تینیتوس یا وزوز گوش، احساس صدایی داخل گوش است که منشاء خارجی ندارد.
به عبارت دیگر وزوز گوش عبارت است از یک احساس شنوایی در نبود تحریکات الکتریکی یا
صوتی خارجی. تینیتوس، ممکن است در اثر طیف وسیعی از علل و عوامل ایجاد شود و فقط در
موارد نادری ناشی از یک بیماری مهم است. احساس
صدا، می‌تواند به‌صورت صدای ممتد یا نوسان‌دار باشد.
تینیتوس در هر سنی ممکن است وجود داشته باشد. با وجود این در بچه‌ها خیلی
کمتر است و با افزایش سن میزان شیوع آن بیشتر میشود. برآورد شده 18درصد مردم به تینیتوس
مبتلا هستند. البته شیوع نوع شدید و آزار‌دهنده آن یعنی وزوز گوش اثرگذار بر کیفیت
زندگی در جمعیت عمومی حدود 5/0 درصد است. وزوزگوش تقریبا در 4درصد این افراد باعث اختلال
خواب میشود و از یک علامت به یک بیماری تبدیل میشود. این بیماری اگر فعالیت‌های
روزمره را مختل نکرده باشد، «جبران شده» خوانده میشود؛ ولی اگر باعث ناتوانی قابل
توجه، رنج کشیدن یا افکار خودکشی شده باشد، «جبران نشده» نام می‌گیرد. در این موارد
تینیتوس زندگی فرد را تحت تاثیر قرار داده و موجب اختلال‌های خلقی، افسردگی، اضطراب
و اختلال‌های خواب میشود.
مهم‌ترین عامل خطرساز برای تینیتوس، قرار داشتن در معرض سروصدای زیاد
است. به همین دلیل مردمان شهرها و جوامع صنعتی بیش از روستایی‌ها از این عارضه رنج
می‌برند. امروزه با رایج شدن استفاده از mp3پلیرها و استفاده بی رویه از هدفون‌ها برای گوش دادن
موزیک و همچنین استفاده زیاد از موبایل، شیوع این عارضه افزایش یافته است.
منشأ تینیتوس می‌تواند گوش داخلی، گوش میانی یا گوش خارجی باشد. وزوز
گوش درواقع یک علامت کلی و غیراختصاصی از اختلال در سیستم شنوایی است (پارازیت در سیستم
شنوایی) که گستره آن وسیع و از انسداد کانال گوش خارجی تا تومورهای مغزی متغیر است.
با این حال، در بیشتر موارد علت آن با اختلالی در ساختارهای حسی- عصبی محیطی مرتبط
است، در مواردی هم ممکن است منشأ گوشی نداشته و علت آن مغزی یا عروقی باشد. در بعضی
موارد هم علت خاصی برای صدای گوش وجود ندارد.
گرچه برای درمان تینیتوس داروهای زیادی تجویز شده است؛ ولی با وجود عوارض
احتمالی که دارند هیچ‌کدام قادر به قطع این صدای اضافه نیستند. کارآیی درمان‌های طبی
در مجموع به‌طور قطعی اثبات نشده است. شاید بهتر باشد خود شخص به‌نحوی با آن کنار بیاید.