سویق اسم عربی آرد جمیع مأکولات است و به عرف اطبّا مراد از او بو دادة اوست و شرط دانسته اند که بعد از بو دادن حبوبات یکبار با آب گرم و یکبار با آب سرد بشویند و آنگاه آرد کنند
سویق جو و گندم جهت تسکین التهاب و تشنگی و تب های حار و امراض اطفال و تقویت بدن ایشان بسیار مؤثّر و نافع است
سویق میوه ها، آنچه خشک کرده و بو داده جهت اسهال و حرارت و غلیان خون و سویق کنار و انار و سیب ترش و به ترش مبرّد و مسکّن حرارتند.
سویق، چه نیکو خوراکی است! اگر گرسنه باشی، سیر می‌کند و اگر سیر باشی، غذایت را گوارش می‌دهد.
ابوهاشم جعفری گفت: نزد امام رضا (علیه السلام) بودم که بسیار تشنه شدم ولی از شکوه و جلال حضرت نتوانستم درخواست آب کنم. حضرت، درخواست آب کرد و جرعه ای از آن نوشید.
سپس حضرت فرمود: ای اباهاشم! بنوش که سرد و گواراست. پس از آن آب نوشیدم ولی دوباره تشنه شدم.
حضرت نگاهی به خدمتکار انداخت و فرمود: شربتی از آب و سویق و شکر بیاور! سپس به او فرمود: سویق و شکر را اندکی مرطوب کن و بیاور!
و سپس فرمود: ای اباهاشم! بنوش که رفع عطش می‌کند.
علی بن سلیمان گفت: نزد امام رضا (علیه السلام) مشغول خوردن کله پاچه بودیم که حضرت سویق خواست. گفتم: من سیر شده‌ام.
حضرت فرمود: مقداری کمی از سویق، کله پاچه را هضم می‌کند و دوای آن می‌باشد.
ابراهیم بن بسطام به نقل از مردی مروی گفت: امام رضا (علیه السلام) فردی را نزد من فرستاد و سویق خواست. مقداری سویق مرطوب برای ایشان فرستادیم. حضرت آن را نزد من برگرداند و فرمود: هرگاه ناشتا، سویق خشک خورده شود حرارت بدن و تلخه زرداب را کم می‌کند و هرگاه مرطوب باشد چنین تاثیری نخواهد داشت.