پس از ورود به دهه پنجم زندگی به آرامی تغییراتی در بخش های مختلف بدن اتفاق می افتد که یکی از این بخش ها نیز پوست است که به آرامی شروع به تغییر می کند. در این دوره با کاهش تولید کلاژن در پوست، چین و چروک های پوست رفته رفه افزایش می یابند و همچنین گاهی لکه های تیره و روشن روی پوست ایجاد می شود. این ها تنها بخش کوچکی از تغییرات پوست پس از چهل سالگی هستند. در ادامه این مطلب به بررسی بیماری های پوستی که پس از 40 سالگیدر کمین ما است می پردازیم.
کراتوز اکتینیک
کراتوز اکتینیک یا کراتوز خورشیدی شایع‌ترین نوع ضایعه پوستی پیش سرطانی است که در آن ضایعات پوسته پوسته و خشن معمولا به صورت خوشه ای روی پوست شکل می گیرند. این شرایط در نتیجه قرار گرفتن طولانی مدت در معرض نور خورشید و/یا دستگاه های برنزه کننده پوست، و به ندرت در نتیجه قرار گرفتن طولانی مدت در معرض پروتو اکس شکل می گیرد.
در صورت عدم درمان، کراتوز اکتینیک می تواند به کارسینوم سلول سنگفرشی، دومین نوع شایع سرطان پوست تبدیل شود.
کراتوز سبورئیک
30 درصد مردم حداقل با یکی از اینضایعات زگیل مانند تا 40 سالگی مواجه می شوند. در 70 سالگی، سه چهارم افراد دارای آنها هستند.
برخلاف کراتوز اکتینیک، این توده های کوچک موم مانند و قهوه ای رنگ که اغلب با زگیل و خال اشتباه گرفته می شوند، پیش سرطانی نیستند.
کراتوز سبورئیک بیشتر روی صورت، سینه، شانه ها و پشت ظاهر می شود. در صورت از بین رفتن مرزهای این ظایعات پوستی برای بررسی دقیق‌تر شرایط بهتر است به پزشک مراجعه کنید.
آنژیوم گیلاسی
آنژیوم گیلاسی (خال های قرمز) بیشتر روی سینه، شکم یا پشت ظاهر می شوند. آنها نقطه هایی کوچک به رنگ قرمز روشن و بی خطر هستند، اما در صورت خراشیده شدن می توانند خونریزی کنند.
تمرکز غیر طبیعی رگ های خونی مسئول بروز این دانه های قرمز رنگ است. از آنجایی که ظهور آنها هنگام بارداری افزایش می یابد، باور بر این است که دلیلی هورمونی در پس بروز این شرایط وجود دارد.
این دانه ها به طور معمول کوچک باقی می مانند، اما اگر مشکل آفرین شده یا از نظر زیبایی ظاهری برای فرد ناخوشایند باشند، پزشک می تواند آنها را با لیزر از بین ببرد.
زگیل
زگیل ها ضایعات پوستی بی خطری هستند که عاملی نگران کننده محسوب نمی شوند. تنها خطری که آنها می توانند ایجاد کنند گیر کردن به جواهرات یا چیزهای دیگر و کشیده شدن بیش از حد است که می تواند شرایطی دردناک را رقم زده یا حتی موجب خونریزی شود. زگیل ها را می توان به روش های مختلف از بین برد.
سیاهرگ های واریسی
در شرایطی که از نظر فنی یک مشکل پوستی محسوب نمی شوند، اما سیاهرگ های واریسی متورم ظاهر نازیبایی به پوست می بخشند. این در شرایطی است که پیامدهای سلامت سیاهرگ های واریسی می تواند نگران کننده‌تر از ظاهر نازیبای آنها باشد.
سیاهرگ های واریسی ممکن است موجب درد و احساس تپش در پاها شوند، که نشانه ای از یک مشکل گردش خون زمینه ای است.
چاقی، ایستادن طولانی مدت، و سابقه خانوادگی از جمله عوامل خطر آفرین برای سیاهرگ های واریسی هستند. برخی زنان ممکن است در دوران بارداری به این شرایط مبتلا شوند.
جراحتی که موجب خونریزی از یک سیاهرگ واریسی شود نیازمند رسیدگی و توجه فوری است.
از درمان های موجود که به بهبود ظاهر و ناراحتی ناشی از سیاهرگ های واریسی کمک می کنند می توان به جوراب های واریس، لیزر درمانی، اسکلروتراپی، و عمل جراحی اشاره کرد.
زخم های پا
بروز مشکلات گردش خون می تواند آسیب دیدگی راحت‌تر پوست را به همراه داشته باشد. در حقیقت، افراد مبتلا به سیاهرگ های واریسی احتمال بیشتری دارد که زخم های پا را نیز تجربه کنند.
از دیگر عوامل خطر آفرین برای این زخم ها که بهبود آنها می تواند هفته ها زمان ببرد می توان به دیابت، پرفشاری خون، لیمفدیما، و نارسایی کلیوی اشاره کرد. از آنجایی که روند بهبودی آهسته است، باکتری ها می توانند وارد زخم های پوست شده و موجب زخم های عفونی و باز شوند. بر همین اساس است که با مشاهده نخستین نشانه ها باید اقدام به درمان صورت بگیرد.
درمان با آنتی بیوتیک و/یا عمل جراحی اغلب برای رسیدگی به این شرایط ضروری است.
درماتیت تماسی
اینتحریک پوستی در دو نوع درماتیت آلرژیک، در واکنش به پیچک سمی یا شوینده های معطر، و درماتیت تحریکی، که بیشتر شبیه به لب های ترک خورده یا راش های پوستی و ترک های پوستی بین انگشتان دست و پاست، دیده می شود.
پوست پیرتر به خوبی به درمان های معمول برای درماتیت تماسی واکنش نشان نمی دهد. در حقیقت، خود درمان ممکن است موجب تحریک پوست شود. در این موارد، به احتمال زیاد داروهای تجویزی برای تسکین خارش نیاز هستند.
کبودی
کبودی نشانه ای از آسیب دیدگی رگ های خونی ریز زیر پوست در نتیجه یک آسیب دیدگی است. با افزایش سن، انسان راحت‌تر می تواند با کبودی مواجه شود که از دلایل آن می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- پوست پیرتر نازک‌تر است و چربی کمتری برای محافظت از رگ های خونی دارد.
- رگ های خونی به طور معمول شکننده‌تر و آسیب پذیرتر می شوند.
- داروهایی مانند رقیق کننده های خون و آسپرین می توانند لخته شدن خون را دشوار سازند، از این رو، احتمال کبودی را افزایش می دهند.
اشتباهات بزرگ زنان بعد از 30 سالگی