مجله سیب سبز: دوره کمون ویروس هپاتیت B و C که از طریق جنسی یا خون منتقل می‌شوند طولانی‌تر است. یعنی بعد از تماس با ویروس حدود 2 تا 6 ماه طول می‌کشد تا علائم ظاهر شوند. بسته به شرایط فرد ممکن است بیماری خیلی ملایم باشد و فرد فکر کند سرماخورده است اما بعد از یکی دو هفته بیماری مزمن می‌شود و ویروس داخل بدن می‌ماند. بعد از این ممکن است ماه‌های بعد، سال‌های بعد یا حتی چندین دهه بعد ویروس مجددا در بدن فعال شود و علائم حاد هپاتیت را ایجاد کند. اما کسانی که از طریق مادران‌شان در زمان بارداری به هپاتیت مبتلا می‌شوند معمولا چون بدن‌شان در کودکی ضعیف است و قادر به تشخیص پروتئین‌های خودی از غیر خودی‌ها نیست، ویروس را جزو خودی‌ها می‌پندارد و در برابرش هیچگونه دفاعی نشان نمی‌دهد بنابراین معمولا تا آخر عمر ویروس در بدن باقی می‌ماند. یعنی ویروس کار خود را می‌کند و بدن هم کار خود را و نوعی زندگی مسالمت آمیز با هم پیدا می‌کنند!
در ادامه در صفحه مجله سیب سبز می‌خوانید:
وقتی فرد در بزرگسالی دچار هپاتیت B می‌شود 90 درصد امکان دارد همان علائم هپاتیت A یعنی درد شکم، تهوع، استفراغ، بی حالی و احیانا زرد شدن چشم را نشان دهد. بعد از یک زمان 2 تا 3 ماهه نیز ممکن است بیماری کاملا فروکش کند یا اینکه مزمن شود. درواقع وقتی ویروس بیشتر از 6 ماه در خون باقی می‌ماند می‌گوییم هپاتیت مزمن شده است. این افراد بیشترین مشکلات بهداشتی را ایجاد می‌کنند و از طریق روابط جنسی، مادر به جنین یا انتقال خون باعث ماندگاری ویروس در جامعه می‌شوند. یعنی ممکن است از لحاظ بالینی هیچ علامتی نداشته باشند و کبدشان خیلی آزرده نشده باشد اما انتقال دهنده ویروس باشند.