(کامپوزیت‌ها) یا به اصطلاح آنچه مردم
از آن به عنوان «ماده پرکردنی سفید» نام می‌برند، به عنوان ماده‌ای با توانایی
چسبندگی و تطابق رنگ با ساختار طبیعی دندان جهت تامین زیبایی٬ مورد استفاده وسیع
در دندانپزشکی طی ۳ دهه اخیر قرار گرفته‌اند.این مواد مخلوطی فیزیکی از مونومر‌های اکریلی به عنوان «ماده زمینه‌ای»
و «پر کننده‌هایی» با ماهیت «سیلیکای شیشه‌ای» به عنوان تقویت کننده می‌باشند.
پلیمریزاسیون مونومر‌های اکریلی باعث تبدیل ماده نرم و روان کامپوزیت به ماده‌ای
سخت می‌شود که شروع این پروسه با جذب انرژی نورانی با «طول موج ۴۷۳ نانوم‌تر» (بخش ابی از طیف ۷ گانه تشکیل دهنده
نور سفید) توسط ماده جاذب این طول موج یعنی «کویینون (quinone)» استارت می‌خورد و تا کامل شدن پروسه پلیمریزاسیون ادامه می‌یابد.
بنابراین بر خلاف تصور بسیاری از مردم و حتی ادعای برخی دندانپزشکان
(!) نوری که از دستگاه مورد استفاده در ترمیم‌های انجام شده با اشعه (light cure) تابانده می‌شود،
صرفا «قسمت ابی رنگ» از طیف نور مرئی است و نه «لیزر» یا «اشعه. u. v» (ماوراء بنفش)