به گزارش الودکتر: بیماری های شایع پروستات در بین مردان را در این مقاله خواهید خواند.
مشکلات شایع پروستات
پروستات از جمله غددی است که فقط در بدن آقایان یافت می‌شود. این غده گردومانند، درست زیر مثانه و جلوی راست‌روده (بخش انتهایی روده بزرگ) قرار دارد و از بیرون بدن قابل‌مشاهده یا لمس نیست. از آنجایی که شیوع بیماری‌های پروستات میان آقایان بسیار بالاست، در این بخش به علائم، راه‌های تشخیص و درمان 3 مورد از این بیماری‌ها می‌پردازیم.
1. پروستاتیت
پروستاتیت همان التهاب پروستات است که بیشتر در دوران جوانی دیده می‌شود. این اختلال عامل مراجعه 8 درصد از بیماران به متخصصان اورولوژی و 1 درصد از بیماران به مراکز بهداشتی- درمانی است، بنابراین به عنوان شایع‌ترین مشکل دستگاه ادراری در آقایان زیر 50 سال شناخته می‌شود. پروستاتیت انواع مختلفی دارد؛ از جمله پروستاتیت حاد عفونی، پروستاتیت مزمن عفونی و پروستاتیت مزمن غیرعفونی.
• پروستاتیت حاد عفونی: این بیماری به‌دلیل عفونت در پروستات به‌وجود می‌آید و بسیار جدی است. ورود میکروب‌های روده به پروستات از طریق مجرای ادراری از شایع‌ترین عوامل آن محسوب می‌شود. عفونت ادراری، داشتن سوند ادراری، ضعف سیستم ایمنی بدن، رابطه جنسی نامتعارف و عفونت‌های مقاربتی نیز از دیگر عوامل مستعدکننده این بیماری هستند. علائم پروستاتیت حاد عفونی معمولا شامل تکرر ادرار، احساس فوریت در ادرار کردن، تب و لرز، سوزش ادرار، بدن‌درد، تهوع و استفراغ، جریان ادرار ضعیف، انزال دردناک، درد در ناحیه تناسلی، کشاله ران، تحتانی شکم و تحتانی پشت و گاهی احتباس ادرار می‌شود.
این نوع پروستاتیت را می‌توان از طریق علائم بالینی، معاینه و بررسی‌های آزمایشگاهی و رادیولوژیک تشخیص داد. درمان آن هم طی 4 تا 6 هفته با کمک آنتی‌بیوتیک انجام می‌شود، اما اگر بیماری شدید باشد، فرد باید برای دریافت آنتی‌بیوتیک تزریقی و سرم در بیمارستان بستری شود و بعد درمان را با آنتی‌بیوتیک خوراکی ادامه دهد.
• پروستاتیت مزمن عفونی: این نوع پروستاتیت بسیار شایع است اما شدت علائم آن کمتر از پروستاتیت حاد عفونی است. تقریبا 10 درصد از آقایان طی دوره‌ای در زندگی خود علائم آن، به‌خصوص عفونت‌های عود‌کننده ادراری را تجربه می‌کنند.
این بیماری همراه با تب نیست و بیشتر با سوزش ادرار، فوریت ادرار، تکرر ادرار، شب‌بیداری برای ادرار کردن، انزال دردناک، درد پشت و درد میاندوراه تظاهر پیدا می‌کند. همچنین اگر بیمار آزمایش ادرار بدهد، عفونت در آن مشخص خواهد شد. درمان پروستاتیت مزمن عفونی با استفاده از آنتی‌بیوتیک طی 4 تا 6 هفته انجام می‌شود. البته بعضی افراد باید برای مدت طولانی‌تری دارو دریافت کنند. آلفابلاکرها (داروهای شل‌کننده پروستات) نیز در بهبود علائم تاثیرگذارند.
• پروستاتیت مزمن غیرعفونی: شایع‌ترین نوع پروستاتیت، نشانگان درد لگنی مزمن یا پروستاتیت مزمن غیرعفونی است. بیماران مبتلا به این نشانگان نشانه‌های پروستاتیت مزمن را تجربه می‌کنند اما در آزمایش ادرار و ترشحات پروستات خود میکروب ندارند. از جمله عوامل آن می‌توان به مجموعه‌ای از علل هورمونی، التهابی، ایمونولوژیک و عصبی اشاره کرد. احتمال ابتلا تحت استرس و اضطراب شدید روانی نیز بیشتر می‌شود. برای درمان معمولا از داروهای شل‌کننده عضلات پروستات، داروهای ضدالتهابی و دیگر شل‌کننده‌های عضلانی استفاده می‌شود اما باید یادآور شد که درمان این نوع پروستاتیت دشوار است.
2. بزرگی خوش‌خیم پروستات
• علل و علایم: بزرگی خوش‌خیم پروستات از بیماری‌های شایع دستگاه تناسلی در آقایان با سنین بالاست. اندازه این غده به‌طور طبیعی در 2 دوره از زندگی بزرگ می‌شود. اولین بار در دوران بلوغ این اتفاق می‌افتد و طی آن پروستات 2 برابر می‌شود. دوره بعدی از حدود 25 سالگی آغاز می‌شود و تا پایان عمر ادامه دارد. درواقع، طی این دوره است که می‌گوییم پروستات به‌صورت خوش‌خیم بزرگ می‌شود. این افزایش اندازه تا قبل از 40 سالگی معمولا علامتی ایجاد نمی‌کند اما تقریبا نیمی از افراد 51 تا 60 ساله و 90 درصد از مردان بالای 80 سال دچار علائم می‌شوند. علاوه بر سن، عواملی مانند سابقه فامیلی، چاقی، بیماری قلبی، دیابت و نداشتن فعالیت بدنی نیز بر ایجاد این بیماری نقش دارند.
بزرگی خوش‌خیم پروستات باعث فشار آمدن به مجرای ادرار و تنگ شدن آن می‌شود، بنابراین به دنبال آن علائمی مانند تکرر ادرار، تاخیر در شروع جریان ادرار، جریان ادرار ضعیف، زور زدن هنگام ادرار، نیاز به ادرار کردن در زمان خواب، درد حین ادرار، قطع و وصل شدن ادرار و درد هنگام انزال بروز پیدا می‌کند. البته در بعضی موارد تا زمانی که احتباس ادرار اتفاق نیفتد، فرد متوجه بیماری خود نمی‌شود.
• راه تشخیص: این بیماری را می‌توان با گرفتن شرح حال، معاینه بالینی و رادیولوژی تشخیص داد. تست‌های آزمایشگاهی و سیستوسکوپی (مشاهده مجرا، پروستات و مثانه با کمک لوله باریک مجهز به دوربین) نیز برای رد علل دیگر و انتخاب نوع جراحی به کار می‌روند. اگر بزرگی خوش‌خیم پروستات تحت درمان قرار نگیرد باعث عوارضی مانند نارسایی کلیه‌ها (به علت برگشت ادرار از مثانه به حالب‌ها)، سنگ مثانه، عفونت ادراری و خونریزی ادراری خواهد شد. درواقع، انسداد ادراری حاصل از بزرگی پروستات باعث می‌شود مثانه برای بیرون دادن ادرار تحت فشار قرار بگیرد، بنابراین پس از مدتی مثانه نیز دچار اختلال می‌شود.
• راه درمان: بزرگی خوش‌خیم پروستات در بعضی موارد به درمان نیاز ندارد و فقط باید تحت نظر باشد. در صورت نیاز به درمان ابتدا از دارو استفاده می‌شود اما برای بازگرداندن پروستات به اندازه اولیه خود هیچ داروی قطعی‌ای وجود ندارد، بلکه داروها بیشتر باعث بهبود علائم و جریان ادرار می‌شوند. از جمله این داروها می‌توان به آلفابلاکرها (شل‌کننده‌های عضلات صاف پروستات) و مهارکننده‌های گیرنده‌های هورمون مردانه اشاره کرد که گروه دوم 20 درصد از حجم پروستات را کم می‌کنند اما با قطع دارو، پروستات دوباره بزرگ می‌شود. اگر هم احساس ناراحتی فرد باوجود درمان دارویی ادامه پیدا کند و عوارض ایجاد شود، نیاز به جراحی مطرح خواهد شد. در این رابطه روش‌های مختلفی وجود دارد و انتخاب روش مناسب به شرایط بیمار وابسته است. اگر اندازه پروستات خیلی بزرگ باشد، جراحی باز انتخاب می‌شود. برای پروستات‌های کوچک‌تر نیز روش تراش اندوسکوپیک پروستات به کار می‌رود که از طریق مجرا و بدون شکاف جراحی انجام می‌شود. روش‌های دیگر از جمله روش لیزری نیز تاکنون نتوانسته‌اند جایگزین 2 روش بالا شوند.
3. سرطان پروستات
• علل و علایم: سرطان پروستات یکی دیگر از بیماری‌های شایع تناسلی در سنین بالا و دومین سرطان شایع سیستم ادراری-تناسلی میان آقایان در ایران شناخته شده است. طی این بیماری توموری بدخیم معمولا از قسمت خارجی غده پروستات شروع به رشد می‌کند و با گذشت زمان بزرگ‌تر می‌شود. سپس به‌تدریج به قسمت داخلی پروستات و بعد به سایر نقاط بدن انتشار پیدا می‌کند. علت بروز این سرطان مشخص نیست اما بعضی عوامل احتمال ابتلا به آن را بالا می‌برند؛ از جمله افزایش سن، سابقه خانوادگی و ژنتیک، نژاد آفریقایی، رژیم غذایی حاوی چربی بالا، مصرف کم میوه و سبزیجات و تماس با کادمیوم.
این سرطان ابتدا علامتی از خود نشان نمی‌دهد اما به‌تدریج با بزرگ شدن تومور، بر پیشابراه فشار وارد کرده و علائم ادراری ایجاد می‌کند. از جمله این نشانه‌ها می‌توان به تکرر ادرار، به‌خصوص شب‌ها، مشکل در دفع ادرار، درد یا سوزش حین ادرار، مشاهده خون در ادرار، جریان ادراری ضعیف (طوری که مدت زمان بیشتری طول می‌کشد تا مثانه تخلیه شود)، تاخیر در شروع ادرار و احساس نیاز فوری به دفع ادرار اشاره کرد. اگر هم سرطان به نواحی دیگر بدن گسترش پیدا کند، می‌تواند باعث علائمی مانند استخوان‌درد شود زیرا شایع‌ترین محل برای گسترش آن، استخوان‌ها، به‌خصوص در ناحیه لگن و ستون مهره‌ها هستند.
• راه تشخیص: در مراحل اولیه سرطان پروستات تنها می‌توان از طریق معاینات منظم و دوره‌ای آن را تشخیص داد. یکی از این معاینات، لمس سطح پروستات با انگشت از طریق مقعد است. اندازه‌گیری آزمایشگاهی سطح PSA در خون (آنتی‌ژن اختصاصی پروستات) نیز می‌تواند به تشخیص سرطان کمک کند. اگر معاینه با انگشت نتیجه غیرطبیعی داشته باشد و در عین حال میزان PSA بالا باشد به احتمال 60 درصد فرد سرطان پروستات دارد. در این صورت باید آزمایش‌های تشخیصی بیشتری انجام شود؛ از جمله نمونه‌برداری سوزنی از پروستات. در این آزمایش، قسمت کوچکی از پروستات با سوزن مخصوصی برداشته می‌شود و زیر میکروسکوپ قرار می‌گیرد. اگر جواب نمونه‌برداری از لحاظ وجود سرطان مثبت باشد باید برای بررسی گسترش بیماری به دیگر نقاط بدن، آزمایش‌هایی مثل سی‌تی‌اسکن و ام‌آر‌آی انجام شود.
• راه درمان: سرطان موضعی پروستات را می‌توان از طریق جراحی و رادیوتراپی درمان کرد. در این روش جراحی کل غده پروستات، کیسه‌های منی و غدد لنفاوی ناحیه‌ای از بدن خارج می‌شوند.
با کمک رادیوتراپی نیز ناحیه درگیر تحت تابش اشعه قرار می‌گیرد. البته اگر بیمار مسن و در مراحل اولیه سرطان باشد، شاید هیچ درمانی برای او تجویز نشود و فقط تحت کنترل قرار بگیرد زیرا روند پیشرفت سرطان پروستات کند است. در بعضی موارد نیز فرد باید از هورمون‌درمانی به تنهایی یا همزمان با رادیوتراپی بهره گیرد.
چه عواملی سبب ایجاد ورم و التهاب پروستات می شوند؟