ارتودنسی خوب یا بد؟
به تازگی برخی در فضای مجازی و برخی کانال‌های به اصطلاح پزشکی با مقایسه کردن شیوه لمینت و کامپوزیت با ارتودنسی و ناکارآمد نشان دادن این روش کلاسیک در علم دندانپزشکی اقدام به اظهار نظرهای ناصحیحی در خصوص بازگشت پذیری چیدمان دندان از طریق ارتودنسی کردند و لمینت و یا کامپوزیت را بهترین جایگزین آن دانسته اند که البته این اطلاعات غلط هیچ پایه و اساس علمی ندارد.
بازگشت پذیری چیدمان دندان بستگی به عوامل مختلفی دارد که مهمترین آن، انجام فرآیند درمان زیر نظر افراد غیرمتخصص است، چراکه ارتودنسی تنها قالب گیری و اتصال سیم و براکت به دندان نیست بلکه میزان فشار به هر دندان، فاصله دندانها، تراکم، فرم فک و سن بیمار و در نهایت طرح درمان باید مورد توجه قرار گیرد.
در برخی از موارد به دلایل مختلفی نظیر تراکم و یا رشد دندان در جای نامناسب لازم است پیش از هر چیز یک دندان کشیده شود و سپس مراحل ارتودنسی طی شود اما افراد غیرمتخصص برای اینکه بخواست بیمار از کشیدن دندان پرهیز می‌کنند و یا اینکه در مدت زمان کمتر به نتیجه برسند از کشیدن دندان خودداری می‌کنند که البته همین امر باعث می‌شود بلافاصله پس از برداشتن براکت‌ها، پس از چند سال و یا چند ماه دندانها کج و یا به حالت قبلی خود بازگردد.
ارتودنتیست قادر است به وسیله بزرگ کردن قوس دندانها بدون خارج کردن هیچ دندانی از دهان، کجی و نامرتبی دندانها را با کمترین خطر و بدست آوردن بهترین نتیجه انجام دهد، موضوعی که توسط افراد غیر متخصص قابل انجام نیست.
برای مرتب کردن دندانها لازم نیست که تمامی دندانها را با اجبار و با اعمال نیروی بیش از اندازه در محل ثابتی نگه داشت بلکه این هماهنگی اجزاء است که باعث حفظ یک دندان در یک موقعیت می‌شود که در‌‌نهایت توسط اجزاء مختلف نظیر دندانها، استخوان فک، عضلات و لثه صورت می‌گیرد.
باتوجه به روند پیچده درمان ارتودنسی و همچنین برای بهره بردن از مزایای این شیوه درمانی، بهتر است که درمان توسط متخصصین این حوزه صورت پذیرد؛ چراکه با رعایت أصول علمی درمان، اجرای طرح درمان مناسب و ایجاد روابط فکی و دندانی صحیح و نهایتاً طی دوره ثبات درمان، می‌توان پایداری درمان ارتودنسی را تضمین کرد.
آیا ارتودنسی محدودیت سنی دارد؟
درمان ارتودنسی،ونیر های کامپوزیت یا لامینیت دندانی کدام یک؟