‌توانند باعث آسیب به مو و شکستگی آن شوند که یک ظاهر طاس به سر می‌دهند.
بعضی از وسایل مخصوص مو که باعث ریزش ناگهانی مو می‌شوند شامل سشوارها، اتو موهای مخصوص صاف کردن مو، اتو موهای مخصوص فر کردن مو و دیگر وسایلی هستند که از گرما برای فرم دادن مو استفاده می‌کنند. وقتی‌که این وسایل گرم را روی موهای خیس استفاده می‌کنید بیشترین آسیب را به موی خود می‌رسانید، چون این گرما آب موجود در موی شما را بخار می‌کند و موی شما را شکننده می‌کند.
ریزش موی مادران پس از تولد کودک آن‌ها موقتی است.
«چرا موهای من می‌ریزند؟» مرسوم‌ترین سوالی است که تازه مادرها از پزشک‌های خود می‌پرسند. در طول بارداری، اکثر مادرها موهای درخشان و سالمی دارند که پرپشت‌تر به نظر می‌آیند، چون موهای قدیمی‌تر آن‌ها ریزش نمی‌کنند. وقتی‌که پس از تولد سطوح استروژن کاهش می‌یابند، اکثر زن‌ها ریزش مو را تجربه می‌کنند. ریزش شدید حدودا سه ماه پس از تولد کودک رخ می‌دهد و کلا موقتی است. وقتی‌که سطوح استروژن به حالت تعادل می‌رسند، ریزش مو به‌سرعت طبیعی خود برمی‌گردد.
رژیم‌های غذایی ناسالم می‌توانند منجر به ریزش ناگهانی مو شوند.
وقتی‌که ویتامین‌ها، مواد معدنی و دیگر مواد مغذی موردنیاز خود را از طریق رژیم غذایی به دست نمی‌آورید، دچار ریزش مو می‌شوید. برای مثال، پروتئین خیلی کم در رژیم غذایی می‌تواند به موی سالم شما آسیب برساند و از توانایی بدن شما در پوست‌های بیرونی جدید مو جلوگیری کند. پس از دو یا سه ماه که از رژیم غذایی کم پروتئین گذشت چنین چیزی می‌تواند منجر به ریزش موی چشمگیر شود. رژیم‌های غذایی سفت‌وسخت که برای کاهش وزن مورداستفاده قرار می‌گیرند می‌توانند باعث ریزش موی چشمگیر شوند. این ریزش موی چشمگیر حدودا 3 ماه پس از کاهش وزن 15 پوندی یا بیشتر بدن رخ می‌دهد.
ریزش مو یک اثر جانبی استرس است.
در بعضی از موارد، استرس روان‌شناختی شدید می‌تواند باعث ریزش مو شود. اگر رویدادی را تجربه کرده باشید که باعث استرس اساسی شده باشد، این امکان وجود دارد که پس از چند ماه با ریزش موی شدید مواجه شوید. ریزش موی ناشی از استرس معمولا موقتی است و حدود شش تا هشت ما پس از رویداد پراسترس می‌توانید انتظار توقف ریزش مو و رشد مجدد موی خود را داشته باشید.
تریکوتیلومانیا یک اختلال کنترل تکانه است.
تریکوتیلومانیا یک نوع از اختلال روانی است که معروف به اختلال کنترل تکانه است و بیشتر در میان نوجوان‌ها بخصوص دخترهای نوجوان دیده می‌شود. فرد مبتلابه تریکوتیلومانیا به‌طور غریزی و به‌طور مکرر موهای خودش را می‌کشد که منجر به ریزش چشمگیر مو می‌شود. افراد متریکوتیلومانیا این نیاز را در خود احساس می‌کنند که باید موهای پوست سر، ابروها، موهای بینی، مژه‌ها و موهای دیگر نقاط بدن خود را بکشند.
عفونت‌های قارچی باعث ریزش مو به‌صورت لکه می‌شوند.
در بعضی از موارد، یک عفونت پوست سر می‌تواند باعث ریزش مو شود. کچلی سر یک عفونت قارچی است که مخصوصا در کودکان مرسوم است. کچلی سر می‌تواند منجر به پوسته‌پوسته شدن سر یا ریزش مو شود که معمولا به‌صورت لکه ظاهر می‌شود. این عفونت قارچی را می‌توان با استفاده از داروی ضد قارچی درمان کرد و همین درمان می‌تواند ریزش مو را متوقف سازد.