در اصل پوسیدگی دندان مجموعه ای از زمان، میکروب ها و مواد شیرین است،
اگر بعد از خوردن هر غذا بخصوص غذاهای شیرین مسواک بزنیم، مواد غذایی را در حقیقت از
دسترس این میکروب ها خارج کرده و احتمال پوسیدگی را کم کرده ایم. هرچقدر مدت بیشتری
بگذرد زمان طلایی را از دست داده ایم. ما در واقع نمی توانیم میکروب ها را از بین ببریم
ولی با رعایت بهداشت می توانیم تعداد آنها را کم کنیم. بعضی از بیماران می گویند ما
خیلی مسواک می زنیم ولی دندان هایمان می پوسند. این که سطح دندان ها آماده پوسیده شدن
باشند خیلی مهم است. یعنی کسانی که دندان های به هم ریخته دارند، تمیز کردن نواحی بین
آنها مشکل تر است. بنابراین مواد غذایی و در نتیجه میکروب ها بین دندان ها گیر می کنند.
پوسیدگی یک بیماری چند فاکتوری است. حتی نوع ژنتیک، موادی که در بزاق است، حجم بزاق
و کلسیمی که در بزاق وجود دارد، در افراد مختلف فرق می کند. برای همین شیوع پوسیدگی
در یک سن خیلی زیاد بوده و تا 24 سالگی رو به افزایش است. این که می گوییم مسواک از
کودکی باید شروع شود، یعنی عادت مسواک زدن را باید از سنین کمتر آموخت. مساله ژنتیک
از چند لحاظ مهم است. این که ضخامت مینای دندان و اندازه دندان ها ژنتیکی است و این
که اگر دندان ها به هم ریخته باشند، باز هم ژنتیکی است. ولی بهداشت و تغییر رفتارهای
غذایی می تواند تمام این عوامل را کنترل کند. دکتر رضا افتخار آشتیانی
سلامت نیوز