عوارض قرص های خواب
به گزارش سایت الودکتر، قرص‌های خواب مانند اکثر داروها دارای عوارض جانبی هستند. با وجود این، تا زمانی که یک قرص خواب خاص را امتحان نکنید، نمی‌توانید بفهمید که آیا عوارض جانبی آن را تجربه می‌کنید یا نه. اگر آسم یا سایر مشکلات سلامتی دارید، ممکن است پزشک‌تان بتواند در مورد احتمال عوارض جانبی به شما هشدار دهد. قرص‌های خواب می‌توانند در تنفس معمولی، اختلال ایجاد کنند و در افراد مبتلا به مشکلات مزمن ریه مانند آسم، آمفیزم یا اَشکال بیماری مزمن انسدادی ریوی (COPD) خطرناک باشند. عوارض جانبی رایج قرص‌های خواب نسخه‌ای مانند لونستا، سوناتا، امبین، روزرم و هالیسون ممکن است شامل موارد زیر باشد:
سوزش یا مورمور شدن دست‌ها، بازوها، پاها یا ساق پا؛
تغییر در اشتها؛
یبوست؛
اسهال؛
دشواری در حفظ تعادل؛
سرگیجه؛
خواب‌آلودگی در هنگام روز؛
خشکی دهان یا گلو؛
گاز معده؛
سردرد؛
سوزش سردل؛
ناتوانی در روز بعد؛
کند شدن از نظر ذهنی یا مشکلات مربوط به توجه یا حافظه؛
حساسیت به لمس یا درد معده؛
لرزش غیرقابل کنترل یک قسمت از بدن؛
دیدن خواب‌های غیرعادی؛
ضعف.
مهم است از عوارض جانبی احتمالی قرص‌های خواب آگاه باشید تا برای جلوگیری از یک مشکل سلامتی جدی‌تر بتوانید قرص را قطع کنید و فورا با پزشک‌تان تماس بگیرید.
قرص خواب یا قرص ضدخواب؟
برخی قرص‌های خواب، عوارض جانبی بالقوه مضری دارند، از جمله خواب‌پریشی. خواب‌پریشی‌ها، حرکات،رفتارها و اعمالی هستند که شما کنترلی روی آنها ندارید، مانند راه رفتن در خواب. در طول یک خواب‌پریشی، شما خواب هستید و از آنچه اتفاق می‌افتد، آگاهی ندارید. خواب‌پریشی‌های ناشی از قرص‌های خواب، رفتارهای خواب پیچیده‌ای هستند و ممکن است شامل غذا خوردن در خواب، برقراری تماس تلفنی یا داشتن رابطه‌ی جنسی در حالت خواب باشند. رانندگی در خواب، که رانندگی در حین عدم هوشیاری کامل است، یک عارضه‌ی جانبیِ جدی دیگر قرص‌های خواب است. خواب‌پریشی‌ها اگرچه نادر هستند اما تشخیص آنها در هنگامی که دارو اثر می‌کند، کار دشواری است. برچسب محصولات برای داروهای خواب‌آور- آرامش‌بخش، شامل توضیحاتی درباره‌ی خطرات بالقوه‌ی مصرف یک قرص خواب هستند. از آنجا که احتمال بروز رفتارهای خواب پیچیده در صورت افزایش دُز مصرف یک قرص خواب، بیشتر است، فقط همان مقداری را که پزشک‌تان تجویز می‌کند، مصرف کنید و نه بیشتر.
قرص خواب شما را معتاد می کند!
هنگامی که قرص‌های خواب‌آور را در مدت زمان طولانی مصرف می‌کنید، بدن شما به مواد مخدر عادت می‌کند و دیگر دوزهای پایین اثر خود را از دست می‌دهد. اینجاست که برای داشتن یک خواب خوب، به دوزهای بالاتر و بالاتر نیاز پیدا می‌کنید. بالا بردن دوز مصرفی، نیز می‌تواند در هنگام خواب منجر به تنفس کُند و باعث مرگ شود. برای کاهش خطر ابتلا به این عوارض جانبی، قرص‌های خواب‌آور را برای بیش از یک یا دو هفته مصرف نکنید.
قرص خواب آور شما را زمین میزند
طبق یک تحقیق جدید، بیمارانی که زولپیدم مصرف می‌کردند، چهار بار بیشتر از افرادی که این قرص را مصرف نمی‌کردند، زمین می‌افتادند. سقوط کردن کاملا یک مشکل است. تمام بدن شما بر روی دو پا کاملا متعادل است. شما روی پاهای خود دارای حسگرهایی هستید که دائم مرکز ثقل بدن و جایی را که در آن هستید اندازه‌گیری می‌کنند. با مصرف داروهایی که این سیستم را خاموش می‌کنند مثل قرص‌های خواب‌آور، خطر زمین افتادن برای شما بیشتر می‌شود. خصوصا این مساله را در مورد بیماران مسن‌تر باید جدی گرفت.
قرص خواب آور شما را می کشد!
طبق یک تحقیق، افرادی که قرص‌های خواب‌آور مصرف کردند در مقایسه با افرادی که آنها را مصرف نکرده بودند احتمال بیشتری برای مرگ یا ابتلا به سرطان داشتند. این لزوما بدان معنا نیست که این داروها قطعا عوارض جانبی منفی ایجاد می‌کنند. ولی برای درمان بی‌خوابی بهتر است به جای تجویز این نوع دارو از درمان رفتاری شناختی کمک گرفت که می‌تواند به تغییر الگوهای تفکری فرد بی‌خواب کمک کند.
بلاهایی که نصف کردن قرص بر سرتان می آورد!